Chapter 8 หญิงพรหมจรรย์ [2]
1224 Words
Chapter 8 หญิงพรหมจรรย์ [2]
“แต่ข้ากลัว”
หญิงสาวกลั้นสะอื้น ดวงตาแดงก่ำ เม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง ทว่าเมื่อเขาก้มจูบที่หน้าผาก และแก้มทั้งสองข้าง โดยที่เอวสอบของเขาขยับน้อยๆ นางก็ถึงกับนิ่วหน้าครางเสียงหลง
“อือ...”
ความคับแคบของนางเริ่มทำความคุ้นชินกับท่อนเอ็นมังกรของชายยาใจ เขาจึงค่อยๆ ขยับมันเข้าไปทีละนิด ทีละนิด จนสุดลำ ปลายหัวหยักชนเข้ากับผนังถ้ำนุ่มชื้นด้านใน
ทุกท่วงท่าที่ชายหนุ่มขยับนำมาซึ่งความเสียวซ่านจนเย่วสือถึงกับหลับตาพริ้ม เผยอริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย หอบหายใจแรงเมื่อพบกับความเสียวที่แสนหฤหรรษ์
“โอ้วแน่นเหลือเกินทูนหัวของข้า”
หานตงถึงกับต้องกัดฟันกรอดเพื่อบังคับไม่ให้เผลอหลั่งน้ำขาวขุ่นออกมาก่อนเวลาอันควร เพราะร่องเสียวของนางคับแน่นบีบรัดจนเขาเกร็งไปหมดทั้งร่าง
“สะ...เสียวจังเลยหานตง”
ชายหนุ่มกดแช่ค้างเอาไว้แล้วก้มลงดูดกลืนยอดอกอิ่ม สองมือฟอนเฟ้นบีบขยำแรงจนเนื้อนวลขาวละเอียดเกิดรอยแดง ก่อนจะเริ่มขยับเอวสอบอีกครั้งทว่าครั้งนี้ไม่ใช่แค่การชักเข้าชักออกช้าๆ แต่เขากลับเร่งจังหวะเร็วขึ้น เร็วขึ้น
“อะ อาส์ สะ...เสียวจังเลย”
ตับ! ตับ! ตับ!
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเป็นจังหวะดังแทรกไปกับเสียงซ่านกระเซ็นของม่านน้ำตก เย่วสือเสียวจนแอ่นโหนกยกสูง อ้าขากว้างเพื่อรอรับการกระแทกจากเอ็นมังกรด้วยความสุขสม นางโอบรัดกอดเขาแนบแน่น
“ข้าเสียวจนจะทนไม่ไหวแล้วเย่วสือ รูของเจ้าทั้งแน่นทั้งคับจนข้าจะทนไม่ไหวแล้ว”
ชายยาใจรีบชักเอ็นมังกรออก แล้วละเลงลิ้นลงบนร่องเสียวชื้นแฉะแทน
“โอ้วส์หานตง หานตง ข้าเสียว ข้าเสียวเหลือเกิน”
หญิงสาวบิดเร่าเมื่อถูกละเลงด้วยลิ้นสากรัวเร็ว ก่อนที่เขาจะจับนางคุกเข่าคลานสี่ขาแล้วเสียบแก่นกายแข็งแกร่งเข้าจากทางด้านหลัง
“อาห์....”
นางแหงนหน้าครางเสียงสั่นเมื่อถูกเสียบแทงเร็วแรงจนจุกแน่นแทบพูดไม่ออก
“เจ้าชอบมั้ย”
“ข้าชอบมาก ข้าไม่เคยชอบอะไรมากขนาดนี้มาก่อนเลย หานตงแรงอีก ได้โปรดเอาข้าแรงๆ”
นางแอ่นตูดร่อนสะโพกไปมา ทั้งเสียวทั้งร่านอยากให้เขาเอาแรงๆ จนแทบทนไม่ไหว
ตับ! ตับ! ตับ!
เมื่อได้ยินดังนั้นหานตงก็อัดกระแทกท่อนสวาทเข้าออกรูเสียวอย่างไม่ออมแรง กระแทกกระทั้นจนร่างบางสั่นคลอนแทบประคองร่างด้วยการคลานสี่ขาเอาไว้ไม่ไหว นางทรุดใบหน้าและเรือนกายท่อนบนลงไปกับพรมดอกเหลียนฮวา ทว่ายังคงคุกเข่าค้ำยันกับพื้นแล้วยกสะโพกขึ้นสูง ขณะที่หานตงยืนขึ้นแล้วย่อเข่า กระเด้งเด้าเอวสอบอัดกระแทกอย่างแรง
“หานตงเจ้าขา ข้าจะเสร็จอีกแล้ว ข้าไม่ไหวแล้ว”
“อืม...อาห์”
หานตงกัดฟันกรอดชักท่อนเอ็นออกแล้วถูปลายหัวหยักที่ติ่งเสียว เพื่อชะลอไม่ให้หญิงสาวเสร็จ ก่อนจะเสียบกลับเข้าไปอีกครั้ง และเร่งจังหวะที่ดุดันรุนแรงกว่าเดิม
“ข้า...จะไม่ไหวแล้วหานตงขา หะ...หานตง หานตง ข้าจะเสร็จแล้ว จะเสร็จแล้ว อะ...อ๊ะ...อาห์”
เย่วสือครางเสียงดังลั่นขณะที่ชายหนุ่มไม่พูดพร่ำทำเพลงเขาเด้งกระเด้าเอวสอบบดขยี้หอยอวบอูมจนเหงื่อเม็ดโตเกาะพราวเต็มใบหน้าและหน้าผากกว้าง
“โอ้ว...เย่วสือข้า...ข้ากำลังจะเสร็จไปพร้อมกับเจ้า”
เขาปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นพวยพุ่งเข้าไปในรูเสียว ขณะที่รูเสียวของนางบีบรัดตอดท่อนเอ็นของชายหนุ่มเป็นจังหวะ ตุบ! ตุบ! ตุบ!
