ก็แค่เมียแต่ง

ตอนที่ 9

“วันนี้พ่อใหญ่ทานมื้อเย็นไปเยอะมากเลยนะ อร่อยล่ะสิ ใช่ไหม” อมลวรรณเอ่ยแซวลูกชายด้วยน้ำเสียงสดชื่น

“ครับ อร่อยดีครับ ฝีมือป้าผาดดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนที่ผมเคยมาทานอีกนะครับคุณแม่”

คนที่กำลังหักพวงมาลัยรถแล้วเลี้ยวเข้าจอดที่โรงรถเอ่ยตอบขึ้น

“ใครว่ายายผาดเป็นคนทำล่ะพ่อใหญ่ หนูฟ้าเป็นคนทำอาหารทั้งหมดบนโต๊ะต่างหาก”

ใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มของอคิราห์จางหายไป แววตามืดดำอ่านความรู้สึกไม่ออก เมื่อหันมาสบตากับมารดา

“อึ้งไปเลยล่ะสิ แม่บอกแล้วไงว่าหนูฟ้าทำอาหารอร่อย”

อมลวรรณเต็มไปด้วยความชื่นชมในตัวของ

ฟ้าลดาออกหน้าออกตา

“ทำไมผมต้องอึ้งด้วยล่ะครับ ก็ไม่มีอะไรสักหน่อย”

ชายหนุ่มโน้มตัวเข้าไปช่วยมารดาปลดเข็มขัดนิรภัยออก จากนั้นก็ก้าวลงจากรถ อมลวรรณก้าวตามลงมา

“ก็อึ้งที่หนูฟ้ารสมือดีมากน่ะสิ”

“ธรรมดาครับ หาได้ทั่วๆ ไป”

สองแม่ลูกเดินเคียงข้างเข้ามาภายในตัวโถงของคฤหาสน์

“ผิดแล้วล่ะพ่อใหญ่ ผู้หญิงอย่างหนูฟ้าน่ะ หาไม่ได้ทั่วๆ ไปหรอกนะ ช้างเผือกมักจะมีแค่ไม่กี่ตัวบนโลก ซึ่งพ่อใหญ่ควรภูมิใจนะที่หนูฟ้าเลือกที่จะฝากชีวิตที่เหลืออยู่ทั้งหมดเอาไว้กับพ่อใหญ่”

อคิราห์ยืนนิ่ง กัดฟันกรอด ต่อต้านคำพูดของมารดาอยู่ในอก

“ดังนั้นอย่าทำหน้าบูดหน้าบึ้งอีก เข้าใจไหมพ่อใหญ่”

“ผมควรดีใจที่ตัวเองเป็นตัวเลือกของผู้หญิงอย่างฟ้าลดาหรือครับ”

“พ่อใหญ่ไม่ใช่ตัวเลือกของหนูฟ้าหรอก เพราะต่อให้หนูฟ้าต้องเลือกเจ้าบ่าวของตัวเองอีกสักกี่ครั้ง หนูฟ้าก็จะเลือกพ่อใหญ่”

อคิราห์ส่ายหน้าไปมา พร้อมกับถอนใจออกมาอย่างหงุดหงิด

เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมทุกคนจะต้องพึงพอใจที่ฟ้าลดาชี้นิ้วเลือกเขา ทั้งๆ ที่สิทธิ์การเลือกมันต้องเท่าเทียมกันสิ ทั้งหญิงและชาย

“ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับคุณแม่ เพลียครับ”

“พ่อใหญ่ก็หนีทุกทีเลยนะ เวลาแม่พูดเรื่องหนูฟ้าน่ะ”

“ก็เพราะผมไม่ชอบวิธีการทุกอย่างที่เกิดขึ้นสำหรับการแต่งงานในครั้งนี้ไงครับ”

อคิราห์สบตากับผู้เป็นมารดาไม่หลบเลี่ยง

“และที่สำคัญนะครับ คนที่ฟ้าลดาควรเลือก ไม่ควรเป็นผม”

“จะไม่ควรเป็นพ่อใหญ่ได้ยังไง ในเมื่อหนูฟ้าบอกกับแม่ว่ารักพ่อใหญ่”

ทุกคนบอกว่าที่ฟ้าลดาเลือกเขาก็เพราะรักเขา แต่ทำไมเขาถึงมองไม่เห็นความรักนั้นเลยล่ะ มองเห็นแต่เกมที่ฟ้าลดาสร้างขึ้นมา

หล่อนคงอยากเอาชนะเขา เพราะน้องชายทั้งสองคนของเขาก็ต่างยอมให้กับหล่อนหมด ยกเว้นเขาเพียงคนเดียว

“ผมขอตัวนะครับคุณแม่”

