ตอนที่ 3 ข้อตกลงร่วมงาน

1217 Words

เฟอร์รารี่สีแดง แล่นมายังบริเวรแถบชาญเมือง ธารา มองสถานที่แห่งนี้อย่างแปลกใจ “ถึงแล้ว เข้าไปข้างในกัน” เวกัสเดินมาเปิดประตูรถให้ธารา แล้วพาเธอเดินเข้าไปด้านใน ด้านในดูอึมครึมน่ากลัว มีผู้ชายใส่ชุดสูทหลายคน แต่เหมือน สองคนในนั้น คือพี่ที่เธอเจอพร้อมกับพี่เวกัสเมื่อวาน ชายในชุดสูท โค้งคำนับ ให้พี่เวกัสในทุกๆจุด ธารา มีอาการกลัวและเกร็ง ส่วนชายในชุดสูทหลายคน ต่างมองมาที่ธารา เล่นเอาเธอกลัวอยู่ไม่น้อย เวกัส เอื้อมมือมาโอบที่เอวของธารา แล้วส่งสายตาอย่างไม่พอใจมาที่ลูกน้องเหล่านั้น “พวกมึงอยากคอขาดเหรอ” ทัพพูดออกมาหลังเวกัสพาธารา เดินพ้นไปด้านบนแล้ว “นั้นนะ อนาคตนายหญิงพวกมึงเลยนะ” วิว พูดเสริม “พวกผมไม่รู้ เกือบไปแล้วพี่วิว” ลูกน้องของวิว และทัพ คนนึงได้กล่าวออกมา “โหยย เกือบไปแล้วพวกเรา” ลูกน้องอีกคนพูดออกมาอย่างเสียวสันหลัง ด้านเวกัสโอบธารา จนมาถึงห้องส่วนตัวของเขา ก็พาเธอเข้าไป ธาราเดินเข้ามา ถึงกับตลึง ที่นี่ห้องกว้างและใหญ่มากๆ ด้านซ้ายมีจอสำหรับดูกล้องวงจรปิด ของที่นี่ หลายตัว ด้านขวา มีโต๊ะทำงาน ด้านหลังโต๊ะทำงานดูเหมือนจะมีเป็นประตูห้องด้วย เมื่อธาราพินิจ ดูกล้องวงจรปิด มีการเล่นพนันหลายชนิด ธารามองมันอย่างอึ้งๆ “มีอะไรอยากถามฉันมั้ย”เวกัสเดินมาจูงมือธารามานั่งตรงโซฟา ธาราก็เดินตามอย่างล่องลอย แล้วนั่งลงตรงโซฟาที่เวกัสพามา “หิวมั้ย กินอะไรดี” เวกัสถามเธอ ธารานิ่งไม่ตอบ เพราะ เธอไม่รู้ว่าราคาอาหารที่นี่ แพงมากมั้ย “ไม่ต้องกังวล เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง” เวกัสบอกอย่างอ่านความคิดเธอออก “อะไรก็ได้ค่ะ ธารากินได้หมด” ธาราตอบออกมาอย่างไม่เรื่องมาก เวกัสเลยสั่งข้าวผัด กุ้ง สำหรับสองที่ แล้วก็น้ำแตงโมปั่น และน้ำมะพร้าวปั่น ไม่นาน วิวก็ยกข้าวเข้ามาให้ แล้วรีบออกไป อย่างรู้งาน “มาแล้วกินข้าวกัน เธอจะกินน้ำแตงโมปั่น หรือมะพร้าวปั้น” เวกัสถามธารา “มะพร้าวก็ได้ค่ะ” ธาราตอบออกมา พร้อมยกมือไหว้ขอบคุณพี่ ก่อนที่เธอจะลงมือกิน “เป็นไง อร่อยมั้ย” เวกัสถามธารา “อร่อยค่ะ” ธาราตอบเพียงเท่านั้นแล้วก็กินข้าวต่อเงียบๆ เธอกินได้แค่เพียงครึ่งจาน ก็รวบช้อน “อิ่มแล้วเหรอ” ดูเหมือน ว่าเวกัสจะมองเธออยู่ตลอดเวลา แม้ก็ทั่งตอนเธออิ่มก็ไม่พ้นสายตาของเขา “ค่ะ อิ่มมากเลย” ธาราตอบ พลางยกน้ำมะพร้าวปั่นขึ้นมากิน สักพัก วิว เดินเข้ามาเก็บจาน แล้วรีบออกไปเช่นเดิม “อยากรู้มั้ย ว่าทำมั้ยถึงพามาที่นี่” เวกัส เอ่ยปากถามธารา “ค่ะ” ธาราตอบเพียงเท่านั้น “ฉันนะ ถูกชะตากับเธอมากนะธารา ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกันแล้ว อยากได้เธอมาทำงานด้วย” “งานอะไรเหรอคะ”ธาราถามอย่างแปลกใจเพราะลูกน้องพี่เวกัสเอง ก็จะเดินทับกันตายแล้ว “ก็ งานที่เธอต้องไปทุกๆที่กับฉันไง ธารา ” “ธาราเห็นพี่เวกัส มีพี่ๆตามติดตั้งสองคนแล้วนี่คะ” “ไอ้วิว กับไอ้ทัพนะเหรอ ฉันไม่ได้อยากได้แบบนั้น“ “แล้วธาราจะทำงานอะไรให้พี่ได้ละคะ ธาราเรียนอยู่ แล้วก็มีงานร้านชาบู ไหนจะงาน MC