EP 8 พันธะร้ายพ่ายรัก : ทวงสิทธิ์
1836 Words
พันธะร้ายพ่ายรัก : ตอนที่ 8
“ต้องการทวงสิทธิ์ที่ฉันควรจะได้” คาไลน์ใช้มือดันผนังกำแพงไว้ข้างหนึ่ง และโน้มใบหน้าคมคายเข้ามาใกล้ๆคนตัวเล็กที่ยืนตัวสั่นแต่พยายามเก็บอาการ ดวงตาคู่นั้นไม่มีท่าทีจะหลบสายตาเขาไปไหน
“หมายความว่ายังไง ฉันไม่เข้าใจ” ดวงตากลมโตมองหน้าของชายหนุ่มใกล้ๆจนเห็นเงาสะท้อนตัวเองในดวงตาคมกริบคู่นั้น แววตาไร้ความรู้ที่ส่งมาหาเธออย่างเปิดเผย
“อธิบายให้เด็กเธอฟังหน่อยสิ่” เขาพูดกับหญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่ที่โซฟาตัวเดิม แต่ใบหน้าคมคายยังไม่ยอมละไปไหน มุมปากหนากระตุกยิ้มบางๆ
“อึก ฮือ”
ผลัก! วิเวียนดันตัวเขาออกสุดแรงเท่าที่เธอมี เขาแทบไม่ขยับแต่เธออาศัยจังหวะหลีกตัวออกมาได้จนสำเร็จ ร่างบางรีบพุ่งตัวมาหาเจ๊ซูซี่ที่นั่งร้องไห้อยู่บนโซฟาสีดำตัวเดิม
“เจ๊บอกวิมา มันเกิดอะไรขึ้น คนนะไม่ใช่วัวใช่ควาย จะมัดทำไม” วิเวียนแผดเสียงดังลั่น ดวงตากลมโตคู่นั้นมองไปยังชายหนุ่มทั้งสองคนที่ยืนอย่างไม่ทุกข์ร้อน มือบางพยายามแกะเชือกที่รัดมือรัดเท้าหญิงวัยกลางคนออกด้วยท่าทางเร่งรีบ เธอพยายามแกะอยู่สักพักใหญ่
“วิ คือ…เจ๊ ฮึก เจ๊ติดพนันออนไลน์ เจ๊ไม่รู้จะพึ่งใครเลยไปขอร้องคุณคาไลน์ แล้วเจ๊จะทำงานแบบไม่เอาเงินเดือนจนกว่าหนี้จะหมด
แต่คุณคาไลน์ยื่นข้อเสนอซื้อตัววิแล้วจะปลดหนี้ให้เจ๊ คุณคาไลน์ให้เงินก้อนนั้นมาห้าล้าน เจ๊เก็บไว้เองสองล้านส่วนที่เหลือคือ….” มือบางที่พยายามแกะเชือกนั้นออกจากข้อมือของหญิงวัยกลางคนถึงกับหยุดชะงักเมื่อได้ยินสิ่งที่คนตรงหน้าพูด
“ค่าตัววิงั้นหรอเจ๊ สามล้านนั้นคือค่าตัววิหรอ หนะ… ไหนเจ๊บอกไม่ขายวิให้เขาไง” วิเวียนถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ นัยส์ตาแดงกร่ำ
“อึก เจ๊ขอโทษ เจ๊ไม่ได้ตั้งใจ เจ๊ผิดไปแล้ว” เจ๊ซูซี่ร้องไห้ออกมาไม่หยุด มือทั้งสองที่ยังถูกมัดอยู่ยกขึ้นมาไหว้หญิงสาวอย่างไม่อาย
"เจ๊ไม่ต้องไหว้วินะ เจ๊เหลือเท่าไหร่เอาเงินก้อนนั้นมาคืนเขา ส่วนของวิก็เหลืออยู่สองล้าน เอามารวมกันและคืนเขาไป ส่วนที่เหลือวิจะหาคืนเขาเอง" วิเวียนจับมือหญิงวัยกลางคนไว้ไม่ให้ไหว้เธอ เธอพูดด้วยน้ำเสียงอย่างมีความหวัง
"มองโลกในแง่ดีสมกับเป็นเธอจริงๆนะ วิเวียน" น้ำเสียงเข้มพูดขึ้นเมื่อเขาทนฟังบทสนทนาของทั้งคู่มาพักใหญ่
