“ว่าไงนะไปสมัครเป็นจิตอาสาที่โรงบาลเหรอ ทำไมไม่มาที่โรงบาลมหาลัยเจ๊ล่ะ” ปณิสราหันถามด้วยความแปลกใจ เนื่องจากตำแหน่งที่ว่าเปิดรับสมัครแค่ 1 อัตราโดยมีผู้สมัครหรือจะเรียกว่าคนจิตแข็งแค่ 1 คนถ้วนที่สำคัญรู้ข่าวการรับสมัครล่วงหน้าเพราะมีคนในมากระซิบบอก
“อ้าวเหรอ แต่ทางนั้นแจ้งผลกับคิวแล้วน่ะสิ”
“แล้วต้องทำนานมั้ยล่ะ”
“สองทิตย์เพราะพนักงานประจำลาพักร้อนน่ะ”
“งั้นก็ไปทำเถอะทำที่ไหนก็เหมือนกัน งานนี้ได้ทั้งชั่วโมงกิจกรรมได้ทั้งบุญเลยนะขอบอก แต่เจ๊ถามจริงเหอะนึกไงไปสมัครตำแหน่งนั้น คิวไม่กลัวผีเหรอ”
“เจ๊ว่าผีมีจริงเหรอ เจ๊เรียนหมอมาตั้งหกปีเคยเจอผีมั้ยล่ะ” ผู้มีสถานะกึ่งผีกึ่งคนถามกลับ ปณิสราก็ส่ายหน้ารัว ๆ แล้วอธิบายมุมมองทางการแพทย์ให้ฟังยาวเหยียด
สมกับเป็นว่าที่แพทย์เกียรตินิยมแม่นยำเหมือนต้มตำราเรียนกินแทนข้าว
“กลัวทำไมผี ผีสิต้องหลบให้คิวเพราะคิวคือมือปราบผีแห่ง ม.ยู ฮ่า ๆ”
“เออ
