ไอ้คินน์หลงอีกับแกล้มเข้าแล้ว
1654 Words
ซีรีส์ อาเฮียหลงเด็ก
เพราะเด็กมัน…อ้อน
ตอนที่ 5 ไอ้คินน์หลงอีกับแกล้มเข้าแล้ว
นานแล้วที่การนอนหลับเต็มอิ่มของผมมันหายไป แต่เช้านี้ไม่รู้ทำไมตื่นนอนแล้วรู้สึกได้หลับเต็มอิ่มสดชื่น หรือเพราะว่ามีคนนอนกอดซุกด้วยนะ ต้องใช้แน่ๆ อีกับแกล้มเด็กผู้หญิงรุ่นลูกผมได้เลย มันเป็นใครไม่รู้ แต่ที่รู้ๆแค่นอนข้างมันทำไอ้คินน์คนนี้ถึงกับนอนยิ้มหลับไปตื่นขึ้นมาเต็มอิ่มได้เลย มันจะมีอนุภาคกับผมเกินไปแล้วนะ…
ผมตื่นมาอีกับแกล้มก็หายไปแล้ว กวาดสายตามองหามัน ก็ได้ยินเสียงมันอยู่ที่ระเบียงที่เหมือนมันกำลังคุยกับใครอยู่ ไอ้คินน์ลุกย่องเบาไปแอบมอง
“ วันนี้เหนื่อยไหมคะ ”
“ …………. ”
“ ไม่เหนื่อยเหรอคะ แกล้มก็ไม่เหนื่อยค่ะ แกล้มอยู่กับลุงสบายใจมากเลยค่ะ ”
“ …………. ”
“ วันนี้จะไปเที่ยวไหนคะ ”
“ ………… ”
“ แกล้มไม่ได้ไปไหนค่ะ แกล้มอยากอยู่กับลุงค่ะ ”
บอกเลยว่าผมได้ยินแค่เสียงอีกับแกล้มที่ยืนหันหลังให้ผมคุยกับใครก็ไม่รู้ ไม่มีเสียงสนทนาตอบกลับมา และก็ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นด้วย ทำผมสงสัยเลย
“ อีกับแกล้ม มึงคุยกับใคร ? ”
“ อ้าวลุง ตื่นแล้วเหรอคะ ” อีกับแกล้มมันหันกลับมามองผมด้วยรอยยิ้ม
“ กูถามว่ามึงคุยกับใคร อย่าบอกนะว่ามึงคุยกับแม่สื่อ ”
“ ลุงงมงายตามประสาคนแก่เลยนะคะ ”
“ อีนี่ กูให้ตอบไม่ใช่มาหลอกด่ากู ”
“ แกล้มไม่ได้หลอกด่านะคะ แกล้มด่าเลยค่ะ ”
“ อีกับแกล้ม! ”
“ แกล้มขอโทษค่ะ ลุงไม่โกรธนะคะ ” หยุบหนอพองหนอ ไอ้คินน์ไม่โมโหอีกับแกล้มก็ได้ มันแค่เข้ามากอดแขนอ้อนผม แววตาและน้ำเสียงมันน่ารักน่าเอ็นดูแค่นั้นเอง ไอ้คินน์จะจิตใจโหดร้ายใส่มันได้ยังไงกัน
“ แล้วมึงยืนคุยอยู่กับใคร ”
“ แกล้มคุยกับพี่นกค่ะ ” อีกับแกล้มชี้ไปที่ขอบระเบียงที่มีนกกระจอกสองตัวเกาะอยู่
“ ที่คุยอยู่เมื่อกี้ มึงคุยกับไอ้นกเนี่ยนะ ”
เพี๊ยะ~~
“ โอ๊ย อีกับแกล้ม มึงตบกูทำไมเนี่ย ” อีกับแกล้มอีบ้าอยู่ๆมันก็ตบผม ตบไม่ทันตั้งตัวไม่ใช่เบาๆนะหน้าสั่นบอกเลย