ที่มีมาเรื่อยๆด้วย” “ออกจากทุกงาน แล้วมาทำกับฉัน” “มันไม่ง่ายนะคะ ร้านชาบูต้องแจ้งล่วงหน้าเป็นเดือนๆเลยนะคะ แล้วอีกอย่างธาราไม่เห็นว่าธาราจะทำงานอะไรช่วยพี่ได้เลยคะ” “ฟังนะธารา ร้านชาบูที่เธอทำ มันคือร้านของฉัน ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันเองถูกชะตาเธออยู่มาก มาทำงานกับฉัน แล้วฉันจะให้เงินเดือนเธอเดือนละ 3 แสน เธอสามารถไปเรียนได้ปกติ แต่มีข้อแม้ว่า ฉันนอนที่ไหน เธอก็ต้องนอนที่นั้น”เวกัสบอกเงื่อนไข “เมียพี่จะไม่มาฆ่าธาราเหรอคะ แล้วนอนนี้มันมีนัยยะอะไรรือเปล่า”ธาราถามอย่างที่คิด “ฉันยังไม่แต่งงาน ยังไม่มีแฟน เธอสบายใจได้ ส่วนคำว่านอน มีนัยยะอะไรมั้ย ก็ขึ้นอยู่กับเธอ ถ้าเธอไม่ยอม ฉันก็ไม่ทำ เพราะฉันไม่ชอบบังคับใคร แต่ต้องนอนห้องเดียวกัน” เวกัสบอกเงื่อนไข ธารานิ่งคิดไปนาน “พี่ทำธุรกิจอะไรบ้างคะ ธาราต้องไปกับพี่ทุกที่เลยเหรอ” ธาราถามแล้วมองหน้าเวกัสอย่างรอคำตอบ “มันก็หลายอย่างนะธารา เอาเป็นว่าถ้าเธอตกลง ค่อยมารียนรู้กันไป เราจะทำงานด้วยกันฉันก็จะให้เธอรู้จักฉันมากขึ้น” พูดแล้วเวกัสก็ยื่นบัตรประชาชนให้ธาราดู ธารารับมา แล้วมองดู วรสิทธิ์ อภิญไพศาล ธาราคิดว่า ชื่อของพี่เพราะดี แต่ก็ตกใจเมื่อกวาดสายตามาเจอ พ.ศ เกิด ”นี่พี่ 35 แล้วเหรอ หน้าเด็กมาก เป็นพ่อหนูได้เลยนะ“ ธาราพูดออกมายิ้มๆ ”เยอะไปยัยตุ๊กตา เป็นพี่ก็พอมั้ง คุณทิพย์ธารา ทิพย์ธาร” เวกัส เอ่ยออกมาบ้าง “พี่รู้ ได้ยังไง” ธาราถามอึ้งๆ “ไม่มีอะไรที่ฉันอยากรู้ แล้วจะไม่รู้หรอก ว่าไง จะทำงานกับฉันมั้ย” เวกัสถามย้ำอีกครั้ง ธารานิ่งคิดไป ยังคงไม่ตอบ "ชีวิตเรามันก็เหมือนการพนันธารา เธอต้องตัดสินใจ มันย่อมมีได้มีเสีย ตัดสินใจแล้ววางเดิมพัน ถ้ามันถูกเราก็ได้ ถ้ามันผิด เราก็ต้องเริ่มใหม่ คิดดูให้ดีๆแล้วตอบฉัน" เวกัสพูดออกมาท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบ ธารามองหน้าของพี่ อย่างชั่งใจ งานเงินเดือนละ 3 แสน ถ้าเธอทำได้ ครอบครัวของเธอสบายแน่ๆ แต่ก็เสี่ยงเสียตัวเหลือเกิน ยังไม่ทันที่ธาราจะคิดได้โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เมื่อมองปลายสาย คือมารดา ธาราจึงกดรับ "จ๊ะแม่" "ยัยหนู ทำอะไรอยู่ลูก แม่โทรมากวนมั้ย" "ไม่จ๊ะแม่ คุยได้" "พ่อเราต้องผ่าตัดใส่บอลลูนหัวใจ หมอบอกต้องใช้เงินหลักแสนเชียวลูก" มารดาบอกลูกสาวอย่างกลุ้มใจ ธารานิ่ง ไปอย่างอึ้งๆก่อนจะบอกมารดาออกไป "เดี๋ยวน้องจะลองหาดูนะจ๊ะแม่"ธาราบอกแม่ไปเช่นนั้นแล้ววางสาย เวกัสได้ยินทั้งหมดเพราะห้องเงียบมากๆ เขารู้สึกสงสารผู้หญิงตัวเล็กที่แบกโลกไว้ทั้งใบ "เห้อ ธาราน่าจะต้องตกลงแล้วละคะ ธาราอาจจะต้องรอให้เงินเดือนออกก่อนจะเริ่มงานใหม่ได้นะคะ" ธาราบอกเวกัส นัยตาเศร้า "ไม่ต้องรอหรอก เริ่มได้เลย ส่วนเงินเดือนร้านชาบู เดี๋ยวโอนวันนี้ให้เลย"เวกัสบอกธารา ด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น และมองเธอด้วยแววตาที่จริงใจ ธาราเมื่อได้เห็นแววตาอย่างนั้น เธอเองอบอุ่นในหัวใจอยู่ไม่น้อย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more