เขาเอ่ยปลีกตัวอีกครั้ง และครั้งนี้ก็ไม่คิดจะยอมให้มารดาขัดขวางอีก

เท้าใหญ่ย่ำลงกับบันไดที่ถูกตกแต่งด้วยกระเบื้องนำเข้าราคาแพง สมองของเขากำลังอลหม่าน หัวใจก็รู้สึกกระสับกระส่ายเหลือเกิน

แววตาเศร้าหมองของฟ้าลดาที่เขาเจอในค่ำวันนี้ช่างน่าสงสารนัก

ไม่ๆๆ

อคิราห์ส่ายหน้าแรงๆ และบอกตัวเองว่าอย่าหลงกลมารยาหญิงของฟ้าลดาเหมือนกับพี่น้องของตนเองเด็ดขาด

ฟ้าลดาไม่ได้สวยงาม ไม่ได้จิตใจดีเหมือนเจ้าหญิงในนิทาน แต่หล่อนคือนางมาร ที่ต้องการเอาชนะเขาเท่านั้น

หากหล่อนล่วงรู้ว่าลึกๆ แล้วภายในหัวใจของเขากำลังคิดอะไรอยู่ หล่อนจะต้องหัวเราะเยาะหยันอย่างสะใจแน่นอน

ชายหนุ่มหย่อนกายลงนั่งบนเตียงกว้างของตัวเอง พร้อมกับถอดถอนใจออกมาหลายครั้งติดด้วยความเคร่งเครียด

หัวใจของเขาก็มีเลือด มีเนื้อ เหมือนกับคนอื่นๆ นั้นแหละ แล้วทำไมเล่า เขาถึงจะไม่หวั่นไหวกับเสน่ห์ของฟ้าลดา จะต่างกันก็ตรงที่ว่า เขาซ่อนมันได้เก่งกว่าทุกคนเท่านั้นเอง

มือใหญ่ยกขึ้นลูบท้ายทอยซ้ำหลายครั้ง ก่อนที่เอนตัวล้มลงนอนบนเตียง และครุ่นคิดอะไรเงียบๆ อยู่ภายในใจ

อิศราที่อยู่ชั้นบนของไนต์คลับหรูที่เป็นสถานที่หาความสุขของเหล่ามหาเศรษฐีทั้งหลาย ถึงกับต้องผลักผู้หญิงที่นั่งบนตักออกไป เพื่อที่จะลุกขึ้นยืน เขาเดินไปเกาะที่ขอบระเบียง มองลงไปชั้นล่างสุด และซึ่งด้านล่างผู้คนไม่ได้พลุกพล่านเหมือนสถานบันเทิงทั่วๆ ไป เพราะที่นี่ต้องเงินหนาเท่านั้นถึงจะเข้ามาได้ และแน่นอนว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งสะดุดตาเข้าอย่างจัง

สายตาคมกริบตวัดมองเก็บทุกรายละเอียดเท่าที่จะทำได้

ความคุ้นตาบางอย่างทำให้เขาเลือกที่จะก้าวลงไปจากชั้นสอง เพื่อตรงเข้าไปหาผู้หญิงเป้าหมาย ซึ่งเพียงไม่ถึงนาทีเขาก็สามารถมาหยุดตรงหน้าของผู้หญิงที่ตัวเองหมายตาเอาไว้ได้สำเร็จ

มือใหญ่ยกขึ้นขยี้ตาตัวเอง เพราะแทบไม่เชื่อว่าผู้หญิงในชุดรัดรูปสีแดงเพลิงที่ถูกตาต้องใจเขาตั้งแต่อยู่ชั้นสองจะเป็นคนเดียวกับบัวชมพู เลขาเฉิ่มเชยของพี่ชายไปได้

ผิวของหล่อนขาวผ่อง เอวเล็กสะโพกผาย ขาขาวเนียนที่โผล่พ้นขอบกระโปรงออกมาช่างเรียวงามสมบูรณ์แบบเหลือเกิน อะไรบางอย่างที่สะท้อนออกมาจากผู้หญิงตรงหน้า ทำให้เนื้อตัวของเขาร้อนผ่าวอย่างที่ไม่เคยพานพบมาก่อน

อิศราต้องกัดฟัน กลืนน้ำลาย และพยายามควบคุมตัวเองเอาไว้สุดกำลัง เพื่อที่จะแกะสายตาที่มองโลมเลียไปทั่วกายอรชรขึ้นมาจับจ้องเฉพาะดวงตากลมโตที่ถูกตกแต่งจากเครื่องสำอางแทน

“ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงที่แต่งตัวเปรี้ยวจี๊ด แต่งหน้าจัด จะเป็นเธอได้นะ บัวชมพู”

บัวชมพูยืนนิ่งราวกับถูกสาบให้เป็นหิน ใบหน้าที่ถูกตกแต่งด้วยเครื่องสำอางจนสวยคมเข้มซีดเผือด ดวงตากลมโตเบิกกว้าง