ทึกทักว่ารักกัน

จนได้สิน่า

        “โอ้ว...” เขาร้องขึ้นมาอย่างพอใจ ช่องทางคับแคบทั้งตอดทั้งรัด และสีหน้าของหญิงสาวตรงหน้าที่ทำเหมือนกับทรมานเหลือเกิน ยิ่งเขากระแทกตัวหนัก ๆ เธอถึงกับส่ายหน้ากรีดร้อง ตัวเกร็งกระตุกอยู่อีกหลายครั้ง

        “ลึกมาก สุดยอดเลย อ้า...” เขาสบถออกมา ก่อนจะส่งตัวเองเข้าออกกระชั้นตัวถี่ ๆ กระแทกตัวหนัก ๆ ก่อนจะพ่นพิษสงออกมาจากร่างกายส่งเข้าไปในตัวของซอมพอจนล้นทะลักออกมาข้างนอก

        เขาทิ้งขาของเธอลง ก่อนจะทาบร่างหนัก ๆ ลงไปทั้งตัว เขาหอมแก้มเธอปลอบใจอยู่หลายครั้ง เห็นเธอนอนหายใจหอบเหนื่อยสุด ๆ ทั้งสองเหงื่อพราวไปทั้งตัว

        ไวทินเลื่อนตัวลงไปนอนข้าง ๆ แบบหมดแรง โหมงานหนักมาทั้งอาทิตย์ อดนอนมาสองวัน กินเหล้าเกือบหมดกลม แล้วกิจกามทางเพศที่เพิ่งผ่านไป ตอนนี้เขาขอนอนเอาแรงก่อนดีกว่า

        ซอมพอสมองโล่งตัวเบาเป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอ ความหรรษาหรือว่าอย่างไรกับการนอนกับผู้ชาย ตอนนี้ไม่มีแก่ใจทำอะไรอีกแล้วนอกจากนอน มือที่คว้ารีโมตแอร์ได้ ก็กดเปิด และเธอหลับตาลง ซุกตัวเองอยู่ในอ้อมแขนของไวทินไปในทันที

        “เหนื่อยจังเลยค่ะ พี่ตั้ว” ส้มป่อยหันหน้าไปพูดกับสามี เธอและเขาทำงานอยู่บริษัทเดียวกัน ทั้งสองเพิ่งเดินทางกลับมาจากงานสัมมนาของบริษัทที่จังหวัดชุมพร

        “เดี๋ยวไปถึง ส้มป่อยก็อาบน้ำนอนพักสักหน่อย เมื่อคืนมันก็ดึกจริง ๆ น่ะแหละ” เขาพูดส่งเสริม ก่อนจะเดินตามหลังภรรยาออกมาจากลิฟต์

        แกร๊ก... เสียงเปิดกุญแจห้องเข้าไป ก่อนจะผลักประตูเข้าไปเบา ๆ เธอตะลึงไปในทันที ที่เดินเข้าห้องไปแล้วเห็นมีเสื้อผ้าเรี่ยราดอยู่บนพื้น ส้มป่อยวางกระเป๋าในมือลงบนโซฟาในห้องรับแขก ก่อนจะก้มลงมองและหยิบเสื้อผ้าที่ตกอยู่ตามพื้นขึ้นมาดู

        “ของใคร” เธอเอ่ยขึ้นมาเบา ๆ ตั้วเดินตามหลังมา ชิดกระเป๋าลากไปกับโซฟา ก่อนจะสบตากับภรรยาสาว ก้าวเท้าเดินเข้ามาดูใกล้ ๆ

        “หือ...” เขามองหน้าเธออย่างสงสัย ส้มป่อยมองเสื้อผ้าเหล่านั้นอย่างพิจารณา ก่อนที่จะเห็นชิ้นสุดท้ายใกล้ประตูห้องนอนของน้องสาว

        “บอกเซอร์ ผู้ชาย...” เธอเหวี่ยงมันมาใกล้ ๆ หน้าสามี เขายังต้องหลบ แล้วรีบพูด

        “เฮ้ย... ไม่ใช่ของพี่ สีนี้ ลายนี้ ของพี่มีที่ไหน” เขาส่ายหน้าหลุบ ๆ ยกมือขึ้นสะบัดโบกปฏิเสธภรรยาแทบทันที

        ความคิดแวบแรกเกิดขึ้นมา ส้มป่อยทำหน้ายุ่ง ๆ ก้าวขายาว ๆ มุ่งตรงไปยังที่ห้องของน้องสาวทันที ประตูห้องนอนที่เปิดอ้ากว้าง สภาพเสื้อผ้าของซอมพอที่ถูกเธอโยนทิ้งอยู่ข้าง ๆ เตียง ภาพที่ประจักษ์แก่สายตาของคนทั้งคู่ หนุ่มสาวสองคนที่นอนกอดกันกลมอยู่บนเตียง

