5
1360 Words
เพลิงหันหลังไปมองแล้วเข้าใจทันทีเลยว่าเพราะอะไรเสี่ยโชคถึงหงุดหงิดแถมยังมากินของที่ตัวเองไม่ชอบ เสี่ยแม่งมาเฝ้าเด็ก! เขามองไอ้เวรนั่นชัดๆแล้วยิ้มกว้างเพราะหล่อคมเข้มจริง ผิวแทนแบบมีเสน่ห์มากเลย แล้วมองเจ้านายตัวเองที่หล่อมากเหมือนกัน เสี่ยโชคทั้งขาว ทั้งสูง หุ่นก็แน่นเปรี๊ยะทุกสัดส่วน
เสี่ยโชคเป็นคนหน้าดีมีเสน่ห์มาก
แต่อย่าให้อ้าปากพูดก็พอ
“เสี่ยหล่อกว่ามันแน่นอนครับ เชื่อผมดิ”
“กูก็ว่างั้นแหละ มึงนี่ก็ตาถึงนะเนี่ยไอ้เพลิง”
“นั่นน้องวีนัสนี่ครับเสี่ย”
“ยัยเด็กแรด!”
“เอ้า! เสี่ยด่าน้องทำไม!?”
“ก็มากับผู้ชายคนอื่นทำไมเล่า”
“เพื่อนคนอื่นก็มานะเสี่ย”
“ไอ้เหี้ยนั่นมันจีบวีนัสอยู่! มึงก็เห็นว่าไว้ใจไม่ได้ขนาดไหนทำไมถึงยังมากับมันได้”
“เสี่ยเลยตามมาเฝ้า?”
“เปล่า! กูแค่อยากดูหนัง”
“ถ้ามันจีบวีนัสติดขึ้นมาก็น่าจะเป็นแฟนคนแรกเลยใช่ไหมครับเสี่ย?”
“มันไม่มีทางเป็นแฟนวีนัสได้หรอก!”
“เสี่ยหวงเหรอ?”
“เปล่า!”
“งั้นเสี่ยจะห้ามน้องมีแฟนทำไม?”
“วีนัสไม่เคยมีแฟนจะตามทันผู้ชายสมัยนี้ได้ไงเล่า เกิดมันนอกใจขึ้นมาไม่จมน้ำตารึไง แล้วถ้าได้กันเกิดท้องทั้งที่ยังเรียนไม่จบอีกล่ะ คนทุกวันนี้สันดานเหี้ยแถมมักง่ายกันหมด!”
“เสี่ยเป็นอะไรกับวีนัสห่ะถึงจะห้ามไม่ให้มีแฟน พ่อก็ไม่ใช่ พี่ก็ไม่ใช่ เจ้านายก็ไม่ใช่ ผมว่านะเสี่ยปล่อยให้น้องลองมีความรักเถอะ ตอนวีนัสเรียนอยู่เสี่ยก็กันท่าออกหมด แล้วนี่วีนัสจะอายุยี่สิบปีแล้วไม่น่าจะไร้เดียงสาตามใครไม่ทันหรอกมั้ง บางทีไอ้นั่นมันอาจจะดูแลวีนัสดีมากก็ได้”
“มึงเมาเนื้อเหรอห่ะถึงพูดมากขนาดนี้!”
“เอ้า!”
“สั่งมาแล้วก็แดกให้หมดด้วย!”
“แต่เสี่ยโชคเป็นคนสั่งนะ!!”
“แดกฟรีแล้วอย่าพูดมาก!”