นางทรุดกายนอนลงบนพรมกลีบกุหลาบด้วยความเหนื่อยอ่อน เมื่อหานตงปราดเข้ากอดนางจากทางด้านหลัง นางก็ผล็อยหลับไปในทันที
“ก่อนนี้ข้าคิดว่าข้าทำได้เพียงหลงรักภรรยาของคนอื่น แต่ยามนี้ข้ารู้แล้วว่าข้ามีหวังได้ครอบครองเจ้า และข้าต้องเป็นคนเดียวที่ครอบครองเจ้า อย่าหวังว่าชายอื่นจะได้สัมผัสแตะต้องตัวเจ้า”
หานตงก้มลงจุมพิตแก้มนวลแผ่วเบา จัดแจงสวมใส่เสื้อผ้าให้หญิงสาวก่อนจะใช้วิชาตัวเบาอุ้มนางเหาะออกจากถ้ำหลังม่านน้ำตก
เจียวเจี๋ยและหลินเผิ่งชะเง้อชะแง้รอการกลับมาของผู้เป็นนายด้วยความห่วงใย ยิ่งหายไปนานยิ่งใจคอไม่ดีกลัวว่าการถ่ายเทพลังปราณจะไม่สำเร็จ แต่เมื่อเห็นชายยาใจอุ้มนายหญิงที่กำลังสลบไสลกลับมาพวกนางก็ถึงกับน้ำตาปริ่ม
“คุณหนูเจ้าขา เป็นยังไงบ้างเจ้าคะ”
“เย่วสือฟื้นแล้วข้าจะพานางกลับจวน พวกเจ้าเร่งเดินทางกลับเถอะ”
พูดเพียงเท่านั้นหานตงก็พาเย่วสือเหาะทะยานหายไปในอากาศ ปล่อยให้เหล่าสาวใช้รีบกุลีกุจอเดินทางกลับไปที่จวน เมื่อไปถึงก็พบว่าเจ้านายสาวนอนหลับอยู่บนเตียง โดยมีสาวใช้คนหนึ่งคอยปรนนิบัตรดูแลอยู่ใกล้ๆ ไร้เงาของชายยาใจผู้มีนามว่า ‘หานตง’
หลังจากเหตุการณ์ที่น้ำตกในวันนั้นหานตงก็หายหน้าไปราวกับหลบลี้ ครั้นนางจะเอ่ยปากถามกับสาวใช้ก็กลัวว่าสาวใช้คนสนิทจะล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งระหว่างนางกับชายผู้เป็นเพียงแค่ชายยาใจ
วันนั้นเขาไม่เพียงแค่ถ่ายพลังปราณ แต่เขายังได้ปล้นพรหมจรรย์ไปจากนางอีกด้วย
‘หานตง...ข้าไม่ควรคิดถึงเจ้า’
จิ้งจอกสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ มองตนเองในกระจกแล้วอยากจะหยิกตัวเองให้เนื้อเขียว รู้ทั้งรู้ว่าหานตงเป็นคนของซ่านฉิน ทำไมถึงได้ปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาเชยชมได้อย่างง่ายดาย
เช่นนี้แล้วหากซ่านฉินคิดจะหักหลังนำเรื่องนี้ไปประจานให้ใครต่อใครรับรู้ เผ่าจิ้งจอกขาวคงเสียใจและเสื่อมเสียชื่อเสียงที่มีคนไร้ยางอายอย่างนางอยู่ในเผ่าร่วมวงศ์วาน
“เฮ้อ!”
นางเฝ้าถอนหายใจเฮือกแล้วเฮือกเล่า พลันแก้มนวลก็แดงระเรื่อเมื่อคิดถึงบทรักร้อนแรงหลังม่านน้ำตก ที่แห่งนั้นและชายยาใจที่แสนเจ้าเล่ห์ ทำให้นางได้สัมผัสกับคำว่าสุขสมราวกับล่องลอยขึ้นไปแตะปลายสายรุ้งว่าเป็นเช่นไร
แต่แล้วเรื่องความสุขก็จางหายราวกับทุกอย่างเป็นเพียงแค่ฝันไป ....จบสิ้นแล้ว นับจากนี้นางควรจะลืมชายผู้มีนามว่าหานตงไปเสีย ลืมว่าเคยมอบกายมอบใจให้เขาเชยชม
นี่สินะที่ข้าเฝ้าวอนขอ ขอให้ได้รู้จักกับความรักแม้เพียงสักครั้ง บัดนี้ข้าได้รู้จักกับคำว่า ‘รัก’ อย่างที่ต้องการ แต่กลับมิได้ครอบครองความรักนั้นไว้กับตัว เป็นแค่เพียงช่วงเวลาแสนสั้นที่พัดผ่านเข้ามาในชีวิต และคงจะจางหายไปตลอดกาล
- Writer
