คืนร้อน : EP7
1379 Words
EP7
"สวัสดีค่าา มากันครบเลยนะคะ" นาราเดินเข้ามาในบ้านพร้อมผู้หญิงวัยกลางคนที่ยังคงดูสวยสง่า
"สวัสดีค่ะน้าน้ำอุ่น สวัสดีค่ะน้าคิม" ยัยควีนลุกขึ้นสวัสดีท่านทั้ง2 พวกผมก็ยกมือไหว้ท่านด้วย
"สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่ นี่ไปรับนารามาเหรอครับ" นาวินยกมือไหวท่านทั้งสองแต่ผมรู้สึกคุ้นๆ หน้าท่าน
"ไงเชอเบส มองหน้าอางงๆ นะเราอะ จำอาไม่ได้เหรอ" คุณอาน้ำอุ่นเอ่ยถามขึ้นมาอย่างยิ้มๆ ยิ่งทำให้ผมงงไปใหญ่ ท่านรู้จักชื่อผมด้วยเหรอ
"ฮ่าๆ จำไม่ได้ครับ"
"อาคิมเป็นเพื่อนสนิทของอาไกด์อาของเชอเบสไง เราเคยไปที่ไร่กัน ตอนนั้นเชอเบสยังตัวเล็กนิดเดียวอยู่เลย" อาน้ำอุ่นตอบกลับมา
อาไกด์ เป็นสามีของอาโบว์ น้องสาวของพ่อบีมพ่อผมนั่นเอง
"แชมเปญโตเป็นสาวสวยเชียวนะ" อาน้ำอุ่นหันไปแซวแชมเปญต่อ ยัยแชมเปญนี่ยิ้มร่าเมื่อได้รับคำชม
"สวยแต่เพี้ยนครับอา ฮ่าๆ" กันเอ่ยขึ้นมา ยัยแชมเปญเลยยู่หน้าใส่
"ฮ่าๆๆ ปะไปที่โต๊ะอาหารกันดีกว่า" อาน้ำอุ่นพูดต่อและเดินนำไปที่โต๊ะอาหาร
อาคิมเงียบขรึมเหมือนนาวินเป๊ะ สงสัยนาวินถอดแบบพ่อมาเต็มๆ
"เพลงกับนาวินนี่คบกันยัง" อาน้ำอุ่นมองน้องเพลงและนาวินสลับกัน ระหว่างที่เรากำลังร่วมรับประทานอาหารอยู่
"ยังค่ะแม่ พี่วินเล่นตัว" ทั้งสองคนไม่ตอบ แต่นาราตอบให้เอง
"อย่าทำตัวเหมือนพ่อสิลูก"
"เอ๊า น้ำอุ่นวนมาที่พี่ได้ไงอะ"
"ก็จริงนิ่คะ"
"ฮ่าๆๆๆ" พวกเราหัวเราะให้กับท่าทางเง้างอนของท่านทั้ง2
ท่านดูน่ารักกันดีจังเลย ผมเหล่มองนาราที่คอยอ้อนแต่คุณแม่ของเธอ ดูน่ารักงุ้งงิ้งตามประสา มาอ้อนพี่บ้างสิจ๊ะ จะยกให้หมดเลยทั้งตัวทั้งใจ ><
เรากินข้าวกันท่ามกลางบรรยากาศที่ครื้นเครง คุณอาน้ำอุ่นท่านน่ารักคอยหยอกล้อคนนั้นคนนี้จนพวกเรามีแต่เสียงหัวเราะ
พวกเรามานั่งกันที่ห้องซ้อม ซ้อมดนตรีที่จะเล่นวันประกวดดาวเดือนมหาลัยในสัปดาห์หน้า
"ไอ้เอก มึงเช็กให้ได้ปะว่าสาวคนนั้นมาเปล่า" ผมเอ่ยขึ้นมาเมื่อเราซ้อมกันเสร็จแล้ว ผมอยากพิสูจน์ความจริงครับ
"เออเดี๋ยวเช็กให้"
"นี่มึงติดใจสาวคนนั้นขนาดนี้เลยเหรอวะ"
"เออ"
