บทที่ 11 ล้อมวงกินข้าว

1055 Words

เวกัสและธารากลับมายังบ้านของธารา แล้วทั้งคู่ก็ช่วยกันถือของที่ซื้อกันมา เข้ามาภายในบ้าน “โอ้ย ซื้ออะไรมาเยอะแยะกันลูก เปลืองเงิน ยัยหนู ทำมัยไม่ห้ามพี่เค้าละลูก”มารดาของธาราบ่นออกมา เล่นเอาเวกัสยิ้มกว้าง และรู้ได้เลยว่าธาราได้นิสัยของมารดามาเต็มๆ “ไม่เป็นไรครับคุณแม่ น้องห้ามผมแล้ว ผมรั้นจะซื้อเอง อย่าบ่นน้องเลยครับคุณแม่” เวกัสตอบมารดาของธาราแล้วยิ้มกว้าง “พี่ธารา ซื้ออะไรมาเยอะจังเลย” ต้นกล้าวิ่งเข้ามาถามแล้วมองเวกัสอย่างเป็นมิตร “ให้พวกเราช่วยขนของมั้ยครับ” ภูผาโผล่มาอาสาช่วย “เอาสิเด็กๆ” เวกัสตอบน้องของธาราอย่างอบอุ่นและดูใจดี “พี่คนหล่อชื่ออะไรเหรอครับ” ต้นกล้าเดินไปดึงชายเสื้อ ของเวกัสแล้วเอ่ยถาม “พี่ชื่อเวกัสครับ” “ชื่อเท่ห์จัง” ภูผาเอ่ยออกมายิ้มๆ เวกัสยิ้มมอง ครอบครัวของธารา ครอบครัวนี้ไม่มีพิษไม่มีภัย และซื่อๆจริงๆ เวกัสชอบที่นี่ บ้านที่โทรมและเก่า กลับไม่ทำให้รู้สึกว่าขาดความอบอุ่นเลย เวกัสไม่แปลกใจเลย ว่าทำมั้ยธารา ถึงมีความคิดที่แข็งแรง ไม่อ่อนต่อโลก และมองโลกในความเป็นจริง “มาๆ กินข้าวกันลูก แม่ทำเสร็จพอดี” มารดาของธารา เรียกทุกคนมานั่งล้อมวงกินข้าว “นั่งพื้น พี่นั่งได้มั้ยคะ” ธาราถามพี่อย่างเป็นห่วง “สบายมาก” นี่คือคำตอบของเวกัส ธาราส่งยิ้มกว้างให้พี่ แล้วหยิบจานเปล่า 1 ใบ มาวางตรงหน้าพี่ “ทำมัยของพี่มีจานเปล่า แล้วของคนอื่นไม่มีละครับ” เวกัสถามอย่างสงสัย “ธารากลัวพี่กินไม่ถนัดไงคะ วันนี้กินข้าวเหนียว” ธาราบอก พลางจับมือของเวกัสมาล้างมือในกะละมังที่เธอใส่น้ำมา ราวกับเด็กน้อย แล้วส่งผ้าสะอาดให้เช็ดมือ “ก่อนที่ธารา จะแกะเนื้อปลานึ่ง แล้วเอาก้างออก แล้ววางใส่จานของพี่ พร้อมกับลอกผักกวางตุ้งดอกนึ่งใส่จานของพี่ แล้วนำถ้วยแบ่งน้ำจิ้มแจ่วปลาร้ามาวางข้างๆพี่ และธาราก็สอนเวกัสปั้นข้าวเหนี่ยวด้วยมือ ไม่ได้ใช้ช้อนซ้อมแบบที่ร้าน เวกัสเองทำตามอย่างตั้งใจ แล้วลองกินนึ่งปลา ฝีมือแม่ของน้อง “กินได้มั้ยลูก” บิดาของธาราที่เฝ้ามองอย่างลุ้นๆ ถามออกมา “อร่อยมากครับคุณพ่อ” เวกัสตอบออกมา “อร่อยก็กินเยอะๆนะลูก” มารดาของธารา พูดแล้วแกะปลาใส่จานให้เวกัสเพิ่ม “ขอบคุณครับคุณแม่” เวกัสรู้สึกชอบการกินข้าวแบบนี้จัง เขาเองโตมาในแวดวงธุรกิจของบิดาอละมารดาของเขา ไม่เคยได้นั่งล้อมวงกินข้าวอะไรแบบนี้ บิดาของเขาเป็นมาเฟีย ที่มีเรื่องให้จัดการตลอดเวลา ส่วนมารดา ก็เป็นนักธุรกิจที่งานรัดตัวอยู่ตลอดเวลา “เวลาจะเจอกันแทบไม่มีเลย” เวกัสเองถูกเลี้ยงมากับกองเงิน ถามว่าพ่อแม่รักมั้ย เวกัสตอบได้เลยว่ารัก แต่เพียงแค่พวกท่านไม่มีเวลาให้ เพียงเท่านั้น “พี่เวกัส เอาปลาเพิ่มมั้ยคะ” ธาราถามออกมา ทำให้เวกัสหลุดจากห่วงความคิด “พี่อิ่มแล้วครับ”เวกัสตอบธารา แล้วยิ้มให้ธารา “เดี๋ยวหนูไปเอาองุ่นมาให้ หนูล้างไว้แล้วรอแป๊บนะคะ”ธาราบอกเวกัสแล้วลุกไปหยิบจานองุ่นมาให้เวกัส “ได้แล้วค่ะป๊ะป๋า” ธาราส่งจานองุ่นให้พี่แล้วยิ้มหวานให้ ”ขอบคุณมากครับ ต้นกล้ากับภูผาหละ” “เข้านอนไปแล้วค่ะพรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า เดี๋ยววันนี้ป๊ะป๋านอนห้องธาราไปนะคะ ธาราจะไปนอนกับพ่อกับแม่” ธาราบอกพี่ “อ่าวแล้วพี่จะกอดใครละ” เวกัสอ้อนธารา “กอดหมอนข้างไปก่อนนะ” ”ที่นี้ตอนกลางคืน อากาศค่อนข้างเย็นนะครับ อากาศดีมาก ถ้ามีคนให้กอดก็จะดีมากๆ หึหึ” เวกัสเต๊าะน้องอีกตามเคย ”ป๊ะป๋า อย่าลุ่มล่าม ที่นี่ไม่ได้ค่ะ” ธาราบอกเวกัสแล้วก็ขำออกมา “องุ่นหวานดีนะครับ หนูกินบ้างสิ” เวกัสส่งองุ่นใส่ปากน้อง ธารายอมกินแต่โดยดี เมื่อเธอได้ลิ้มรส ก็ยกนิ้วโป้งให้พี่หนึ่งที ”ยัยหนู อย่าพาพี่เค้านอนดึกนะลูก พี่เค้าต้องขับรถ” ผู้เป็นมารดาของเธอดินมาบอกก่อนจะไปเข้านอน “จ๊ะแม่” ธารารับคำมารดา แล้วหันมาคุยกับพี่ต่อ “เป็นยังไงบ้าง ได้มาชาร์จพลัง ดีขึ้นบ้างมั้ย”เวกัสถามธาราแล้วเอามือโยกเล่นที่หัวเธออย่างเอ็นดู “ดีขึ้นมากค่ะ เพิ่มคะแนนให้ป๊ะป๋าเป็น 40 % ” ธาราตอบเวกัสพร้อมรอยยิ้ม “โห้ย ให้แค่นี้เมื่อไหร่จะเต็มร้อยอ่า” เวกัสงอแง้ “เดี๋ยวมันก็เต็ม ป๊ะป๋าอย่าใจร้อน ไปอาบน้ำกันเถอะค่ะ พี่ไปอาบก่อนเลย ธาราอาบทีหลังเอง” ธาราบอกเวกัส แล้วเดินไปหยิบผ้าขาวม้าให้ เวกัสรับมาแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำเข้านอน ธารานั่งรอเวกัสอาบน้ำอยู่ด้านนอก ตอนนี้ทุกอย่างเงียบสงัด มีแต่เสียงหรีดริ่งเรไร ร้องเพียงเท่านั้น ผ่านไปสักพัก เวกัสก็นุ่งผ้าขาวม้าออกมาจากห้องน้ำ ธารามองพี่ ที่ขาวมากๆ ในความมืด “รีบแต่งตัวนะคะ เดี๋ยวพี่ไม่สบาย พี่เข้านอนได้เลยนะคะไม่ต้องรอธารานะ” ธาราบอกพี่แล้วเธอก็ไปอาบน้ำบ้าง เวกัสที่แต่งตัวแล้วก็นั่งรอธาราอาบน้ำ แล้วมองบรรยากาศรอบๆที่เงียบสงบ ละอากาศที่เย็นสบาย “ที่นี่ก็น่าอยู่เหมือนกันนะเนี่ย” เวกัสพูดออกมากับตัวเองอย่างสุขใจ สักพักธาราอาบน้ำเสร็จ็เดินออกมาจากห้องน้ำ “อ่าวพี่ไม่เข้านอนละคะ”ธาราถามพี่ “รอลูกสาวก่อน เป็นห่วงครับ” “เสร็จแล้วค่ะ เข้านอนกันเถอะ”ธาราชวนพี่แยกย้ายเข้านอน เวกัสเดินเข้าไปจูบที่หน้าผากน้อง “ฝันดีนะครับ ถ้าเปลี่ยนใจ มาเคาะห้องได้ตลอดนะครับ” เวกัสบอกน้องแบบนั้น แล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันเข้านอน ด้วยรอยยิ้ม

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more