        “กรี๊ด... ไอ้ซอมพอ” ส้มป่อยตะโกนขึ้นมาอย่างสุดเสียงด้วยความตกตะลึง

        “อะจ๊าก... เฮ้ย...” ตั้วก็ตกใจไม่แพ้กัน ภาพที่เห็น มันฟ้องกับสายตาของคนทั้งคู่ หนุ่มสาวสองคนที่นอนกอดกันอยู่บนที่นอน

        พี่สาวก็เข้าถึงตัวน้องสาวที่ซุกแผ่นหลังอยู่กับตัวของไวทิน เขากอดรัดเธอเอาไว้แน่นอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน บนเตียงเล็ก ๆ แค่สามฟุตครึ่ง

        “ไอ้ซอมพอ...” พี่สาวตีเปรี๊ยะเข้าไปที่แขนของเธอในทันใด ตั้วตามจับมือภรรยาเอาไว้ทันที

        “คุยกันดี ๆ” เสียงพี่ตั้วเตือน

        “ซอมพอ...ไอ้ซอม...” เธอตะคอกใส่น้องสาวที่ยังนอนนิ่ง ๆ ไม่ขยับกาย ร่างหนาที่ก่ายกอดเธออยู่ค่อย ๆ ปรือตาขึ้นตามเสียง การขยับตัวของเขาทำให้นางสาวซอมพอขยับตัวตาม

        “ไอ้ ซอมพอ... ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้” เสียงประกาศิตสั่งออกมา

        “อะไรน่ะพี่ส้มป่อย กลับมากันแล้วเหรอ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียโดยไม่ได้ลืมตาขึ้นมามองหน้า ชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้าง ๆ ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เพราะได้ยินเสียงเอ็ดตะโร พอได้เห็นหน้าตาเอาเรื่องของคนแปลกหน้าสองคนที่ยืนจ้องอยู่ข้างเตียง เขาก็ตกใจ

        “เฮ้ย...” เสียงร้องของเขาทำให้ซอมพอลืมตาขึ้นมามอง เขาลุกนั่งในทันที ท่อนกายข้างบนเปลือยเปล่า มองไปรอบ ๆ ห้อง และมาจบที่ใบหน้าของซอมพอ

        สาววัยยี่สิบเก้ารีบคว้าผ้าห่มที่ร่นลงไปมาปิดหน้าอก ด้วยแรงลมที่พัดเย็นกระทบผิวที่เปลือยเปล่า

        “พี่...” เธอเอ่ยเรียกพี่สาว ตอนนี้ตกใจเสียยิ่งกว่าเห็นผี มองหน้าผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างตัว มองหน้าพี่เขย และไปหยุดลงที่ใบหน้าของพี่สาว ตอนนี้ทำท่าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเธอให้ได้

        “คุณเป็นใคร” เสียงส้มป่อยถามชายหนุ่มที่นั่งหน้าเหวออยู่บนเตียง เขายังคงนิ่ง ยกมือขึ้นลูบใบหน้าไล่ความงงงวย นึกทบทวนเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น

        ซอมพอก็เช่นเดียวกัน คำถามของพี่สาวทำให้เธอนึกตาม ก่อนจะลำดับเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมา สภาพชายหญิงสองคนที่เปลือยกายกอดก่ายกันอยู่บนที่นอน จะคิดอะไรไปเป็นอื่นไม่ได้

        “แฟนซอมพอ” เธอตอบออกไปแทบทันที ขืนบอกว่าไม่รู้จักไอ้ผู้ชายคนนี้ ในตอนนี้ พี่สาวของเธอต้องหักคอทั้งเธอและเขาเอาแน่ ๆ

        “แฟนเหรอ เป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมพี่ไม่เห็นรู้เรื่อง และไม่เคยรู้จัก” พี่สาวยังยกมือเท้าสะเอว มองหน้าแบบโมโหสุด ๆ

        น้องสาวที่แสนจะดีของเธอ พาผู้ชายมานอนในบ้านตอนที่เธอและสามีไม่อยู่ ความโกรธกรุ่นอยู่ในอก ตั้วยกมือทั้งสองข้างตบบ่าภรรยาเบา ๆ

        “ซอมพอมันโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ” เสียงตั้วเตือน

        “เอ้อ...” พี่สาวพูดตะคอกเหมือนเข้าใจขึ้นมาเสียงดัง ก่อนจะยกเสื้อผ้าที่เธอเก็บเอามาจากข้างนอก โยนลงไปบนตัวของชายหนุ่ม