หลังจากที่ไอ้เอกตอบมาไอ้กวินก็ถามต่อ ผมตอบแค่สั้นๆและเหล่ตามองนารา เธอไม่ได้สนใจผมเลยสักนิด เอาแต่คุยกับเพลง
"มา กูติดต่อไว้ให้มึงละ มึงไปตอนนี้เลยก็ได้นะ" ไอ้เอกตอบกลับมา
คืนนี้แหละ นาราไม่ได้ไป ผมจะได้รู้สักทีว่าผู้หญิงในคืนนั้นใช่นาราหรือเปล่า
ผมขับรถออกจากบ้านนารามาที่ผับและขึ้นไปบนห้องตามที่ไอ้เอกบอก
~แกร๊ก~ ผมเปิดประตูเข้าไป แสงไฟสว่างวาบซึ่งก็ไม่เหมือนทุกครั้งแล้ว
"สวัสดีค่ะ" ผู้หญิงหน้าตาใช้ได้คนนึงนั่งไขว่ห้างอยู่บนเตียงผมไล่
สายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า หน้าตาจัดว่าโอเค นมใหญ่ฉิบหาย ตัวผอม สูง ผมเริ่มเอะใจแล้ว หรือว่าจะเป็นคนนี้
ผมกระตุกยิ้มและเดินเข้าไปนั่งลงข้างเธอ และดึงเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด
"นี่ตกบ่อน้ำหอมมาปะเนี่ย" ผมเอ่ยแซวขึ้นมา เพราะกลิ่นน้ำหอมที่ฉุนเตะจมูก ผิดกลิ่นมาก ไม่ใช่แน่นอน!
"แหม พี่ก็..." ผู้หญิงคนตรงหน้าทำท่าเขินอายที่ถูกแซวอีกทั้งยังเรียกผมว่าพี่! คนนั้นเรียกผมว่านายต่างหากล่ะ และไม่มีที่จะเขินแบบนี้มีแต่ฟาดงวงฟาดงา
ผมลูบผิวผู้หญิงคนตรงหน้าแต่ไม่นุ่มลื่นเหมือนคนนั้น และผมก็คว้าหมับที่เต้าเธอ
"ว๊าย อย่าบีบแรงนะคะ เพิ่งทำมา" ถึงว่าสิ ยังรู้สึกแข็งๆเป็นก้อนๆ ไม่นิ่มเหลวเหมือนคนนั้น
"ถามอะไรหน่อยสิ" ผมหยุดการกระทำต่างๆ และนั่งห่างจากเธอ
"อะไรเหรอคะ"
"เธอคือคนที่ไอ้เอกส่งมาหาฉันจริงๆ เหรอ"
"ก็จริงน่ะสิคะ แต่ว่า สองครั้งก่อนพี่ไม่มาตามนัด หนูรับเงินพี่ฟรีๆ เลย ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวหนูจัดให้คืนนี้"
"ไม่ต้องๆ" ผมรีบลุกหนีเมื่อผู้หญิงคนนั้นเข้ามาคลอเคลียที่ลำคอผม
"ฉันไปละ เงินฉันไม่เอาคืนนะ" ผมลุกพรวดขึ้นมาและเปิดประตูออกจากห้องไปโดยไม่ฟังเสียงเรียกของผู้หญิงคนนั้น
แค่นี้ก็ชัดเจนแล้วว่าผู้หญิงคนนี้ คนละคนกับที่ผมมีอะไรด้วยเมื่อสองครั้งนั้นที่ผ่านมา
"เบส ไปไหนมาอะ" วีคว้าแขนผมไว้แล้วเอ่ยถาม เมื่อลงจากชั้นบนลงมาจะตรงกับช่องทางออกพอดีและตรงกับทางห้องน้ำด้วย
วีคงมาเที่ยวแล้วมาเข้าห้องน้ำถึงมาเจอผม
"ไปข้างบนมา" ผมหันไปตอบวี