“ ลุงต้องเรียกพี่นกว่าพี่ค่ะ ไม่ใช่ไอ้นก ”
“ มันเป็นนก ทำไมกูจะเรียกไม่ได้ ”
“ ไอ้ลุง ”
“ อีกับแกล้ม อย่ามาเรียกกูว่าไอ้นะ ”
“ ลุงยังเรียกพี่นกว่าไอ้ได้เลย ทำไมแกล้มจะเรียกลุงว่าไอ้ไม่ได้คะ ถ้าลุงไม่ชอบก็อย่าเรียกคนหรือสัตว์ว่าไอ้ค่ะ ”
“ …………. ”
“ แก่แล้ว ลุงน่าจะคิดได้นะคะ อย่าแค่แก่อายุเยอะเปล่าๆ คิดค่ะคิด ”
“ …………. ” ผมอยากจะตบปากอีกับแกล้มจริงๆ แต่ติดที่มันสวย ตามันโต คิ้วมันเข้ม ปากมีสีแดงอวบอิ่ม นมมันตู้ม สะโพกมันงอน ผมเลยให้อภัยมันไง ผมรู้สึกเจ็บแก้ม ฟันโยกๆยังไงไม่รู้เลย
ปกติผมเป็นคนไม่ค่อยพักผ่อน ชอบทำโน่นทำนี่ไปไหนมาไหนไม่อยู่กับที่ วันทำงานแทบไม่ได้พัก กลับคอนโดมิเนียมก็คือนอนจะนอนเลย แต่มีอีกับแกล้มอยู่ด้วย ไม่รู้ทำไมผมถึงอยากอยู่ห้องด้วย
“ ลุงชื่ออะไรเหรอคะ ? ” อีกับแกล้มมันเอ่ยถามผม ขณะที่มันทำความสะอาดห้องให้ผม
“ กูชื่อคินน์ เรียกกูว่าเฮียคินน์ ”
“ แกล้มอยากเรียกลุงค่ะ ลุงแก่ หน้าเหี่ยวย่นมีตีนกาต้องเรียกลุงเท่านั้นค่ะ ” เอออีดอกถ้ามึงพูดขนาดนี้ มึงจะเรียกไรก็เรียกเถอะ
“ มึงเป็นใคร กูยังไม่รู้จักมึงเลย ”
“ แกล้มชื่อกับแกล้มไงค่ะ ทำไมลุงขี้ลืมจังค่ะ ลุงต้องกินน้ำมันตับปลาบำรุงสมองบ้างนะคะ แกล้มเป็นห่วง ” อีดอกทำมาเป็นห่วงผม มึงไม่มีวันแก่รึไงอีดอก
“ กูรู้ว่ามึงชื่ออะไร กูหมายถึงมึงเป็นใคร มาจากไหนต่างหากอีดอก ”
“ ลุงอย่าโวยวายใส่แกล้มนะคะ ลุงถามแกล้มไม่ชัดเจนเอง ลุงผิดเพราะลุงแก่รวบรัดคำถามเองค่ะ ” ผมเอามือจิ้มตาอีกับแกล้มให้ตาบอดจะได้ไหม ดีที่มึงสวยนะอีดอก ความสวยช่วยชีวิตมึงไว้
“ แกล้มไม่มีบ้านค่ะ พ่อแม่แกล้มเสีย แกล้มอยู่บ้านของป้ากับพี่ชาย ”
“ แล้วที่มึงมาอยู่กับกู ป้ามึง พี่ชายมึงไม่ด่ารึไง ”
“ ลุงรังเกียจไม่อยากให้แกล้มอยู่ด้วยเหรอคะ ”
“ ไม่ใช่ กูแค่ถาม กูไม่ได้คิดแบบนั้น ”
“ ไม่มีใครว่าอะไรหรอกค่ะ ป้าอยู่ต่างจังหวัดนานๆจะมาสักที ”