นาทีนี้กูอยากจะบ้าตายจริงๆเลย เพลิงเบ้ปากแล้วกินด้วยความหวั่นใจว่ากระเพาะจะแตกเอาได้ เสี่ยโชคทำหน้าบูดหน้าบึ้งนั่งจ้องโต๊ะนั้นจนหวั่นใจกลัวเสี่ยลุกไปต่อยไอ้เด็กนั่นที่จีบน้องวีนัส ไม่รู้เลยจริงๆว่าตอนนี้น้ำในหม้อชาบูที่เดือดปุดๆกับใจของเสี่ยโชคอะไรจะร้อนมากกว่ากัน
เมื่อไรเสี่ยโชคจะยอมรับความรู้สึกตัวเอง
รักเด็กมันก็ไม่ได้แย่ซะหน่อย
หลังจากนั้นกินอิ่มแต่หนังตาหย่อนเพราะขับรถให้เสี่ยโชคนั่ง เขาแอบมองคนที่ประสาทกินมาทั้งวันด้วยความเหนื่อยใจมากกับพฤติกรรมแบบนี้ เจ้านายที่ฉลาดเรื่องงานมากอันนี้ต้องยอมรับแต่ดันโคตรโง่เรื่องความรักฉิบหาย เขาเป็นลูกน้องคนสนิทเลยรู้แทบทุกความเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้น รู้ยันสเป็คที่ชอบและวีนัสฉีกออกไปหมดจนน่าสงสัยว่าไปหลงรักตอนไหน หลังจากจอดรถแอบดูวีนัสเข้าคอนโดคนเดียวจนรถที่มาส่งขับออกไปเสี่ยโชคก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันทีเลย
“เรื่องรถมึงน่ะ”
“ทำไมครับเสี่ย?”
“จะยืมเงินกูไปซื้อรุ่นไหน?”
“ให้ยืมจริงดิ!?”
“อืม!”
“งั้นเดี๋ยววันจันทร์ผมจะบอกเสี่ยโชคนะ แต่บอกไว้ก่อนนะว่าราคาเป็นล้าน”
“มึงทำงานปีสองปีก็ใช้หนี้หมดแล้วจะกลัวอะไร”
“คนเหี้ยอะไรหน้าตาก็ดี นิสัยก็ดี เสี่ยโชคแม่งเป็นเจ้านายที่โคตรดีมากเลยนะ”
“กูรู้น่าไม่ชมเยอะ”
เสี่ยโชคอารมณ์ดีเพราะวีนัสไม่ไปต่อกับคนอื่น
เสี่ยไบโพล่าคนนี้ยกให้วีนัสคนเดียวเลย
เพลิงขับรถกลับด้วยความสบายใจเพราะอีกไม่กี่วันจะได้รถใหม่แล้ว เรื่องเงินทองเสี่ยโชคไม่ลำบากหรอก นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขายืมเสี่ยโชคเพราะว่ายืมเงินบ่อยมาก สมัยเรียนอยู่ทีมบอลเดียวกันเลยสนิทมากแต่ว่าเขาคือเด็กทุนไม่ใช่ลูกคนรวย ส่วนเสี่ยโชคคือลูกคนรวยที่ไม่เคยถือตัวอะไรเลยสักอย่าง
ถ้าถามว่ารักเสี่ยโชคมากขนาดไหน
คือพร้อมบวชอีกครั้งให้
ตอนเรียนมหาวิทยาลัยเขามีปัญหาเรื่องเงินตลอดก็มักจะยืมเสี่ยโชค เริ่มจากไม่กี่ร้อยไปถึงหลักพันหลักหมื่นและหลักแสน บางครั้งเสี่ยจ่ายค่าเทอมให้ก่อนและจ้างให้เขาดูแลหอพักแถวนั้นแทนตัวเองเพื่อเป็นการหาเงินอีกทาง พอเรียนจบแล้วทำงานก็ได้เงินเดือนเริ่มต้นสองหมื่นกลางๆซึ่งมันไม่พอใช้เลย พอบวกลบค่าใช้จ่ายและส่งไปให้พ่อแม่ใช้ก็นับว่าเดือนชนเดือนจนแทบลากเลือด ผ่านไปหนึ่งปีเลขาของเสี่ยโชคลาออกกะทันหันเลยให้เขาไปช่วยทำพาสไทม์ก่อนระหว่างหาคนถูกใจมาทำงาน
