นายเฉิ่ม(แอบแซ่บ)ของท่านประธาน |bl yaoi|

2.

​

>ขออภัยยังไม่ได้แก้คำผิด

จะกลับมาแก้มารีไรท์แน่นอนค่ะ

"ท่านประธาน? ปะธานครับ คุณเพลิงเอก.."

วันนี้เป็นอีกวันนึงที่ผมเข้ามาทำหน้าที่เลขาในบริษัทตามปกติ แต่หลังจากที่ผมจัดแฟ้มเอกสารที่ประธานเตรียมไว้ให้มาส่ง เขาก็มองมาที่ผมพลางขมวดคิ้วพร้อมกับนิ่งไปสักพัก ผมที่คิดว่าวันนี้ทำอะไรให้ประธานแกไม่พอใจรึเปล่าก็เลิ่กลั่กขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ

แต่จนแล้วจนรอดเวลาผ่านไปคุณประธานก็ยังไม่ขยับเขยื้อนไปไหน อีกทั้งสายตายังตรงมาที่ผมอีกต่างหาก

อะไร? หรือวันนี้ผมใส่เสื้อกลับด้าน ก็ไม่หนิ

ว่าแล้วก็ก้มลงมองตัวเอง แต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติอะไร เสื้อเชิ้ตสีขาวลายเรียบพร้อมกับกางเกงขากระบอกสีน้ำตาลอ่อนแสนธรรมดา

"อะแฮ่ม..ขอโทษด้วยคุณบี๋ วางแฟ้มไว้เดี๋ยวผมเรียกมาอีกที"

"ครับ"

ผมตอบกลับท่านประธานไปแล้วเดินกลับโต๊ะเลขาของตัวเอง

โต๊ะของผมอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากห้องทำงานคุณเพลิงเอก แต่หันหน้าเข้าหาห้องทำงานของเขา ทำให้ผมสามารถรู้ได้ว่าท่านประธานเข้าออกห้องตอนไหนบ้าง แต่เหตุผลการออกแบบคงเพื่อให้ประธานใช้งานผมง่ายๆ เรียกหาสะดวกๆนั่นแหละ

ผมนั่งทำงานไปสักพักแต่จู่ๆก็รู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาจึงตัดสินใจเดินไปเข้าห้องน้ำ ทว่าพอเลี้ยวเห็นตัวเองในกระจกก็ตรัสรู้ทันทีว่าก่อนหน้านี้ท่านประธานเขามองอะไรผมนักหนา

"โห ไอ่เหี้* ดูดขนาดนี้ชาติที่แล้วมึงเกิดเป็นยุงรึไง"

ผมมองตามคอตัวเองที่มีรอยดูดสีแดงจางๆโผล่พ้นคอเสื้อขึ้นมา แม้ว่าผมจะติดกระดุมทุกเม็ดยันเม็ดสุดท้ายไปแล้ว แต่รอยการร่วมรักก็ชัดขึ้นมาอยู่ดี แม้มันจะไม่ได้เด่นขึ้นมาจนสังเกตุได้ชัด แต่ถ้ามองดีๆก็เห็นเหมือนกัน

มิน่าล่ะประธานถึงจ้องไม่วางตา สงสัยคงไม่รู้ว่าเลขาสุดเรียบร้อยของตัวเองมันแอบแซ่บสินะ

เอาเถอะยังไงถ้าเขาไม่ทักก็คือเขาไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว คงจะแค่สงสัยใคร่รู้ตามแบบคนทั่วไปนั่นแหละ

ผมตัดสินใจหยิบรองพื้นที่ตัวเองพกมาใช้ปกปิดรอดเป็นจ้ำๆที่คอ ดีที่มันมีไม่มากแต่ถ้าปล่อยไว้มันก็ไม่ใช่เรื่องดี

คงไม่มีใครอยากจะเดิงโทงๆให้คนเห็นว่าตัวเองไปแซ่บมาหรอกเนอะ

พอเสร็จกิจต่างๆในห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว ผมจึงค่อยๆเดินกลับโต๊ะเลขาของตัวเอง แต่ก่อนจะเดินถึงโต๊ะผมกลับเจอเหตุไม่คาดคิดขึ้นก่อนซะได้

"ว๊าย! ขอโทษค่ะท่านประธาน"

"..."

ออกจากห้องกำลังจะเดินถึงโต๊ะผมก็เจอกับฉากเด็ดเข้าต่อหน้าต่อตา คุณประธานที่ดูเหมือนพึ่งจะเปิดประตูออกจากห้องจนชนเข้ากับผู้หญิงคนนึงที่ชงกาแฟมาเหมือนว่าเธอจะนำมาให้ประธานพอดี จึงทำให้กาแฟนั้นหกใส่ตัวเขา

และเท่าที่ผมจำได้ ผู้หญิงคนนั้นคงไม่พ้นคนที่ชื่อว่า น้ำหวาน หรือน้ำๆอะไรสักอย่างนี่แหละ แต่ที่แน่ๆ ถ้าคุณประธานเพลิงเอกเขาเป็นพระเอก คุณน้ำหวานคนนี้ก็คือนางเอกนั่นแหละ

หรือนี่จะเป็นบทเริ่มรักของพระนาง? แล้วต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ ถ้าเป็นในหนังปกติพระเอกแบดๆคงจะถอดเสื้อตัวเองพร้อมโยนใส่หน้าให้นางเอกเอาไปซักให้ หรือไม่ก็ถ้าอีโรติกกว่านี้จะให้แม่นางเอกเลียส่วนที่เปื้อนดี