“ แล้วพี่ชายมึงล่ะ มึงหายไปเค้าไม่ตามหาหรือมึงโทรไปบอกหน่อยเหรอว่ะ ”
“ แกล้มอยากอยู่กับลุง ”
“ ……….. ”
บอกเลย…มันทำผมพูดไม่ออก จากที่ยิ้มพูดเสียงเจื้อยแจ้วแววตาสดใส อยู่ๆก็เปลี่ยนเป็นแววตาเศร้าสร้อยเหมือนมีอะไรในใจ มันเข้ามากอดแขนซบผมด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า ทำผมไม่กล้าถามต่อเลย ทำได้แค่ลูบหัวมันไม่รู้ทำไมถึงเอ็นดูอีกับแกล้มจัง
“ มึงมีอะไรไม่สบายใจเล่าให้กูฟังได้นะ มึงจะได้ระบายไง ”
“ ………….. ” หันไปมองอีกที อีกับแกล้มหลับในท่าที่กอดซบแขนผม มันกอดแขนผมไม่ปล่อยเลย
มันน่าเอ็นดูขนาดนี้ผมอดสงสารมันไม่ได้เลย ผมอุ้มมันมานอนบนเตียง ลูบหัวมันเบาๆ ทำไมผมถึงรู้สึกแปลกๆกับอีกับแกล้มจังนะ อย่าบอกนะว่าผมหลงมันไปแล้ว
ก็อก~ก็อก~ก็อก
เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น ห้องนี้ไม่มีใครรู้และมาถูก นอกซะจากไอ้เผือก แล้วอีกับแกล้มก็อยู่ในห้องด้วย เอาไงดีว่ะ ไม่เปิดก็ประตูจะพัง เปิดเข้ามาแล้วไอ้เผือกเจออีกับแกล้ม ไอ้คินน์ไม่เละเป็นโกโก้ครั้นเลยเหรอว่ะ
“ กว่าจะเปิดนะไอ้สัส ” สุดท้ายผมก็ต้องเปิด
“ มึงมาทำไม? ”
“ อ้าวไอ้สัส เพื่อนเป็นห่วงไหม เปิดห้องใหม่หายหน้าหายตา กูก็มาดูดิว่ามึงเอากะหรี่น้ำหมดตัวตายห่าแล้วรึยัง ”
“ ไอ้เหี้ย ”
“ นี่มึงอยู่ห้องนี้ไม่ออกไปไหนเลยเหรอว่ะ ”
“ เออ กูอยากพักผ่อน ”
“ คนอย่างมึงเนี่ยนะอยากพักผ่อน ไอ้สัส…นอนคนเดียวยังไม่ได้เลย ” ไอ้เผือกก็เสือกรู้จักผมอีก ผมไม่ชอบนอนเ****นแล้วหลับไปแค่นั้นเอง
“ กูแค่อยากพะ… ”
“ ลุงข๋าาาาา ”
อีกับแกล้มตื่นหัวฟูเดินออกมา ไอ้เผือกถึงกับตกใจตาค้างแทบถลุนออกมา อีกับแกล้มมึงออกมาทำไมตอนนี้ มึงไม่ต้องเรียกกูเสียงหวานข๋ามาแต่ไกลก็ได้อีดอก
“ ไอ้เหี้ยคินน์ นี่มึงซุกหญิงไว้เหรอว่ะ ”
“ อ้าว ลุงคุยกับเพื่อนอยู่เหรอคะ สวัสดีค่ะเพื่อนลุง แกล้มชื่อกับแกล้มค่ะ ” อีกับแกล้มมารยาทงามอีก ไหว้ย่อเข่าแทลถึงพื้นสวัสดีไอ้เผือก ไอ้เผือกที่มึนอึ้งเข้าณานอยู่ถึงกับเลิ่กลั่ก
