เดิมพันรัก พันธะหัวใจ (อย่าเล่นกับไฟ)

บทที่ 21 พี่จองแล้ว

"โอ้ยยย" ธาราร้องออกมาเมื่อขยับร่างกาย เธอมองไปรอบๆด้วยความเพลีย สายตาไปสะดุดที่นาฬิกา 13.23 น.

พลันภาพเหตุการณ์เมื่อคืนของเธอกับพี่ ก็ผุดเข้ามาในหัว เล่นเอาธาราหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา บนเตียงไม่มีพี่

ไปไหนกันนะ ธาราคิดอยู่อย่างนั้น แล้วค่อยๆยันกายของตัวเองลุกขึ้นนั่ง

"โอ้ย เจ็บไปทั้งตัวเลย" เธอถึงกับบ่นออกมา

ธาราเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดตัว ที่เธอเข้าใจได้ว่า พี่คงจะวางเอาไว้ให้ มาพันรอบกาย แล้วค่อยๆก้าวขาลงจากเตียง

ธาราค่อยยืน แต่ทว่าขาเจ้ากรรมมันสั่นเอามากๆ

ธาราค่อยๆก้าวแต่เธอก้าวไปได้เพียงก้าวเดียว ก็ต้องกองไปอยู่ที่พื้นเพราะเธอยืนไม่อยู่ จังหวะเดียวกันนั้น เวกัสเปิดประตูเพื่อจะมาปลุกน้องพอดี เห็นเหตุการณ์ที่น้องล้มพอดี

"หนูเจ็บมั้ย เป็นอะไรมากมั้ยครับ" เวกัสวิ่งมาหาน้องด้วยความตกใจ

"ธาราจะไปอาบน้ำค่ะ แต่ขาของธาราสั่นมากเลย ทรงตัวไม่อยู่เลยคะ เดินได้นิดเดียวก็เป็นแบบนี้"ธาราอธิบายพี่

เวกัสอุ้มเธอเข้าห้องน้ำ แล้วให้เธอนั่งบนอ่างอาบน้ำ

"เดี๋ยวพี่อาบให้นะ ธารานั่งอยู่อย่างนี้แหละ ไม่ต้องยืน"ธาราพยักหน้ารับคำของพี่ เพราะเธอไม่มีเรียวแรงขัดขืนจริงๆ

พี่เอาแปรงมาให้เธอแปรงฟัน ธาราแปรงฟันเสร็จ แล้วเห็นตัวเองผ่านกระจกในห้องน้ำ ถึงกับอึ้ง

"ป๊ะป๋า ทำมัยตัวของธาราทั้งแดง ทั้งช้ำไปหมดเลย มันคืออะไร"ธาราถามเวกัสอย่างสงสัยและกังวน

"เด็กน้อย ฟังพี่นะ มันคือรอยดูดจากปากของพี่ พี่จองหนูหมดแล้วทั้งตัว ห้ามไปเป็นของใครอื่น รอยนี้ เดี๋ยวมันก็จะค่อยๆหายไป แต่ต้องใช้เวลาครับ" เวกัสบอกน้องด้วยโทนเสียงที่อบอุ่น

"จองโหด เหมือนกันนะคะเนี่ย" ธาราพูดออกมาเบาๆ

"พี่รัก พี่หวงของพี่นิ ไปครับพี่แต่งตัวให้"เวกัสอุ้มน้องออกจากห้องน้ำ แล้วมาแต่งตัวให้เธอจริงๆ ธาราเองก็เขิลอยู่ไม่น้อย แต่ก็ยอมให้พี่แต่งตัวให้โดยดี

เวกัสอุ้มธาราออกมา นั่งที่โซฟาร์ แล้วเขาเองเอาชามข้าวต้มมาป้อนน้องราวกับเด็กน้อย

"พี่ป้อนนะ หนูตัวร้อนไม่สบาย เดี๋ยวพี่ดูแลเอง"เวกัสบอกเธอแล้วตักข้าวต้มหมู ส่งเข้าปากของธารา

ธาราอ้าปากรับ เคี้ยวไปหลับตาไป ด้วยความเพลีย

"อีกคำนะครับ" เวกัสค่อยๆป้อนธารา ไม่เร่ง ไม่ว่าที่น้องกินไปหลับไป

"หนูครับ กินยาแก้ปวดลดไข้นะ "เวกัสปลุกธาราให้มากินยา ธาราลืมตามารับยาจากพี่แล้วก็กิน เวกัสเอาเจลลดไข้มาแป๊ะหน้าผากให้น้อง

"หนูอยากนอนพักที่นี่ หรือในห้องครับ"