แต่ผมว่าความคิดหลังๆไม่น่าใช่

"คุณบี๋ คุณจะยืนมองอีกนานไหม"

อ่าวชิบหาย ทำไมหวยออกที่กูล่ะ

แล้วประธานมองตาขวางขนาดนั้นผมเลือกอะไรได้มั้ย เลือกไม่ได้น่ะสิ

ผมค่อยๆปรับสีหน้าตัวเองจากนั้นจึงค่อยๆเดินเข้าไปหาท่านประธาน พร้อมกับค่อยๆโค้งตัวให้ผู้หญิงคนนั้นเล็กน้อยแล้วจึงหันไปพูดกับประธานตามสมควร

"เดี๋ยวผมจะเอาเสื้อมาเปลี่ยนให้ครับ

"อื่อ แล้วคุณน่ะ ใครใช้ให้เอากาแฟมาให้ผม"

ประธานพยักหน้าให้ผมเล็กน้อย ก่อนจะหันไปพูดกับคุณน้ำหวานต่อ แต่มันไม่ใช่ประโยคหวานๆที่พระนางเขาคุยกัน แต่เป็นเหมือนประโยคตำหนิและกดดันมากกว่า

"อะ..เอ่อ..ฉันเห็นว่าคุณบี๋ไม่อยู่ฉันเลยทำมาให้"

เธอคนนั้นตัวสั่นเล็กน้อยเหมือนทำตัวไม่ถูก แต่ประเด็นคือคุณเอาผมไปเอี่ยวด้วยเพื่อ เห็นแบบนั้นผมจึงม่วนคิ้วแล้วชักสีหน้าในสายตาใส่เธอไปที แต่มันก็เป็นการแสดงออกที่เล็กน้อยมากจนแทบไม่สังเกตเห็น

"คราวหน้าถ้าฉันไม่สั่ง ก็ไม่ต้องทำเกินหน้าที่ และหน้าที่นี้เป็นของคุณบี๋ ไม่ใช่คุณ"

"ขะ..ขอโทษค่ะท่านประธาน"

"ไปได้แล้ว"

เมื่อได้รับน้ำเสียงดุดันและสีหน้าอำมหิตของประธาน เธอจึงตอบรับเสียงแผ่ว ก่อนจะค่อยๆเฟดตัวออกไปจากบริเวณนั้น

ทางผมเองก็ก้มหัวให้ประธานก่อนจะถอยเท้ากลับ เพื่อไปเอาเสื้อมาเปลี่ยนให้เขาด้วยเช่นกัน

"เดี๋ยวคุณบี๋"

"ครับ?"

จู่ๆประธานที่เงียบไปสักพักก็เรียกทักผมขึ้นมา ทำให้เท้าของผมที่กำลังจะก้าวออกไปต้องหยุดนิ่งแล้วหันมาหาเขาแทน

"เอานี่ไปด้วย"

ไม่ว่าเปล่าท่านประธานแกก็ถอดเสื้อเปื้อนกาแฟอันนั้นโยนให้ผมด้วย

เดี๋ยวนะ คุณพรี่ ผมว่ามันไม่ใช่แล้ว

แต่ผมก็ว่าอะไรคุณคนนี้มากไม่ได้หรอก ได้แต่ก้มหัวให้แล้วจึงได้เดินออกจากบริเวณนั้นจริงๆ แต่ก่อนจะได้ไปดีๆ ประธานแกก็พูดอะไรสักอย่างออกมาเสียงเบา แต่นั่นก็เบาพอแล้วที่ผมจะได้ยิน

"คุณลืมติดกระดุมเสื้อ"

ได้ยินแบบนั้นผมก็รีบก้มลงทันที พลันสายตาก็ไปเห็นกระดุมเสื้อตัวเองที่ถูกปลดไปราวๆสองสามเม็ดเพื่อที่จะลงรองพื้นไปก่อนหน้านี้ ผมคาดว่าตอนที่ผมปลดมันออกผมคงเกิดอาการปวดห้องน้ำขึ้นก่อนจึงรีบและไม่ได้ติดกระดุมที่เหลือ มันก็เลยอ้าออกจนจะเห็นอะไรต่อมิอะไรขนาดนี้

ดีหน่อยที่มันยังปิดหัวนมเจาะจิวของผมไว้ ไม่งั้นล่ะก็ ฉายาเลขาสุดเฉิ่มจะได้ล่มสลายก็วันนี้แหละ

ว๊าวซ่า ประธาน ฉันเห็นสายตาเธอนะ

เธอมองลูกฉันยังไงฉันบรู๊วววนะะะ

ฉันรู้ว่าลูกฉันแซ่บ แต่ลูกของดิฉันแซ่บได้มากกว่านี้!!!

เอาอีกลูกเอาอีก!!!

ฝากน้องบี๋ของมัมหมีไว้ในใจด้วยนะคะ

เปิดเรื่องใหม่จ้า

จริงๆเรื่องนี้มือลั่นเปิดไปแล้วรอบนึง5555

กดซ่อนแทบไม่ทัน คนอ่านกันเร็วมาก

#นายเฉิ่ม(แอบแซ่บ)ของคุณประธาน

#เบบี๋ของเพลิงเอก

>อัพนิยายทุกวัน

>วันละตอนสองตอน

>ไม่เทนิยายแน่นอนจ่ะรีททั้งหลายไม่ต้องกลัว*^*

นามปากกา 72HZS อ่านว่าเจ็ดสิบสองเฮิร์ท

​