ยื่นมือออกมาให้ผมงงเล่นๆ ผมไม่รู้ว่าพี่มิ้งจะทำอะไรจนกระทั่งฝ่ามือเล็กๆ นั่นวางแหมะลงบนหัวผมและลูบมันสองสามที
“โอ๋แล้ว”
“...”
ตึก...
ตึก ตัก...
หัวใจผมกระตุกขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ เธอรีบชักมือกลับและทิ้งให้ผมร้อนไปทั้งหน้า
บ้าแล้ว บ้าไปแล้ว! ผมจ้องใบหน้าหวานนั่นพร้อมกับเสียงหัวใจเต้นตึกตัก ก่อนจะดึงสติตัวเองกลับมาด้วยการเอื้อมมือไปดึงโทรศัพท์ในมือเธอแล้วเอามาวางทับกันไว้ข้างๆ โต๊ะไม้สีน้ำตาล
“น้องไม่ให้พี่เล่นแล้วนะ ค่อยกลับไปเล่นที่หอพี่นู่น” ผมควบคุมน้ำเสียงของตัวเองให้เป็นปกติ
“พี่แค่คุยกับเพื่อนเอง” เธอกะพริบตาอ้อนวอน
ตึก ตัก...
นั่นไง ฉิบหายกูอีกแล้ว!
ผมหายใจเข้าลึกๆ ดึงสติ ก่อนจะพยายามใจแข็งไม่อนุญาตให้พี่มิ้งทำตามใจชอบ อยู่กับผมก็ต้องคุยกับผมสิ! แล้วไอ้ความตื่นเต้นนี่มันยังไง พี่มิ้งก็แค่ลูบหัวผมเอง!
ร้ายกาจมากนะที่มาทำคะแนนตี้ตื้นขึ้นมาได้ เธอคงคิดว่าการที่เธอทำแบบนั้นมัน
