ณ ลานอเนกประสงค์ หอพักหญิงของมหาวิทยาลัย U
“นี่ ๆ ไอ้พุ่มข้าวแกรู้เรื่องรุ่นน้องปีสองของเราหรือยัง” เพื่อนสาวสะกิดศอกเรียก ยื่นโทรศัพท์ให้ขวัญข้าวที่กำลังทำงานบนแลปทอปดู
“อ๋อ เรื่อง…ช่วยคนเด็กจมน้ำน่ะเหรอ ฉันรู้ตั้งแต่วันแรกแล้วล่ะ”
“ทำไมรู้ได้ล่ะ น้องอิคคิวทักบอกแกเป็นการส่วนตัวเหรอ” เรื่องมันตั้งแต่รับน้องคณะฯ ปีโน้น แม้จะบอกทุกคนว่าไม่มีอะไรในกอไผ่แต่ถูกโยงมาแซวได้ตลอด
“ลืมไปแล้วเหรอ ฉันเป็นบรรณาธิการชมรมข่าวสารมหาลัยนะเว้ย นั่งเฉย ๆ ข่าวก็มาเสิร์ฟถึงที่ย่ะ ฉันมีแหล่งข่าวเยอะ”
“ป๊าด! สมกับเป็นสมาชิกชมรมสื่อสารจริง ๆ แสนรู้ไปซะหมด” ชมหรือด่าว่ามาตรง ๆ “แต่ทำไมฉันไม่พวกแกอัปเดตข่าวอย่างเป็นทางการขึ้นเพจเลยวะ เนี่ยมีแต่พวกข่าวลือว่อนในเอ็กซ์ทั้งนั้น”
“อาจารย์ที่ปรึกษาชมรมสั่งห้ามไว้น่ะ แต่โจ่งแจ้งขนาดนั้นข่าวจะไม่รั่วได้ไงกัน รถพยาบาลวิ่งตอนกลางวันแสก ๆ ช่วงเลิกเรียนแบบนั้น” หฯญิง