เงินเดือนเริ่มต้นตั้งห้าหมื่นแล้วจะรออะไรล่ะ
นำเสนอตัวเองเป็นเลขาเสี่ยทันที
ช่วงแรกที่ทำงานก็แทบไม่ได้ช่วยให้งานของเสี่ยโชคง่ายขึ้นเลยเพราะมาจากคนละสาย เขาคือตัวปัญหาชนิดที่แทบร้องไห้เพราะว่าปรับตัวไม่ได้ ทำงานก็ไม่เก่ง ภาษาที่สองก็ไม่คล่องแคล่วจนต้องไปลงเรียนเพิ่มอย่างจริงจัง การสื่อสารจัดว่าแย่เพราะชอบพูดอะไรตรงๆแบบขวานผ่าซากจนดูไม่มีมารยาทในบางครั้ง เสี่ยโชคช่วยสอนแบบฮาร์ดคอร์นิดหน่อย ทั้งดุทั้งด่าและโขลกสับกว่าจะรู้ใจกันมาถึงขนาดนี้ก็นับว่าสาหัสอยู่ บ้านของเสี่ยโชคพึ่งจะสร้างเสร็จได้สองปีและราคามันราวๆยี่สิบกว่าล้าน ส่วนบ้านของเขาก็ไม่น้อยหน้าหรอก เขากู้เงินเสี่ยไปซื้อบ้านราคาสองล้านนิดและพึ่งจะใช้หนี้จบไปเมื่อไม่กี่เดือนก่อนเอง
บ้านของเราอยู่ใกล้กันมาก
ช่วงที่การเงินช็อตหนักก็ไปหาอะไรกินที่นั่น
น้องวีนัสย้ายมาอยู่ที่นี่กับพี่สาวเมื่อตอนอยู่เรียนชั้นมัธยมปลายและบังเอิญว่าเปิดร้านขายข้าวไม่ไกลคอนโดเลยแวะไปกินบ่อยๆ จนกระทั่งดาวศุกร์กำลังจะแต่งงานและขอซื้อทาวเฮ้าส์ของเสี่ยโชค แต่เสี่ยโชคไม่ยอมขายเพราะถ้าเก็บไว้อีกนิดมันน่าจะได้กำไรมากกว่า ช่วงนั้นเขาก็ใกล้จะบวช เลขาอีกคนก็ทำท่าเหมือนจะลาออกไปทำงานที่อื่น ดาวศุกร์ขอซื้อกับเสี่ยโชคหลายครั้งกว่าจะตกลงกันได้
ดาวศุกร์จะพาวีนัสไปอยู่ที่อื่น
เสี่ยโชคกลัวไม่เจอเด็กเลยยอมขายให้
วีนัสต้องมาทำงานพาสไทม์ทุกเย็นหลักเลิกเรียน แล้วเป็นเลขาในช่วงที่เขาบวชหนึ่งเดือนช่วงปิดเทอมใหญ่ งานบวชครั้งนั้นเสี่ยโชคเป็นเจ้าภาพด้วยนะ เขาสนิทกับวีนัสเพราะสอนงานน้อง จำได้ว่าเสี่ยโชคหวงวีนัสมากแบบไม่ให้ใครเข้ามาใกล้เลยสักคน ใครมาจีบก็ไปตามขู่จนมันไม่กล้าจีบ แต่จนแล้วจนรอดเสี่ยยังคงนิ่งเฉยไม่แสดงอะไรออกมากกว่านั้น เสี่ยโชคไม่ยอมจีบแต่ก็กั๊กเอาไว้ไม่ให้ใครจีบเหมือนกัน
อีกไม่กี่เดือนเสี่ยโชคจะอายุสามสิบแล้ว
เมื่อไรเสี่ยจะมีเมียสักที
“เสี่ยจะกินกับแกล้มอะไรดี?”
“อะไรก็ได้”
“งั้นคอหมูย่างกับต้มแซ่บดีไหม?”
“กูพึ่งกินไป สั่งอย่างอื่น”
“อืม…ยำไหมเสี่ย?”
“ไม่เอาว่ะ”
“กุ้งเผาดีไหม?”
“พึ่งกินเมื่อวานนี้เอง”
“ไม่เสี่ย! เมื่อวานเสี่ยโชคกินกระเพราะกุ้งไม่ใช่กุ้งเผา”
“มันก็กุ้งเหมือนกัน”
“งั้นเสี่ยจะกินอะไร?”
“อะไรสั่งมาเหอะเพลิง กูกินง่ายจะตายไป”
- Writer
