“พี่ชายกลับมาแล้วเหรอ” เทวดาน้อยส่งเสียงเจื้อยแจ้วต้อนรับ เวลาอยู่บ้านยังชอบมาป้วนเปี้ยนอยู่ข้าง ๆ ตลอด ด้วยเหตุนี้ธามไทจึงไม่ค่อยอยู่ติดบ้านเท่าไหร่และกำลังสงสัยว่าพระโพธิสัตว์ส่งลูกสมุนมาสืบความลับของเขา
วุ่นวายทั้งในภพมนุษย์และภพอมนุษย์เลยทีเดียว
“ยังไม่มามั้ง เห็นอยู่ยังมาถามนะเจ้าหมูแดงนี่”
“ข้าถือว่าเป็นคำชมนะเพราะความตุ๊บตั๊บแบบนี้ ท่านลุงท่านป้าถึงเอ็นดูข้า” นาจายิ้มแป้นพลางตบพุงกลม ๆ ใต้ชุดเอี๊ยมสีแดงด้วยความภาคภูมิ
“พี่ชายไม่อยู่ข้าเหงาปากมากเลย ไม่มีใครให้ข้าทะเลาะด้วยเลย” ธามไทขี้เกียจจะตอบ พอมาถึงโถงทางเดินก็ตวัดหางตาใส่ศาลหินอ่อนแกะสลักที่ตั้งอยู่บนพื้นแล้วเชิดหน้าขึ้นบันไดไป ชายชราเครายาวสีดอกเลากับทวารบาลฝาแฝดนั่งจิบน้ำชาแกล้มลูกพลับอยู่ก็อดขำในท่าทีของยมทูตไม่ได้
ทำเป็นเหย่อหยิ่งไม่ยอมก้มหัวให้ใครมานาน สุดท้ายโดนใช้ให้ยกเครื่องเซ่นมาถวายแล้วยังต้องแสดงความเคารพอีกต