"นี่ไม่ใช่ทางขึ้นห้องวีไอพี เบสไปไหนมา" ใช่ไงนี่บันไดหลังร้าน วีเขย่าแขนผมใบหน้าดูโกรธผมมาก
"เบสไปมีอะไรกับใครมาใช่ไหม"
"ปล่อยนะวี" ผมจับมือวีที่กำลังบีบแขนผมอยู่ออก เธอโมโหผมมากเลยบีบแขนผมซะแรงเลย
"เบสบอกวีมานะ เบสขึ้นไปมีอะไรกับใครมาใช่ไหม"
"เออ ตามนั้นแหละ ปล่อย" ผมชักจะโมโหแล้วถึงสะบัดเธอออก เจ็บนะเว้ย บีบอยู่ได้ -*-
"ว๊ายยย เบส เบสกลับมาคุยกับวีเดี๋ยวนี้นะ" วีล้มลงไปกองที่พื้นเพราะแรงสะบัดของผม ผมหันไปมองแค่แว้บนึงเห็นเพื่อนๆเธอเข้ามาช่วยประคอง
ผมเดินหนีออกมาที่ลานจอดรถ ในสมองตอนนี้คิดแต่เรื่องนารา จะใช่นาราไหม และถ้าใช่เธอจะมองผมยังไงล่ะเนี่ย
แต่ที่ผ่านมาเธอก็ดูเฉยๆ กับผมมาก ยิ่งคิดยิ่งกลุ้ม เอาไงดีวะ
"เบส เบสมาคุยกับวีก่อน" วีวิ่งตามหลังผมมาและคว้าแขนผมไว้ให้คุยกับเธอ
"อะไรอีกอะวี" น้ำเสียงที่แสนจะรำคาญของผมทำคนตรงหน้าน้ำตาคลอ
"เบสไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นทำไม ฮึก ในเมื่อวีอยู่ตรงนี้ทั้งคน ทำไมเบสไม่มองที่วีบ้างอะ ฮือ" วีพูดไปเช็ดน้ำตาไป
"ก็เบสไม่ได้คิดอะไรกับวี"
"แล้วผู้หญิงพวกนั้นเบสคิดอะไรด้วยหรือไง" เธอเถียงกลับมา
"ไม่ได้คิด แต่ใช้เงินซื้อ หรือวีจะให้เบสใช้เงินซื้อวีอะ เอาปะจะได้จ่ายตังให้"
"เบส" น้ำเสียงตัดพ้อของวีบวกกับน้ำตาที่ไหลอาบหน้า ทำผมรู้สึกผิดที่พูดแรงๆ ไปแบบนั้น
"ฮึก ฮือออ กรี๊ดดดดด" วีกรีดร้องออกมาอย่างสติแตก
"วี วีเป็นอะไรเนี่ย วี" ผมเข้าไปรับตัววีเมื่อเธอทรุดลงไปกองที่พื้น
"เฮ้ยยย วี" เพื่อนๆ วีวิ่งเข้ามาดูวีที่หมดสติไป
ผมรีบช้อนร่างวีขึ้น เพื่อนวีเปิดประตูรถให้ผมก็รีบวางวีลงและขับตรงมาที่โรงพยาบาล
"คนไข้ได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจก็เลยหมดสติไปน่ะครับ" คุณหมอพูดขึ้นมาหลังจากที่ผมเล่าเหตุการณ์ก่อนหน้าที่วีจะทรุดลงไปให้หมอฟัง
"เดี๋ยวคนไข้พักสักครู่ก็ดีขึ้นเองครับ" คุณหมอยิ้มและเดินออกไป
ผมนั่งลงที่โซฟามองวีที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง รู้สึกผิดมากๆ ที่พูดไปแรงๆ แบบนั้น แต่ผมอยากให้วีออกไปจากผมสักที เธอตามจีบผมมาตั้งแต่ปี1 แล้ว แต่ผมมองเธอเป็นเพื่อนเท่านั้น
- Writer