        “จัดการตัวเองให้เรียบร้อยทั้งสองคนเลย แล้วไปคุยกับพี่ข้างนอก” เธอพูดพลางสะบัดตัวออกจากมือของสามี เดินดุ่ย ๆ ออกไปอย่างมีอารมณ์

        ตั้วหันมายักคิ้วให้ชายหนุ่ม และพยักหน้าให้กับซอมพอ เธออายพี่เขยจนหน้าแดง ถ้าแทรกแผ่นดินหนีไปได้คงทำแล้ว ตั้วปิดประตูลงกลอนให้ทั้งสองอย่างเบามือ สองคนได้ยินเสียงตั้วเรียกส้มป่อย ก่อนจะเงียบเสียงไป

        ซอมพอมองผู้ชายที่นั่งอยู่บนเตียงของเธอ ทำตาปริบ ๆ สีหน้าตอนนี้เต็มไปด้วยความกังวล เขาก็หันมองหน้าเธอแบบเต็มตาเช่นเดียวกัน

        “ห้องน้ำอยู่ไหน” เขาเอ่ยขึ้นมาก่อน ตอนนี้คงต้องจัดการตัวเองเหมือนที่พี่สาวของเธอบอก ซอมพอยกมือชี้ขึ้นไปยังประตูห้องน้ำที่อยู่ข้างในห้อง

        ไวทินขยับตัวลงไป ก่อนจะหันหลังเดินเปลือยกายตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ข้างหน้า

        ซอมพอยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองทันที ใจอยากจะกรี๊ดออกมาสุด ๆ แต่ตอนนี้ทำไม่ได้

        ภาพโรมรันพันตู และการมีอะไรกับเขาเมื่อคืนวนเวียนเข้ามาในหัวสมอง เธอนึกอายจนแก้มแดงร้อนออกผ่าว ๆ รู้สึกเจ็บตรงกลางลำตัวแปลก ๆ

        ‘ฉันเสียตัวให้เขาใช่ไหมเมื่อคืน’ เธอพูดกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ยกหมอนขึ้นมาปิดหน้า แล้วกรี๊ดออกมาแบบสุดเสียง

        “คุณผมขอยืมผ้าเช็ดตัวนะ” เขาชะโงกหน้าออกมาบอก เธอยกหน้ามองไปที่เขาทันที เห็นแค่หน้าอกที่เปลือยกับหยดน้ำที่เกาะอยู่ตามเนื้อตัวก็ถอนหายใจ แล้วตอบเบา ๆ “อือ...” พอเขาได้คำตอบก็ปิดประตูลงทันที

        ‘ตายแล้ว ตายแน่ ๆ พี่เอาแกตาย ไอ้ซอมพอ พาผู้ชายแปลกหน้ามานอนที่บ้าน เอาไงดีเอาไงดี’ เธอรีบกระเด้งตัวออกจากที่นอน ตรงดิ่งเข้าหาตู้เสื้อผ้าแล้วค้นหาผ้าเช็ดตัวอีกผืนมาห่อกาย เดินวนไปวนมาเหมือนหนูติดจั่น ก่อนจะมุ่งไปที่เตียงเก็บพับที่นอนอย่างลวก ๆ และรวบรวมเสื้อผ้าของเขามาพาดไว้ที่ขอบเตียง

        เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำ เธอถึงกับตกใจ หันมามองผู้ชายที่เธอนอนด้วยเมื่อคืนนี้

        “เสื้อผ้าของคุณอยู่ตรงนี้” เธอบอกเขา ก่อนจะเดินเลี่ยงหลบตัวสวนกับเขาเข้าห้องน้ำไป นายไวทินมองตาม เขายิ้มออกมานิด ๆ

        “เฮ้อ...” เขาถอนหายใจ

        ‘เมามากจนเกิดเรื่องนะมึง’ เขาว่าให้ตัวเอง รีบจัดการใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะนั่งลงใส่ถุงเท้าที่ถอดออกเป็นชิ้นสุดท้ายตอนที่มีอะไรกับเธอ ไวทินเป็นผู้ชายเขารู้ว่าเมื่อคืน เขาคงไม่ได้นอนนิ่ง ๆ และเขาก็มีอะไรกับผู้หญิงคนนี้แน่ ๆ เท่าที่จำได้เธอก็เร่าร้อนพอสมควร เขายกยิ้มอย่างพอใจ นึกเห็นสีหน้าของเธอเมื่อกี้แล้วก็ขำ ๆ

        แกร๊ก... เสียงเปิดประตูห้องน้ำออกมา เขาหันหน้าไปสบตากับเธอ

        “คุณหันหน้าไปทางอื่นก่อนนะ ฉันขอเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บเดียว” เธอบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทั้งที่ใจเต้นเร็ว