วิเวียนหันไปมองหน้าชายหนุ่มอย่างคาดโทษก่อนจะหันกลับมาหาเจ๊ซูซี่อย่างมีความหวัง แต่แล้วสิ่งที่ทำให้เธอถึงกับน้ำตาคลอเบ้าเมื่อหญิงวัยกลางคนส่ายหน้าเป็นคำตอบ
"งะ เงินนั้นเจ๊เอาไปใช้หนี้ และเล่นจนหมดตัวแล้ว ฮึก เจ๊หวังจะเอาทุนคืน แต่มันไม่เป็นอย่างที่เจ๊คิดไว้" เจ๊ซูซี่พูดออกมาทั้งน้ำตา เธอรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป เธอกำลังขายเด็กใสซื่อคนหนึ่งที่เธอรักเหมือนลูกให้กับคนที่ถูกขนานนามว่าบุคคลอันตราย
"วะ ว่าไงนะ" วิเวียนทำอะไรต่อไม่ถูก หลังจากที่เธอได้ยินคำพูดนั้นออกจากปากคนที่เธอเคารพรักและเชื่อใจที่สุด น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ตอนนี้ได้ไหลออกมาอาบสองข้างแก้ม ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยคาบน้ำตาและความผิดหวัง
“ทะ ทำไมเจ๊ทำกับวิแบบนี้”
“เจ๊ขอโทษ เจ๊ไม่ได้ตั้งใจ ฮือๆ” ทั้งคู่ร้องไห้ออกมาไม่หยุด
คาไลน์ส่งสายตาไปที่ซีโน่ ก่อนที่ลูกน้องคนสนิทจะเดินเข้าไปจับหญิงวัยกลางคนไว้ และพยายามจะเอาตัวออกไป
"ปล่อยเจ๊ซูซี่เดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกว่าให้ปล่อย" วิเวียนรีบเข้าไปดึงตัวลูกน้องของเขาเพื่อให้ปล่อย แต่มันกลับไม่เป็นผล
พรึบ
"ปล่อยฉัน ฉันบอกให้ปล่อย" วิเวียนพยายามสบัดแขนออกจากมือแกร่งที่มาดึงรั้งเธอไว้ แต่เธอไม่สามารถต้านแรงของเขาได้เลย
"ใครอยู่ข้างนอกมาเอาตัวมันออกไป!!!" คาไลน์ตะคอกเสียงดังลั่น ทำให้ลูกน้องเปิดประตูเข้ามาอย่างรวดเร็ว
"ปล่อย ปล่อย!!!" วิเวียนทั้งดิ้นทั้งกระชากแขนตัวเองเพื่อให้หลุดพ้นจากมือหนาที่บีบรัดเธอจนแน่น สายตาเธอมองตามคนของเขาที่พาตัวเจ๊ซูซี่ออกไป
"โอ๊ย" คาไลน์เหวี่ยงเธอลงบนโซฟาหนังสีดำอย่างแรงจนเธอเบ้หน้ากับแรงกระแทก
"ต้องเช็คของสักหน่อยว่าคุ้มกับที่เสียเงินจ่ายไปหรือเปล่า" คาไลน์เดินเข้ามาหาร่างบางแต่จังหวะนั้นวิเวียนลนลานวิ่งไปที่ประตูหวังจะออกจากห้องนี้
ปึก! แค่เพียงชั่ววินาทีคาไลน์คว้าแขนเธอไว้ได้ทันและเหวี่ยงตัวเธอไปติดกับกำแพง
"อ๊ะ" แรงกระแทกเป็นครั้งที่สองทำให้เธอล่วงลงนั่งกับพื้นทันที ฝีเท้าหนักๆเดินตรงมาที่เธอด้วยความเร็ว มือหนาจับเข้าที่ลำคอของเธอและดึงตัวเธอลุกขึ้นด้วยมือข้างเดียว
"ขอร้อง แค่กๆ ปล่อยฉันไปแล้วจะรีบหาเงินมาคืนนายให้เร็วที่สุด ฮึก" วิเวียนอ้อนวอนขอร้อง ดวงตาทั้งสองข้างพร่ามัวมองเห็น
