เปิดเทอมวันแรก

1207 Words

ก๊อก ก๊อก ก๊อก “คุณหนูรินดาขาา ตื่นได้แล้วค่าา เช้าแล้ว” เสียงของป้าเย็น ป้าแม่บ้านตะโกนเรียกฉันดังมาจากหน้าห้อง “ค่าาตื่นแล้วค่า เปิดประตูมาเลยค่ะ หนูไม่ได้ล็อก” “คุณหนูไปอาบน้ำกินข้าวได้แล้วค่า ป้าเย็นเอานมอุ่น ๆ กับอาหารเช้าแสนอร่อยที่คุณหนูชอบมาให้ด้วยนะคะ“ “ค่า ขอบคุณนะคะ“ ป้าเย็นเอานมและอาหารเช้ามาวางให้ที่โต๊ะเสร็จก็เดินออกจากห้องไป “เฮ้อออ! เปิดเทอมแล้วเหรอเนี่ย ยังเที่ยวไม่เต็มอิ่มเลย“ ในขณะที่รินดาเดินไปเข้าห้องน้ำไปก็บ่นไป อาบน้ำเสร็จรินดาก็ใส่กระโปรงสั้นเลยหัวเข่า ใส่เสื้อในสีแดง ไม่ใส่เสื้อกล้ามทับทำให้เห็นหน้าอกอันอวบอึ๋มของเธอ วันนี้รินดาเลือกทาปากสีแดงอมชมพูริมฝีปากของรินดาเป็นกระจับน่าจูบมากเลยเกิน ณ มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง หน้าตึกคณะวิศวะ “hi คิดถึงพวกมึงจังเลยย อีเพื่อนรักทั้ง 2 ตัว“ “คนก็พอไหมล่ะจ๊ะ แม่นางคนสวย แรดจังเลยนะวันนี้ปากแดง กระโปรงสั้นเชียว“แอนนี่ลูกครึ่งไทย-เยอรมัน สวยคมพูดขึ้น “เออกูก็ว่างั้นเหละ กูว่าแอนนี่มันกระโปรงสั้นละนะ มึงสั้นกว่ามันไปอี๊กก“ลิเดียร์สาวประเภทสองพูดต่อ ตอนแต่งหญิงสวยมาก “มันเป็นธรรมดาของคนสวยค่าาา“ รินดาตอบ “กูถามจริงเหอะนมมึงอะจะใหญ่ไปไหน กูเดินไปไหนมาไหนกับมึงผู้ชายไม่เคยมองกูหรอกมองแต่นมมึง แล้ววันนี้กระเดะใส่บราสีแดงอีก กลัวคนไม่มองรึไงจ้ะ“ ลิเดียร์พูดพร้อมเบะปากมองบน “แหม่ มึงก็พูดเกินไป วันนี้ได้ข่าวว่ามีเด็กใหม่เหรอวะ หล่อปะ“ ทำหน้าตาทะเล้น “หล่อมากก มึง แต่ว่าของกูนะจ๊ะ ห้ามยุ่ง“ “จ้าคุณแอนนี่สุดที่รักไม่ยุ่งก็ไม่ยุ่ง แต่ถ้าหล่อถูกใจกู กูยุ่งแน่ 55555“ “ดีออก เพื่อนเลว“ ทั้งสามคนก็ขำพร้อมกัน จากนั้นก็นั่งเมาท์กันไปเรื่อยจู่ ๆ ลิเดียร์ก็มีอาการตื่นเต้นอะไรสักอย่าง “พวกมึง ๆ นั่นไงเด็กใหม่ หล่อมากก อร้ายย พ่อของลูกกูค่าาา“ รินดาตะลึงมาก “มึงเขาหล่อมากจริง ๆ ดวงตากลมโต หน้าคม ผิวเข้ม ยิ้มทีนี้ใจละลาย โอ้ยพ่อของลูกชัด ๆ ตั้งแต่ผ่านผู้ชายมาไม่เคยเจอใครที่ถูกสเปคขนาดนี้มาก่อน หล่อ ๆ ก็ผ่านมาเยอะนะ แต่นี้มัน เทพบุตรชัด ๆ ฉันจะเอาเขามาเป็นปัววว“ รินดาชมพ่อหนุ่มคนนั้นนังไม่ทันจบพ่อหนุ่ม ก็ลื่นเปลือกกล้วย ปึกก! “โอ้ยย! เกือบดีแล้วไหมล่ะ เฮ้ออ ดีไปหมดยกเว้นความซุ่มซ่ามนั้นมันขัดกับบุคลิกเขาเสียจริง ๆ แต่ไม่เป็นไรหล่อ รินดาคนสวยให้อภัยค่าาา“ “ใจแรดดด“ ลิเดียร์และแอนนี่พูดพร้อมกัน “ขอบคุณค่าา พวกมึงทำความรู้จักไว้เลยเนี่ย ว่าที่ปัวววในอนาคตกู“ “เออ ๆ ๆ กูยอมยกให้มึงก็ได้ แต่มึงแน่ใจนะว่าจะเอาจริง ๆ แมร่งหน้าตากับท่าทางขัดกันมาก“ แอนนี่เอามือกุมขมับ “เออนี่เหละพ่อของลูกกู กูจะเอาให้อยู่มัดเลย แลอ่อนต่อโลกดี“ “ปล่อยให้เขามีอนาคตที่ดีเหอะ เชื่อกู งื้อออ สงสารจังเทพบุตรของลิเดียร์“ เพี้ยะ!! รินดาตบไปที่ไหล่ลิเดียร์อย่างแรง จนเจ้าตัวสะดุ้ง “รินดา! มึงจะตีกูทำไมวะ“ “ใครว่าเทพบุตรของมึงของกูตาหากละ“ ลิเดียร์เบะปากมองบน “ว่าแต่มึงรู้จักชื่อเขาปะ“ รินดาถามเพื่อนด้วยหน้าตาจริงจัง “พวกกูก็ไม่รู้วะ“ ทันทีที่เทียงของเพื่อน ๆ พูดจบรินดาก็ตบโต๊ะเสียงดังลั่น “ดีเข้าทางกู รินดาคนสวยจัดการเอง “ “โอ้ยย ดีออก พวกกูตกใจหมด“ ลิเดียร์และแอนนี่พูดพร้อมกัน “พวกมึง กูไปล่าเหยื่อก่อนนะ“ “เชิญตามสบายคะ ใจแรดด 555“ รินดารีบเดินตรงไปหาผู้ชายสุดหล่อคนนั้น ที่กำลังเอาน้ำเช็ดกางเกงของเขาที่เปื้อนเต็มไปหมด รินดาแกล้งทำของตกทำให้หนุ่มรูปหล่อเห็นขาอ่อนและร่องอกอันอวบอึ๋มของเทอ ชายหนุ่มเริ่มมีสติ เขาจึงรีบช่วยรินดาเก็บของอย่างทุลักทุเล เมื่อเก็บเสร็จรินดารีบลุกขึ้นแล้วขอโทษผู้ชายคนนั้น แล้วทำแกล้งถามว่า “เอ่อ เทอเป็นเด็กใหม่เหรอไม่เคยเห็นเลย“ “ใช่ครับ“ “เทอชื่อไรเหรอเราชื่อรินดานะ“ “ผมชื่อคารอสครับ“ “ยินดีที่ได้รู้จักนะ“ ““ รินดายื่นมือไปจับกับมือของคารอส คารอสมีอาการหน้าแดงเป็นอย่างมากมันชั่งขัดกับหน้าตาอันหล่อเข้มของเขาจริง ๆ รินดาคิดในใจ เสร็จฉันละพ่อรูปหล่อ หึหึ “ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เราขอfaceเทอได้ปะ“ “คารอสนนน! เข้าเรียนได้แล้วเพื่อน“ อยู่ ๆ ก็มีเสียงจากนรกขุมไหนไม่รู้แทรกเข้ามา “เอ่อออ เรารีบไปเรียนก่อนนะเพื่อนเราเรียกแล้วอะ“ คารอสวิ่งไปหาเพื่อนด้วยใบหน้าแดงก่ำ “โถ่เว้ยย! จะได้อยู่แล้วเชียว จะมาเรียกอะไรตอนนี้เนี่ย“ รินดาหงุดหงิดมาก แต่ก็คิดในใจว่าไม่เป็นไรเย็นนี้ดักรอหน้าโรงเรียนก็ได้ หึ ๆ รินดายิ้มแบบร้าย ๆ ติ๋ง ติง ติ๊ง ตึ่ง ตึ่ง ตึ๋ง ตึ๊ง ตึง เสียงออดเลิกเรียน รินดายืนรอคารอสตรงประตูทางออก “คารอสน!“ รินดาเรียกคารอสอย่างเสียงดัง พร้อมโบกมาให้มาทางนี้ คารอสเดินมาหารินดาอย่างเขิลอาย “ไหนละขอ face หน่อยสิพร้อมยื่นโทรศัพท์ให้คารอส “ คารอสกดชื่อเฟรสให้รินดา รินดาก็ยิ้มพร้อมเอ่ยถามคารอสว่า “กลับบ้านยังไงเหรอ“ “ ขึ้นรถเมย์กลับนะครับ แล้วรินดาละครับ “ คารอสมีท่าทีที่หน้าแดง รินดาเห็นว่าคารอสเขินเลยแกล้งเอาหน้าและตัวเข้าไปใกล้ ๆ ทำให้หน้าอกอันอวบอึ๋มของเทอโดนที่แขนคารอส แล้วรินดาก็กระซิบข้างหูของคารอสด้วยเสียงอันเซ๊กซี่ “แล้วกลับด้วยได้ไหมคะ “ คารอสเริ่มหายใจผิดจังหวะแต่ไม่ได้ตอบอะไร “ล้อเล่นค่ะ คนที่บ้านมารับเหมือนกัน นั้นไงมาพอดีเลยเรากลับก่อนนะ บะบายยย คืนนี้เราจะทักหานะสุดหล่อ “ คารอสก้มหน้าลงเพราะเขินมากก พอถึงห้องรินดาก็ล้มตัวนอนพร้อมกับคิดถึงหน้าคารอสตอนเขิล รินดาไม่เคยชอบใครขนาดนี้มาก่อน คารอสคือคนแรกที่เทออยากจะขย้ำตังแต่แรกเห็น เทอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วทักคารอสไปว่า

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more