An Innocent Angel

Chapter 7

Chapter 7

Halos isang oras na 'kong umiiyak dito sa kitchen. Gusto ko nang matulog at magpahinga pero hinihintay ko si Shawn. Baka mamaya hindi na naman makapunta ng kwarto sa sobrang kalasingan niya. Ayoko namang matulog siya sa kung saan dito sa bahay. Gano’n kasi siya kapag lasing na.

Inayos ko nalang ang mga ginamit ko kanina sa pagluluto. Kumain na din ako kaunti kahit na masama ang loob ko, pinilit ko. Inaayos ko ang mga plates sa plate rack nang makarinig ako ng yabag papunta dito sa kitchen. Narinig ko din ang mga andar ng sasakyan. Umuwi na siguro sila.

I wiped my tears. "Shawn, tapos na 'kong kumain. Ipaghahain ba kita?" Tanong ko. Nararamdaman kong palapit siya pero hinayaan ko lang.

I flinched when a pair of arms embraced my waist. I wanna remove his arms but then it touched my heart. He never embraced me like this again. I was a bit conscious when I smelled his scent. Hindi ganito ang amoy ng favorite perfume ni Shawn. 

He's kissing my neck when he huskily spoke. "Hey baby..."

My eyes widen upon hearing his voice. He's not Shawn. I abruptly removed his arms and faced him. "Ano’ng kailangan mo?" I almost whispered.

Lumayo ako sa kanya pero nasa corner na 'ko ng lababo. My heart's beating so fast and tears are starting to build.

Chance smirked. "I want you moaning." 

Kaagad na tumulo yung mga luha ko. Tatakbo na sana pero kaagad niya 'kong niyakap. I cried and tried to push him but it's no use. He's too strong compared to me. "Please Chance... wag." I pleaded while crying. His kisses are going down to neck and breast. I cried louder when he touched my breast even though I have my clothes. "Shawn!" I called while sobbing.

I need you Shawn... I need you.

"Ano’ng magagawa ng Shawn mo?" Chance mockingly asked while pulling my shirt up.

Sinusubukan ko siyang itulak pero mas idiniin niya 'ko sa lababo. "Please tulong!"

Ayokong maulit ang nangyari noon! Ayokong ma-r**e ulit.

"Sophia? Nakalimutan ko y-" Nanlaki ang nga mata ni Aaron nang makita niya kami sa ganitong posisyon.

I cried. "Tulungan mo 'ko Aaron please!" Pagmamakaawa ko.

Tumigil naman si Chance sa pagtaas ng damit ko at paghalik. Tumingin siya sa direksyon ni Aaron at sakto namang paghila ni Aaron sa damit niya palayo sa ‘kin.

Tumalikod nalang ako at niyakap ang sarili ko habang umiiyak. Hindi ko na tinignan kung ano'ng ginagawa nila. Hindi na 'ko nakinig. Basta ang alam ko, galit na galit si Aaron kay Chance.

"Ano’ng nangyayari?!" Narinig kong sumigaw si Harvey.

I didn't bother to look at them. Nanginginig ako sa takot at nanlalabo ang paningin ko dahil sa pag-iyak. Nasaan si Shawn? Kailangan ko siya pero bakit wala siya?

I jumped in shock when someone touched my shoulder. Pumikit nalang ako at mas umiyak.

"Shh... Sophia it's me. It's Harvey."

Doon na 'ko dumilat at kumalma kahit paano. "Harvey..."

He wiped my tears and hugged me. "Enough Sophia. It's just me. You're safe. Hush." He whispered while caressing my back.

I looked around the kitchen and saw no one except us. "Harvey, nasaan si Shawn?" Mahina kong tanong.

He sighed. "He's already sleeping in your room. Hindi mo yata namalayan."

I tightly closed my eyes. Mabuti nalang meron sila Aaron. Kailangan ko pa ng comfort galing sa isang tao pero hindi pwede. Hindi pwede dahil alam kong magagalit na naman si Shawn kapag nalaman niyang kayakap ko ngayon si Harvey.

I pulled myself away from him. "Harvey salamat." I said and wiped my tears. "Pero mas mabuti nang umuwi na kayo. Please."

He nodded and bitterly smiled. "Yeah. Actually nakalimutan ni Aaron yung papers kay Shawn kaya siya bumalik. Sinundan lang namin ulit ni Timothy. Kukunin nalang namin some other time."

"Ano ba’ng ginagawa kanina ni Chance dito kung bumalik lang pala kayo?"

He sighed. "He volunteered to finish the works out there. Kaya siya ang nahuling umalis sa amin. Hindi ko naman alam na gagawin niya 'yon." I just nodded and smiled. “Sophia, alam kong hindi na kayo tulad ng dati ni Shawn. Sinasaktan ka ba niya? Ano’ng ginagawa niya sa’yo? Nandito ako. Tutulungan kita kahit kabigan ko si Shawn.”

Umiling ako at nagpunas ng luha. "Sige na Harvey. Baka magising pa si Shawn." I gently said.

He is not contented of what I said, he was about to say something but just and bid good bye.

Inihatid ko nalang siya hanggang sa pintuan. Pero laking gulat ko nang biglang may humawak ng mahigpit sa braso ko. I cried. Alam kong si Shawn ito. Kanina lang muntik na naman akong ma-r**e. At mukhang mabubugbog naman ako ngayon.

"So pati si Harvey nilandi mo na rin." He sarcastically said and made me face him.

I sobbed and shook my head. "Hindi Shawn. Hindi."

He smirked. "Then what are these?" He harshly grabbed my hair and stared at my neck. "Hickeys." He angrily said.

Mas nagsituluan ang mga luha ko. Misinterpretation... here you go.

"Shawn hindi. Si Chance mun-"

"So si Chance din? You've been in three some huh?" He said and pinned me to the door.

"Hindi Shawn. Makinig ka sa 'kin please!" He suddenly slapped me hard when I shouted at him. The marble floor caught me.

"Puta! Ganyan ka na ba talaga kalibog? Pati mga kaibigan ko-"

"Hindi ako puta Shawn!" I shouted and stood up. "Chance tried to r**e me. Muntik na niya 'kong gahasain! Mabuti nalang dumating si Aaron. Mabuti nalang dumating sila Timothy at Harvey. Mabuti nalang meron si Harvey na nagpatahan sa 'kin. Mabuti meron sila. You yourself weren’t there to save or even comfort me Shawn." I burst. Nanghihina akong napaupo sa couch at humagulgol. I glanced at him and he was just standing there. "Binastos ako, muntik akong babuyin. Paano nga naman ako hindi babastusin, mismong asawa ko ang bumabastos sa 'kin sa harap nila." I said while crying. Nakakapagod umiyak at masaktan. Nakakapagod maging mahina. "Bakit ba kasi hindi ka makinig at maniwala sa 'kin Shawn? Ano’ng nangyari sa 'tin?" I stared at him and sobbed. "Kailangan kita Shawn. Kailangan ko ng asawa. I need strength. Kasi konti nalang... bibigay na 'ko." I wonder if my Shawn was still inside of him. Or maybe he's already gone. Hinintay kong magsalita siya pero wala akong narinig.  So I stood up and wiped my tears. "Matulog kana. Marami pa 'kong gagawin at aasikasuhin." I said before leaving.

Nagpunta nalang ako sa labas at inayos ang mga pinag-inuman nila habang umiiyak. Konti nalang talaga. Hindi ko na kaya. I need someone to love and to understand me.

I need my Shawn... but he's gone.

…