"ตรงนี้ก็ได้ อยากนอนกอดป๊ะป๋าจัง" ธาราอ้อนพี่

"งั้นหนูมานั่งตรงนี้แป๊ปนึงครับ" ธาราทำตามที่เวกัสบอก ลุกขึ้นมานั่งโซฟาร์ด้านข้าง

เวกัสจัดการดึงโซฟาร์ให้เป็นเตียง

"มาครับ หนูมานอน พี่จะกอดหนูนะ" เวกัสบอกน้องอย่างอบอุ่น แล้วไปจับมือธารามานอนที่โซฟาตัวนั้น แล้วเขาก็ขึ้นไปนอนให้น้องกอด

อีกมือนึงก็เปิดโทรศัพท์เช็คงาน อีกมือนึงก็กอดธาราไว้แนบอกเกร่ง อย่างแสนรัก

ธาราหลับไปแล้วด้วยความเพลีย จากการรับบทรักที่เขามอบให้เมื่อคืนอย่างหนัก

แอรดดด

"เสี่ยครับ"

"ชูว์ มึงไม่เห็นเหรอ เมียกูหลับอยู่ ทำมัยไม่เคาะประตู"เวกัสดุวิว

"ขอโทษครับ ผมแค่จะมาถามว่า เสี่ยจะไปดูงานที่ไหนมั้ยครับวันนี้" วิวพูดเสียงเบา

"ไม่ไปไหนทั้งนั้น เมียกูไม่สบาย ออกไปได้แล้ว เดี๋ยวเมียกูตื่น"เวกัสพูดเพียงเท่านั้น วิวก็รีบออกไปอย่างรู้งาน

"อือ ป๊ะป๋าคุยกะใคร"

"ชูว์ ไม่มีอะไรครับ หนูนอนนะ นอนซะคนดี" เวกัสปลอบธาราให้นิ่งอีกครั้ง ธาราเองซุกอกเกร่งของพี่แล้วหลับต่ออีกครั้ง

เวกัสก็ดูงานผ่านมือถืออยู่อย่างนั้น ถึงจะไม่ถนัด แต่เขาก็ไม่ลุกไปไหนเลย เพราะอยากนอนให้น้องกอดตามที่น้องต้องการ

ผ่านไปหลายชั่วโมง

ธาราลืมตาขึ้นมา แล้วกระพริบตาถี่ๆ ไล่ความง่วงของตัวเอง มองไปรอบๆ ก็เจอพี่นอนมองเธออยู่

"ตื่นแล้วเหรอ เป็นอย่างไงบ้าง" เวกัสรีบถามอาการน้อง

"ก็ยังปวดๆตัวอยู่ค่ะ เพลียด้วย คืนนี้ไม่เอาแล้วนะ ธาราปิดปรับปรุง ถ้าป๊ะป๋าทำอย่างเดิมอีก ธาราตายแน่ๆเลยคะ ไปเรียนไม่ไหวแน่ๆ" ธาราบอกพี่ แล้วเบ๊ะปากออกมา ทำตาปริบๆ

"555 ยังไงดีน๊า พี่ก็คลั่งเมียซะด้วย" เวกัสแกล้งน้อง

"แง๊ ไม่ต้องลังเลค่ะ น้องปิดปรับปรุงอยู่นะ" ธาราพูดออกมา

"เมียปวดขนาดนี้ เจ็บตัวขนาดนี้ ใครจะไปใจร้ายทำลง พี่ก็แหย่เราไปแบบนั้นแหละ" เวกัสพูดออกมาอย่างใจดี

"จริงนะ ป๊ะป๋าน่ารักที่สุดเลย" ธาราพูดออกมาอย่างดีใจ

"หยุดทำอาการดีใจที่จะไม่ต้องมี SEX กับพี่ ก่อนที่พี่จะเปลี่ยนใจ" เวกัสบอกน้อง

"ฮึบ หยุดเลย ไม่ได้ดีใจ ไม่มี๊"ธาราบอกพี่

"แหม่ สูงเชียวนะเสียงอะ"เวกัสแซวน้อง ธาราส่งยิ้มหวานให้พี่

"เย็นนี้เด็กน้อยของพี่ อยากกินอะไรครับ พี่จะได้หามาให้"

"อืม น้องอยากกินผัดกระเพราเครื่องใน แล้วก็กุญเชียงสดทอด มันจะมีมั้ยคะแถวนี้ ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไรนะคะ ธารากินอะไรก็ได้ค่ะ"

ธาราบอกพี่ แล้วซุกหน้าลงที่อกของพี่อีกครั้งอย่างอ้อนๆ

"พี่หาให้หนูได้ทั้งนั้นแหละ ขอแค่หนูบอกมา ว่าอยากได้อะไร" เวกัสบอกน้อง แล้วกระชับกอดน้องอย่างแสนที่จะรักอีกครั้ง