ลองรักคุณอาที่รัก

คัทลียา ถูกส่งตัวไปอยู่กับ ไกรสูรย์ เอ็ม. แซ็กเคอร์วิตซ์ เจ้าของไร่ไม้ดอกไม้ประดับส่งออกที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดกาญจนบุรี เธอคิดว่าผู้ปกครองหนุ่มวัย 38 หน้าตาหล่อเหลาปานเทพบุตร เป็นคนจริงจังชอบวางอำนาจ แต่เมื่อได้ค้นพบบางสิ่งบางอย่าง สาวสวยวัยสะพรั่งก็แทบไม่อาจถอนใจ จากเสน่ห์อันน่าหลงใหลของเขาได้เลย “หนูนิด...หนูนิด” เสียงทุ้มลึกที่ดังอยู่ใกล้ ๆ ปลุกภวังค์อันล่องลอยของสาวสวยสะพรั่งวัยสิบเก้าให้ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น คัทลียาปรือตามองก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาของใครคนหนึ่งที่โน้มลงมาจนเกือบชิด “คุณอาไกรสูรย์” หญิงสาวเรียกชื่อนั้นด้วยน้ำเสียงอันแห้งผากเมื่อเธอลืมตาและมองใบหน้าคร้ามเข้มของหนุ่มไทยที่มีเชื้อสายอเมริกันครึ่งหนึ่ง ร่างอรชรบิดกายที่เปลือยเปล่าใต้ผ้าแพรเนื้อบางลื่นไปมาเบา ๆ ใหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาใกล้จนเกือบชิด “หนูนิด...ตื่นได้แล้วจ้ะ” “คุณอาไกรสูรย์...คุณอาไกรสูรย์จริง ๆ หรือคะ?” แม้จะตื่นแต่เธอก็ยังมีอาการสะลึมสะลือ ครึ่งหลับครึ่งตื่น ทุกอย่างรอบกายลอยล่อง เบาหวิว มีเพียงอย่างเดียวที่ชัดเจนอยู่ในตาสวยคู่นั้น นั่นคือภาพของหนุ่มซึ่งมีอายุมากกว่าเธอหลายปีทว่าเขาก็ยังดูดีในแบบฉบับของหนุ่มลูกครึ่ง “คุณอาไกรสูรย์คะ...” สาววัยสิบเก้าเผยอริมฝีปากอิ่มสวยเล็กน้อย แต่ก่อนที่เธอจะทันได้ถามอะไรริมฝีปากหยักหนาก็ประกบลงมาและบดเบียดกับปากของเธอจนแนบแน่น “อืม...อืม...” คัทลียาครางลึกในลำคอ ร่างสาวใต้ผืนแพรสั่นสะท้านเมื่อได้รับจุมพิตอันซาบซ่านโดยไม่ทันตั้งตัว ลิ้นอุ่นของผู้ชายที่เธอแทนตัวเขาว่า คุณอา แทรกเข้าไปในปากจิ้มลิ้ม ตวัดไปมาและโลมไล้ไปทั่ว ทั้งเพดานปาก ตวัดเกี่ยวลิ้นเล็ก ดูดดุนความฉ่ำชุ่มที่ปลายลิ้นของเธอและสำรวจไปทั่งทั้งอุ้งปาก “อืม...อา...อา...” ร่างแน่งน้อยบิดกายไปมาด้วยความสยิวซ่าน เธอไม่เคยค้นพบสิ่งนี้มาก่อน สิ่งที่เรียกว่าจูบ แต่เจ้าของเรือนร่างงามกลับยินดีต่อสัมผัสอันนุ่มละมุน ยินยอมให้ปากของเธอรับเรียวลิ้นที่ล่วงล้ำเข้ามา ดูดกลืนและดูดดื่มราวกับเป็นเจ้าของ คัทลียาขนลุกซู่เมื่อมือไม้นั้นไล้ไปมาบนไหล่กลมกลึง กดลงบนผิวเนียนลื่นสลับกับลูบไล้อยู่ที่ลำคอระหง เสียงครางของเขาดังอยู่ในลำคอเช่นกันเมื่อหญิงสาวเริ่มตอบสนองต่อลิ้นหนาที่เลาะเล็มไปทั่วในกลีบปากอันฉ่ำหวาน เธอรู้สึกถึงแรงเสียดสีจากมัดกล้ามบนหน้าอกกว้างบนเรือนร่างอันแข็งแกร่งที่บดเบียดลงมาระหว่างเนียนผิวและผิวหยาบกร้านซึ่งมีเพียงเนื้อผ้าแพรที่ขวางกั้นไว้เท่านั้น นี่เป็นความจริงหรือความฝัน เธอจดจำใบหน้าของผู้ชายที่เธอเรียกเขาว่าคุณอามาโดยตลอดอย่างแม่นยำ เขาหล่อเหลา