-บทที่ ๑๐ - สัมผัสอันเร่าร้อนและความโลภ
ศาลาริมน้ำ
เจียวลู่นั่งพิงเสาเล็ก ๆ ก่อนจะครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน แล้วก็ถอนหายใจออกมา เธอมาอยู่ในโลกนี้ไม่ถึงสี่วัน ก็เกิดเรื่องเยอะแยะมากมาย ถ้าหากอยู่ไปนานกว่านี้ มีหวังคงช็อคตายรอบสอง
“เฮ้อ บางทีก็น่าสงสารเป่ยฉิงนะ เกิดมาพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตาที่ดี และในตระกูลดี พ่อเองก็รักมาก ไม่เหมือนในนิยายจีนโบราณเรื่องอื่น ๆ ที่เกิดเป็นลูกอนุแล้วพ่อรักลูกไม่เท่ากัน แต่ก็นะ ขนาดพ่อรัก ยังถูกพวกพี่ ๆ และแม่เลี้ยงแกล้ง จนต้องตายเลย” คิดแล้วก็เศร้า
มือนุ่มลูบไล้ไปมาตามลำคอระหง แล้วความอุ่นจากรสสัมผัสเมื่อคืน ก็วูบวาบทำให้แม่นางคนงามหน้าแดงก่ำขึ้นมา เมื่อความภาพนั้น มันเด่นชัดจริง ๆ
“บ้าไปแล้วฉัน คิดถึงเรื่องเมื่อคืนได้ไงนี่” ส่ายหน้ารัว ๆ พยายามลบแต่มันกลับฝังแน่นเหลือเกิน
“คุณหนูเป็นอันใดเ
