ตอนที่ 3
842 Words
“คุณบัว เดี๋ยวส่งรายงานประชุมให้ผมด่วนเลยนะครับ”
อคิราห์พูดขึ้นกับบัวชมพู เลขาฯ หน้าห้องของตัวเองด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
“ค่ะท่านประธาน”
บัวชมพูก้มหน้ารับคำสั่งของเจ้านายตัวเอง และกำลังจะเดินเลี่ยงออกไป แต่ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นเสียก่อน
“สวัสดีครับพี่ใหญ่”
“อ้าว นายเล็ก วันนี้มาทำงานด้วยหรือ”
อิศราเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างบัวชมพูกับพี่ชายของตัวเอง
“ต้องมาสิครับ หยุดไปตั้งหลายวันแล้ว”
“ทำใจได้แล้วหรือ” อคิราห์เอ่ยถามน้องชาย
“ทำไมผมต้องทำใจด้วยล่ะครับ ผมสบายดี ที่ลาหยุดไปเพราะไปเที่ยวกับสาวๆ ของผม”
อคิราห์ไม่คิดว่าคำตอบที่น้องชายให้มาจะเป็นความจริง เพราะเขาคิดมาตลอดว่าอิศรารักฟ้าลดา และที่น้องชายหายหน้าไปไม่ยอมมาทำงานก็เพราะเสียใจที่ฟ้าลดาชี้นิ้วเลือกเขาเป็นเจ้าบ่าว แทนที่จะเป็นอิศรา
“พี่เห็นนายสบายดี ก็โล่งใจ เที่ยงนี้ออกไปข้างนอกกันไหม”
“เอาสิครับ”
สองพี่น้องเดินคุยกันจากไป ในขณะที่บัวชมพูมองลอดแว่นตาตามไปจนแผ่นหลังกว้างของคนทั้งคู่ลับสายตา
อิศรา...
ผู้ชายที่หล่อนแอบรักมาตลอด แต่เขากลับไม่มองมาที่หล่อนเลย แม้แต่หางตาก็ไม่เคยมี
หล่อนเป็นเพียงแค่เลขาฯ เฉิ่มๆ ที่วันๆ เอาแต่ก้มหน้าทำงานของพี่ชายของเขาเท่านั้น ไม่ได้สวย เปรี้ยว หรือว่าเซ็กซี่อย่างที่เขาโปรดปราน
เก็บเอาไว้ให้ลึกที่สุด...
บัวชมพูบอกตัวเองเบาๆ ในอก ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเดินกลับไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง
“นายนั่งรอพี่แปบนะ ขอส่งอีเมลก่อน”
อคิราห์เอ่ยขึ้นกับน้องชายคนเล็ก เมื่อเข้ามาในห้องทำงานของตัวเอง
“ไม่มีปัญหาครับ”
อิศราหย่อนกายลงนั่งบนโซฟาตัวยาวริมหน้าต่างภายในห้องทำงานกว้างของพี่ชาย ดวงตาคมกริบที่ถอดแบบมาจากพี่ชายตวัดมองไปรอบๆ ห้อง และพูดขึ้น
“ห้องทำงานพี่ใหญ่นี่สะอาดสะอ้านกว่าห้องทำงานผมเยอะเลยนะครับ ข้าวของวางเป็นระเบียบเรียบร้อยดีจริงๆ”
คนที่กำลังก้มหน้าก้มหน้ากับแป้นพิมพ์เอ่ยตอบขึ้นมา
“บัวชมพูเป็นคนดูแลทุกอย่างให้พี่น่ะ”
“ยายเลขาฯ เฉิ่มของพี่ใหญ่นะเหรอครับ”
อิศราถามเยาะ ไม่อยากเชื่อ
“ใช่”
“ดูท่าทางพี่ใหญ่จะชื่นชมเลขาฯ ของตัวเองออกหน้าออกตาจังนะครับ”
อคิราห์เงยหน้าขึ้นจากแลปท็อป มองจ้องมายังน้องชาย
“แน่นอน เพราะบัวชมพูเป็นผู้หญิงที่ดี ขยันทำงาน ไม่น่ารำคาญเหมือนกับใครบางคน”
“พี่ใหญ่หมายถึงน้องฟ้าใช่ไหมครับ”
สองพี่น้องจ้องหน้ากัน ก่อนที่อิศราจะเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาอีกครั้ง
“น้องฟ้าเป็นผู้หญิงที่ดี และถ้าผมเป็นฝ่ายถูกเลือก ผมคงดีใจมาก”
“แต่พี่ไม่ดีใจเลย”
อิศราอมยิ้ม และพูดออกมาทีเล่นทีจริง
“แต่ผมว่าลึกๆ แล้วพี่ใหญ่ ดีใจนะครับ”
“ไม่มีทาง” ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมายืนกรานปฏิเสธ
“พี่ไม่มีทางดีใจที่ตัวเองเป็นเหมือนสินค้าชิ้นหนึ่งให้กับผู้หญิงน่าเบื่อคนหนึ่งเลือก”
“พี่ใหญ่คิดมากไปหรือเปล่าครับ เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ทั้งนั้น น้องฟ้าก็แค่ตัดสินใจว่าจะเลือกใครในพวกเราสามคน”
“แล้วทำไมจะต้องเป็นพี่”
“เพราะน้องฟ้ารักพี่ใหญ่ไงครับ”
อคิราห์นิ่งงันไป ดวงตามืดลึกอ่านความรู้สึกไม่ออก
“พี่ว่าเราเลิกเถียงกันด้วยเรื่องไร้สาระของผู้หญิงคนนั้นเถอะ”
อิศรามองพี่ชายยิ้มๆ และส่ายหน้าไปมา
“อีกไม่นานพี่ใหญ่จะไม่พูดแบบนี้ออกมา เชื่อผมสิครับ”
ผู้เป็นพี่ชายกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ ด้วยความหงุดหงิด
“กลางวันนี้นายอยากกินอะไร”
“ผมเหรอครับ อะไรก็ได้ แล้วแต่พี่ใหญ่เลยครับ”
อคิราห์กดปิดหน้าจอแลปท็อป ลุกขึ้นจากเก้าอี้ และเดินออกมาหยุดกลางห้องทำงานกว้างขวางของตัวเอง
“ก็ได้ งั้นพี่ตัดสินใจเอง ไปกันเถอะ”
สองหนุ่มกำลังจะเดินออกไปนอกห้องทำงาน แต่ประตูห้องทำงานถูกเคาะ และดันให้เปิดออกเสียก่อน
ร่างอรชรในชุดกระโปรงบานทรงเจ้าหญิงความยาวแค่แข้งปรากฏขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มหวานและกล่องใส่อาหารในมือ
“สวัสดีค่ะพี่ใหญ่...” หล่อนเม้มปากด้วยความประหม่า เมื่ออคิราห์ไม่ได้แสดงความยินดีตอบกลับมา ตรงกันข้ามกับอิศราที่ยืนอยู่ข้างกาย
“พี่ไม่คิดว่าจะได้เจอน้องฟ้านะเนี้ย”
“สวัสดีค่ะพี่เล็ก ฟ้า... เอ่อ ทำอาหารกลางวันมาให้ค่ะ”
- Writer
