“กองทัพต้องเดินด้วยท้องนะพี่” ผมว่าแล้วเหล่สายตามองไปที่มือของคนตัวเล็ก
เอาล่ะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฟ้าจะถล่ม ดินจะทลาย ใครจะตายก็ช่าง วันนี้ ภารกิจแรกของผมคือจับมือพี่มิ้งให้ได้ แล้วค่อยล่อลวงให้เธอเคลิ้มทีละนิด โอ๊ย ฉลาดจริงๆ เลยไอ้ตี๋เอ๊ย
“พี่มิ้งอยากกินร้านไหน เดี๋ยวน้องเลี้ยง ถือว่าน้องตอบแทนที่พี่มาช่วยเลือกของให้แม่” ผมยิ้มหวานพร้อมสบตาคนร่างเล็กกว่าเพื่อปล่อยพลังหล่อสายเปย์ใส่เธอให้ละลายตายไปในเร็วๆ นี้ ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยก็ชอบคนตามใจทั้งนั้น กับพี่มิ้งก็ไม่ต่างกันหรอก
“ไม่ต้องเลี้ยงก็ได้ พี่เกรงใจอ่ะ”
“ไม่เอาดิพี่ เลี้ยงก็คือเลี้ยง น้องพูดแล้วไม่คืนคำนะ น้องแมนพอ” ผมเอ่ยก่อนจะยักคิ้วนิดนึงแล้วปรายหางตาไปเห็นป้ายร้านอาหารญี่ปุ่นอันเบ้อเริ่มเทิ่ม และภาพเมนูอาหารยั่วยวนชวนให้น้ำลายสอตรงหน้าร้าน
“กินร้านนี้มั้ยพี่?” ผมหันไปขอความเห็นพี่มิ้งที่กำลังวุ่นวนอยู่กับการกดโทรศัพท์และเมื