“ อ่าๆสวัสดี น้องกับแกล้มเป็นอะไรกับไอ้คินน์เหรอถึงมาอยู่กับไอ้คินน์แบบนี้ได้ ”
“ แกล้มเป็นเด็กของลุงค่ะ ” ไอ้เผือกถึงกับคิ้วขมวดทำตาเลิ่กลั่ก มองผมกับอีกับแกล้มสลับกันเพื่อเอาคำตอบจากผม ผมทำได้แค่ตอบ
“ เออ ”
“ เพื่อนของลุงชื่ออะไรเหรอคะ ” อีกับแกล้มเอียงคอถามไอ้เผือก
“ ลุงชื่อเผือก ”
“ ลุงเสือกเหรอคะ ”
“ เผือกลูกเผือก ผอผึ้งไม่ใช่สอเสือออกเสียงให้ถูกนิดนึงเนอะ เดี๋ยวความหมายจะเปลี่ยน ” ไอ้เผือกมีเงิบไปนิดนึงต้องรีบแก้ต่างให้ชื่อตัวเองเลย
“ อ๋อ ลุงเผือกเพื่อนของลุงค่ะ ” อีกับแกล้มมันยิ้มเอ็นดูให้ไอ้เผือก แต่ไอ้เผือกกับยิ้มแล้วมองผม อะไรอย่ามามองกู
“ ลุงข๋า แกล้มหิวค่ะ ” อีกับแกล้มไม่พูดเปล่านะ มันเข้ามากอดแขนผมด้วย
“ อีกับแกล้ม อย่ามากอดกู กูอึดอัด ” ผมต้องเก๊กเชิงเฮียคินน์ผู้น่าเกรงขามไว้ จะใจอ่อนแพ้ทางอีกับแกล้มให้ไอ้เผือกเห็นไม่ได้
“ แต่นมแกล้มโดนแขนลุงแล้วนะคะ ลุงไม่ชอบเหรอคะ ”
“ …………. ”
“ ลุงหน้าแดง แก่แล้วต้องพูดความจริงสิคะ ลุงชอบแกล้มก็ไม่บอก ”
“ ……………. ”
“ แกล้มรักลุง หลงลุงค่ะ ” ตายห่า ไอ้คินน์หัวใจจะวาย หายใจไม่ทั่วท้อง อาการเหมือนคนจะวูบ ไอ้คินน์จะเป็นโรคความดันแล้วใช่ไหมเนี่ย
“ มะ มึงจะกินอะไร ”
“ อะไรก็ได้ที่ลุงทำให้ แกล้มกินทุกอย่างเลยค่ะ ”
“ มะ มึงไปดูหนังรอเถอะ ”
“ ค่ะ ลุงสุดหล่อของแกล้ม ”
รีบเลย ไอ้คินน์รีบเดินเข้าครัวเลย รีบมาทำสมาธิเรียกสติตัวเองกลับมาก่อนที่หัวใจจะวายตายไปซะก่อน
“ ไอ้คินน์เอ้ย ตีกะหรี่มาตั้งเท่าไหร่ดันมาตกม้าตายเพราะเด็ก ” ไอ้เผือกเดินตามมาตบไหล่ผม
“ กูไม่ได้แพ้เว้ย ”
“ แล้วที่มึงเดินต้อยๆมาทำอะไรให้เด็กกิน มึงไม่แพ้ว่างั้น ”
“ …………. ”
“ แล้วมึงไม่ใช่แค่แพ้นะ มึงต้องพูดว่ามึงรักมึงหลงน้องกับแกล้มแล้วไอ้เหี้ย ”
“ เออ กูหลงอีกับแกล้ม ”
“ ทำใจนะเพื่อน วิถีชีวิตมึงกำลังตามหัวหน้าสมาคมอย่างเฮียครูสไปแล้วเลย ”
ใช่เหรอ...นี่ผมกำลังเดินตามรอยเฮียครูสคนกลัวเมียจริงๆแล้วเหรอว่ะเนี่ย…
- Writer
