วังหลวง
“หวาเซียงอ๋องวันนี้เข้าวังได้ แต่เดิมเห็นว่าวันๆ เอาแต่หมกมุ่นเรื่องหาทางลงทัณฑ์ชายาทาสเอ๊ยชายารอง”
“มีเรื่องสำคัญ หากไม่มาข้าคงต้องพลาดอะไรไปแน่”หวาจิ้งอ๋องยิ้ม
“ใต้เท้ากวงวันก่อนแวะไปที่จวนหวาเซียงอ๋อง บุตรีท่านสบายดีคงสบายใจขึ้นไม่น้อย”ฮ่องเต้เอ่ยปากถามและชี้แนะคำตอบ ใต้เท้ากวงก้าวออกมาข้างหน้าประสานมือตรงหน้าบัลลังก์
“แม้เจ้าหรูนางจะดูซุบผอมไปบ้างแต่ กระหม่อมเห็นว่าท่านอ๋องดูแลรักใคร่นางดีไม่น้อย”
“ดีแล้วเห็นท่านสบายใจข้าก็ยินดี หวาเซียงอ๋อง ข้าเองก็หวังว่าเจ้าต่อไปนี้จะปรองดองกับชายารองที่เซี่ยนเซี่ยนเป็นผู้สรรหาให้”หวาเซียงอ๋องขมวดคิ้ว
“ฝ่าบาทหวาเซียงไม่เคยรู้มาก่อนว่าเซี่ยนเซี่ยนจะเป็นคนเลือกชายารองให้กระหม่อม”
“ไม่รู้ก็รู้ไว้เสียในเมื่อข้ากับฮองเฮารับปากนาง ว่าจะไม่บอกเจ้าบัดนี้นางตายไปแล้วก็ถือว่าคำมั่นนั้น สิ้นสุดลง”ความรู้สึกหลากหลายวิ่งเข้าสู่สมองและหัวใจพร้อมกัน