ใบหน้าคมคายผ่านม่านน้ำตา มือหนายังคงล็อคคอเธออยู่แบบนั้น มือทั้งสองข้างของเธอพยายามแกะมือของเขาออกจากลำคอแต่ก็ไม่สำเร็จ
"เวลาฉันเจอคนที่มันกำลังจะตายด้วยน้ำมือของฉัน มันจะชอบพูดแบบเธอ มันแสดงออกถึงความโง่วิเวียน" น้ำเสียงเข้มเอ่ยขึ้นอย่างเลือดเย็น
"เธอมั่นใจหรอว่าจะมีปัญญาเอาเงินห้าล้านมาคืนฉัน หนี้ของพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงเธอที่กำลังจะเกิดขึ้นหลังจากนี้อีกละ"
"หมายความว่าไง เกี่ยวอะไรกับพ่อแม่ฉัน แค่กๆ"
"หึ" คาไลน์ส่งเสียงออกมาจากในลำคออย่างเยาะเย้ย
"คาไลน์ ฉันถามว่าเกี่ยวอะไรกับพ่อแม่ฉัน!" เธองงไปหมด ทำไมเขาถึงเข้ามาวนเวียนกับชีวิตและรู้เรื่องราวทุกอย่างเกี่ยวกับเธอหรือแม้แต่ครอบครัวของเธอ
"หนึ่งล้านที่เธอโอนให้พวกมัน เธอคิดว่ามันจะพอกับพวกผีพนันอย่างพ่อแม่เธอไหมละ"
"นี่แกอยู่เบื้องหลังทั้งหมดเลยงั้นหรอ แกหลอกให้เจ๊ซูซี่เล่นพนันจนหมดตัว และแกก็หลอกให้คนที่บ้านฉันเล่นพนันงั้นหรอ”
"ฉลาดในวันที่สายเกินไป"
"สารเลว" วิเวียนพ่นคำด่าทอใส่คนตรงหน้า
"ถ้าแค่นี้เรียกว่าสารเลว แล้วต่อจากนี้ละ" ใบหน้าคมคายกระตุกยิ้มมุมปาก ไม่ได้สะทกสะท้านกับคำพูดของเธอแม้แต่น้อย
แควก! “อ๊ะ” เดรสเกาะอกของเธอถูกกระชากออกอย่างรวดเร็ว แรงกระชากของเขาทำให้ชุดเธอขาดวิ่น เผยให้เห็นเต้าอวบที่ถูกปิดด้วยจุกซิลิโคนสีเนื้อเท่านั้น
“แกจะทำอะไร” วิเวียนเอามือปิดสองเต้าอวบทันทีและพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เนื้อตัวเธอสั่นไปหมด แววตาวูบไหวอย่างเห็นได้ชัด
“ก็จะทำให้สมกับคำที่เธอด่าฉันไง” พูดจบคาไลน์พุ่งเข้าไปไซร้ซอกคอเธออย่างดิบเถื่อน มือหนาตึงมือทั้งสองข้างของเธอในติดกับกำแพงเพื่อไม่ให้หนี
“กรี๊ดดดด ปล่อย!” วิเวียนดิ้นพร่านเมื่อถูกร่างสูงกัดที่เนื้ออ่อนบริเวณต้นคอของเธอ เขากำลังสร้างบาดแผลอย่างสัตว์ดุร้าย น้ำตาที่แห้งเหือดไปกลับมาไหลอีกครั้ง
“ฉันบอกให้ปล่อย กรี๊ดดด” วิเวียนทั้งดิ้นทั้งร้องกรี๊ดลั่น เธอไม่สามารถเอาตัวเองหลุดออกจากคนตัวสูงได้เลย ใบหน้าคมคายยังคงซุกไซร้และกัดลำคอเธออย่างเอาแต่ใจ
