มือใหญ่ฟาดลงบนใบหน้าของคนสนิทข้างกายอย่างแรง
“โง่งมที่สุด ปล่อยให้พวกมันมาชิงตัวแม่ลูกพวกนั้นไปได้อย่างไร แล้วรู้หรือไม่ว่าคนพวกนั้นสำคัญกับข้าแค่ไหน”
“ท่านอ๋องโปรดอภัย ทุกอย่างเป็นความสะเพร่าของข้าเองคิดไม่ถึงว่าพวกมันจะเข้ามาถึงนี่ได้”
“ใครกันที่ทำเรื่องอย่างนี้ หรือว่าหวาเซียงอ๋องรู้แล้วว่าแม่และน้องของชายารอง อยู่ที่นี่ฐานะของชายารองเปิดเผยแล้ว”
“แล้วจะทำอย่างไรดีขอรับ”
“ตอนนี้ไม่รับผิดเสียอย่างใครกันจะกล่าวโทษข้าได้ ข้าพบนางหรือว่า แม่และน้องของนางข้าก็ไม่เคยเปิดเผยตัวตนอีกอย่างหลักฐานต่างๆ ไม่มีแม้แต่น้อย”
“แต่ท่านอ๋อง วันก่อนไทเฮารับสั่งให้หวาเซียงอ๋องพาชายารองเข้าเฝ้า แม้ใต้เท้า กวงไม่พูดแต่หากไทเฮาที่เคยคลุกคลีพูดคุยกับกวงเจ้าหรูมาก่อนย่อมรู้ว่านางไม่ใช่กวงเจ้าหรูแน่”หวาจิ้งอ๋องขมวดคิ้ว
“นึกอยากจะมา พบหลานสะใภ้อะไรตอนนี้ ตั้งนานข้าก็ไม่เคยเห็นว่าเสด็จย่าอยากจะพบนาง”
“ท่านอ
