สิบ
ผู้เก่งกาจขาดแหล่งสำแดงกำลัง (3)
อากาศเย็นชื้นผ่านพัดเข้ามาปะทะใบหน้านางจนรู้สึกทั้งชาทั้งคัน ใบหูแดงก่ำจนไร้ความรู้สึก นางเหม่อมองไปยังท้องน้ำอันกว้างใหญ่ ปล่อยใจให้ไหลเอื่อยเฉื่อยไปกับมัน
ย่างเข้าสู่เหมันต์ แม่น้ำลั่วเหอก็ลดระดับลง อีกไม่นานท้องน้ำตรงนี้ก็จะเต็มไปด้วยแผ่นน้ำแข็งขนาดใหญ่ ถึงครานั้นชาวบ้านที่ทำการประมงแถบนี้คงต้องหยุดพัก แม้ลั่วหยางจะเป็นเมืองหลวง ทว่าช่วงนี้มักจะมีปัญหาขาดแคลนอาหารเสมอ พืชผลเพาะปลูกไม่ได้ แม่น้ำกลายเป็นน้ำแข็ง นางหลับตาลงจินตนาการ หากถึงเวลานั้นเหล่าพ่อค้ากักตุนอาหารทั้งหมด เกรงว่าแม้แต่เมืองหลวงก็ไม่อาจรอดพ้นการจลาจลเป็นแน่
แล้วชายแดนด่านเหนือล่ะ? นางห่วงบิดากับพี่ใหญ่ยิ่งกว่าผู้ใด ลำพังจวนตระกูลจ้าวนั้นมีเสบียงอาหารครบครัน แต่ถ้ากองทัพตั้งอยู่ด่านเหนือเป็นเวลานาน เกรงว่าทั้งบิดาและพี่ชายคงจะอดอาหารไปพร้อมกับเหล่าแม่ทัพนายกองเป็นแน่
“พี่สี่กลับม