ริมฝีปากหนาไล่ระดับลงมาจนถึงเต้าอวบอิ่มคัพดี ก่อนจะดึงจุกซิลิโคนออกอย่างรวดเร็วและจู่โจมอย่างหื่นกระหาย คิ้วหนาขมวดเล็กน้อยเมื่อทุกอย่างผิดคาดไปหมด เขารู้ทันทีว่าเต้าอวบอิ่มของเธอเป็นของที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดไม่ใช่จากมีดหมอ เขาผ่านผู้หญิงมาหลายคน ทุกคนจะยัดซิลิโคนเข้าไปเสริมทั้งนั้น ต่างกับของวิเวียนที่เด้งสู้มือและเต่งตึงเหมือนไม่เคยถูกใครลุกล้ำมาก่อน
“ปล่อยยยย ฮื้ออ กรี๊ดดด ขอร้อง” วิเวียนทั้งร้องไห้และอ้อนวอนให้เขาหยุดการกระทำที่ทุเรศแต่มันไม่เป็นผล คาไลน์ยังคงดูดดึงจุกสวาทและขบเม้มจนเธอเบ้หน้า ทั้งเนื้อทั้งตัวตอนนี้มีแต่ความเจ็บปวดที่ถูกคนใจร้ายกระทำอย่างเลือดเย็น
“ไอ้ชาติชั่ว ไอ้คนสารเลว ไอ้….อื้ออออ อ่อยย(ปล่อย)” คำพูดของเธอถูกกลืนหายไปพร้อมกับริมฝีปากหนาที่ลุกล้ำเข้ามาในโพรงปากอวบอิ่ม คาไลน์แทรกลิ้นสากเข้ามาอย่างง่ายดายเพราะเธอกำลังพ่นคำด่าไม่หยุด วิเวียนรับรู้ถึงกลิ่นบุหรี่อ่อนๆผสมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ถูกแทรกซึมเข้ามาในโพรงปาก มือหนาบีบเต้าอวบน้ำเอาแต่ใจ
เธอทำอะไรไม่ถูกได้แต่ดิ้นและพยายามส่งเสียงออกมาหวังให้คนข้างนอกได้ยิน เธอไม่เคยจูบกับใคร ไม่มีใครเคยทำแบบนี้กับเธอ น้ำตายังคงไหลออกมาไม่หยุด นานหลายนาทีที่คาไลน์สอดลิ้นเข้ามาทักทายโดยที่เธอไม่เต็มใจ
เห่อ เห่อ แค่ก แค่ก เมื่อคาไลน์ปล่อยให้ริมฝีปากอวบอิ่มเป็นอิสระ และหยุดการกระทำป่าเถื่อน เธอรีบโกยอากาศเข้าปอดอย่างรวดเร็ว
“ปากเก่งนัก ด่าอีกสิ่” คาไลน์พูดอย่างเหลืออด มันเป็นครั้งแรกที่เขายอมแลกน้ำลายกับผู้หญิงอื่น เธอเป็นคนทำให้เขาหมดความอดทนและไม่สามารถยับยั้งชั่งใจได้
แต่ยังไม่ทันที่วิเวียนจะพูดอะไรกลับมา ร่างบางถูกกระชากและเหวี่ยงลงมาที่โซฟากลางห้อง ร่างกายเปลือยเปล่าเหลือแต่แพนตี้ลูกไม้ตัวจิิ๋วปกปิดจุดสงวนไว้ เธอพยายามขยับตัวหนีแต่แรงกระแทกทำให้เธอจุกจนแทบขยับไม่ไหว ดวงตากลมโตมองคนตรงหน้าด้วยสายตาพร่ามัว
“คาไลน์ฉันขอร้อง ปล่อยฉันไปเถอะ”
คาไลน์ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตอย่างใจเย็น เผยให้เห็นหน้าท้องแกร่งที่ผ่านการออกกำลังกายมาอย่างหนักสายตาคมมองร่างบางที่นอนยกมือไหว้ขอร้องแต่มันไม่มีเหตุผลที่เขาจะใส่ใจการกระทำของเธอ ไม่นานเสื้อผ้าทุกชิ้นถูกถอดออกจากร่างกายกำยำ เผยให้เห็นท่อนเอ็นขนาดใหญ่กำลังผงาดเต็มที
วิเวียนส่ายหัวเป็นพัลวัน เมื่อมองการกระทำของเขา เธออยากจะหนีแต่ร่างกายเจ้ากรรมกลับอ่อนแอ
- Writer