ใบหน้าคมคร้ามซึ่งดูเข้มอย่างหนุ่มไทยแต่มีเรือนร่างกำยำสูงใหญ่และเต็มไปด้วยมัดกล้ามหนั่นแน่นอย่างชาวยุโรป ทุกตารางนิ้วของผิวสาวสั่นระริก แค่จูบแสนละมุนก็ทำให้เธออ่อนยวบเหมือนขี้ผึ้งถูกไฟลน มือสากหนาของเขาเหมือนไฟร้อนระอุ มันเสียดสีไปบนผิวของเธอราวกับจะทำให้มันมอดไหม้ จูบนั้นเริ่มหนักหน่วงขึ้น หญิงสาวเสียวซ่านตั้งแต่กลีบปากสีระเรื่อลงไปจนถึงปลายเท้า คัทลียาบิดกายเร่า เขาค่อย ๆ เลื่อนริมฝีปากออก แต่กลับเลื่อนมือลงต่ำจากลำคอเรียวระหงและสัมผัสบนผืนแพรที่ปกปิดส่วนโค้งนูนของโนมเนื้อบนทรวงกลมกลึง “อู๊ววว...คุณอาขา...” คัทลียาร้อนวูบวาบไปหมด ร่างกายของเธอเหมือนมีคลื่นร้อนวิ่งเข้าปะทะนับล้านระลอก เขาลูบไล้ไปบนเนินอกสวยที่โผล่พ้นออกมาจากผืนผ้าแพรที่ปิดไว้อย่างหมิ่นเหม่ มันชูชันและส่วนปลายแข็งเป็นไตจนดันเนื้อผ้าเป็นรูปร่างคล้ายผลเบอร์รี่เม็ดเล็ก ๆ แล้วมือสากกร้านก็สอดเข้าไปใต้เนื้อแพรบางนิ่มที่ปกปิดเรือนร่างเปลือยเปล่ากลมกลึง เคล้นคลึงความอวบอิ่มของทรวงสวยบนเรือนร่างสาวที่บิดเร่าเหมือนอยู่บนกองไฟ “คุณอาไกรสูรย์...อย่าค่ะ...อืม...อย่าค่ะ...” คัทลียาส่ายใบหน้าสวยหวานไปมาเมื่อมือสากหนาล้วงเข้าไปลูบไล้อยู่บนเนินเนื้ออวบนิ่มใต้แพรไหม หญิงสาวขยุ้มผ้าปูเตียงไว้จนแน่นเมื่อเขาเริ่มเคล้นคลึงดอกบัวตูมขนาดใหญ่ทั้งสองใต้ผืนแพร “คุณอาขา...อ๊า...อย่าค่ะ...อ๊า” ปากของเธอร้องห้ามแต่ร่างกายกลับยินดีต่อสัมผัสของมือหนาที่เคล้นคลึงและบีบบี้เบา ๆ คัทลียาร้องห้ามแต่เธอกลับเห็นรอยยิ้มย่ามใจบนใบหน้าหล่อเหลาที่โน้มลงมาหาและประกบปิดริมฝีปากของเธออีกหน “อู๊วววว...อ๊า...ซี๊ด...คุณอาขา...อย่าซีคะ” ยิ่งดอกบัวตูมถูกเคล้นคลึงบีบคลำ หญิงสาวก็ยิ่งแอ่นร่างจนอกชูชันเผยออกมาจากผ้าห่มผืนบาง เสียงคัทลียาร้องครางลอดออกมาจากริมฝีปากที่ถูกประกบปิดเอาไว้เพียงเล็กน้อย แต่ร่างกายของเธอกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงเมื่อร่างหนาใหญ่ทาบทับลงมาบนตัวเธอ เบียดบดและเสียดสีถูไถไปมาบนทรวงอกนุ่มก่อนที่ผ้าแพรซึ่งกั้นกลางระหว่างร่างที่เปล่าเปลือยของเธอและเขาจะถูกเลื่อนออกไป “คุณอาขา...อา..อย่าค่ะ...ยะ...อย่า...” คัทลียาแอ่นร่างรับเรี่ยวแรงมหาศาลของร่างใหญ่ที่กดทับลงมา เธอกอดตอบแต่แล้วทุกอย่างกลับเบาหวิวล่องลอยไปในวินาทีที่เธอปรือตามองใบหน้าหล่อเหลาของร่างสูงใหญ่อีกครั้ง “คุณอาไกรสูรย์! ...คุณอา...” ร่างอรชรเปล่าเปลือยใต้ผ้าแพรสะดุ้งตื่นขึ้นท่ามกลางแสงไฟสลัวในยามวิกาล คัทลียาหอบหายใจเมื่อรู้สึกถึงสิ่งรอบตัวที่ชัดเจนกว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ “ฝันไปหรือนี่...” เด็กสาววัยสิบเก้าพูดกับตัวเองก่อนเหลือบมองนาฬิกาข้างเตียงบอกเวลาเกือบเที่ยงคืน เธอปาดรอยเหงื่อบนขมับและถอนหายใจ พรุ่งนี้แล้วซีนะที่เธอต้องเดินทางไปไร่มัทนารี