Episode 10 ทำไมถึงมาด้วยกัน
1834 Words
Episode 10 ทำไมถึงมาด้วยกัน
" เสร็จแล้วเหรอ? " เขาถามขึ้นเมื่อเห็นฉันเดินมา ตอนนี้เขาอยู่คนเดียวแล้ว นั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่
" อืม ไปเถอะกลับกัน "
" อืมๆ "
ระหว่างที่ขับรถออกมา มีกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งขับตามมาติดๆ
" พวกนั้นตามเรามาทำไมนะ "
" จับแน่นๆ่ละ ฉันจะบิดเร็วแล้ว " เขาพูดแค่นั้นก็พาฉันตัวปลิวเลย ฉันกอดเอวเขาแน่นมาก
ผ่านมาสักพัก เริ่มมีบ้านคน ไม่เปลี่ยวเหมือนเมื่อกี้
" ปล่อยได้แล้ว "
" อะ...อืม " ฉันรีบปล่อยมือจากเอวเขาแล้วนั่งปกติ
" เธอเป็นแฟนไอ้นัฐเหรอ? " เขาถามในขณะที่ยังขับรถ แต่เขาผ่อนแรงลง แบบขับเรื่อยๆ
" ก็...ปะ...เปล่านะ ทำไมเหรอ? " แล้วทำไมฉันต้องตอบตะกุกตะกักด้วยนะ
" ดีแล้ว อย่าพึ่งรีบ ถ้ามันรอได้ก็ให้รอไป เล่นตัวหน่อย "
" แล้วมันเกี่ยวอะไรกับ...กับพี่มิทราบ "
" ก็...ไม่เกี่ยวแหละ แต่ฉันอยากเตือนเธอแค่นั้น "
" ในสถานะอะไร "
" ก็...คู่หมั้นไง "
" หากฉันเป็นแฟนพี่นัฐ พี่โอเคเหรอ? "
" ก็ต้องโอเคสิ ขนาดฉันเป็นแฟนนุชเธอยังโอเคเลย "
เหอะ จะหมดสนุกก็ตอนนี้แหละ ทำไมไม่โวยวายอะไรเลย เอะ...เรากำลังคาดหวังอะไรจากเขาอยู่นะ
" พรุ่งนี้ไปไหนไหม " จู่ๆก็ถามแบบนี้ มีอะไรหรือเปล่านะ
" พรุ่งนี้วันเสาร์ก็ต้องอยู่บ้านสิ "
" ปกติไม่เคยไปไหนเหรอ วันหยุดอะ "
" ก็...ไม่เคยนะ พ่อไม่ค่อยให้ไป "
" ให้ฉันไปรับไหม น้าซีให้ไปแหละ "
" เหรอ? แล้วพี่จะพาฉันไปไหนอะ "
" ไปเที่ยว ไปไหม "
" ไปเป็นไม้กันหมาหรือเปล่า "
" อย่าเยอะ...ฉันแค่เห็นว่าเด็กในกะลาอย่างเธอไม่เคยได้ไปไหนเอง เลยอยากให้ไปเปิดหูเปิดตา "
" อ่อๆ นายก็ใจดีเหมือนกันนะ "
" พี่! "
" โอเคค่ะ พี่สายชลขาาา "
" ชอบพูดประชดจริงๆ "
" เปล่าสักหน่อย "
" คืนนี้เดี๋ยวโทรหา "
" ห้ะ...ว่าไงนะ " ฉันไม่ได้หูฝาดไปนะ
" ก็...จะคุยเรื่องไปเที่ยวพรุ่งนี้ไง "
" อ่อๆ โอเคๆ "
หลังจากนั้นเราก็พากันเงียบ แปลกแหะวันนี้เราทั้งคู่ไม่ค่อยทะเลาะกันสักเท่าไร
ถึงบ้าน
" สวัสดีค่ะแม่ "
" จ้ะ หิวไหมลูก " แม่วิพูดพร้อมยื่นแก้วน้ำให้ฉัน
" ขอบคุณค่ะ ไม่ค่อยหิวค่ะแม่ เอ่อ...แล้วพ่อล่ะคะ "
" วันนี้พ่อมีงานด่วนคงกลับดึกๆ มีอะไรหรือเปล่า "
" เปล่าค่ะ เอ่อ...แม่คะ ถ้าหากพรุ่งนี้หนูจะขอไปเที่ยวได้ไหมคะ "
" ไปเที่ยว? ที่ไหน? กับใครเหรอ? " นั่นไง
" เอ่อ...พี่สายชลเขาชวนหนูไปค่ะ ไปเที่ยวใกล้ๆแถวนี่แหละมั้ง! "
" ก็ได้จ้ะ เดี๋ยวแม่จะบอกพ่อให้นะ "
" ค่ะแม่ งั้นหนูไปอาบน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวจะลงมาทานข้าว "
" จ้ะ ไปเถอะ "
พอบอกว่าไปกับอีตาสายชล แม่ก็ให้ไปทันที เหอะ! ไว้ใจผู้ชายมากกว่าลูกตัวเองเสียอีก แง่~
19:45 น.
หลังจากกินข้าวเสร็จ ฉันก็เข้าห้องน้ำแปรงฟันเสร็จ ทาครีมกลางคืน ตื่นมาหน้าจะได้ใสๆ
ฉันนั่งปลายเตียงราวกับรอใครโทรมา ใช่ฉันรอเขา รออีตาสายชล ฉันเหลือบตามองโทรศัพท์เกือบทุกๆหนึ่งนาทีเลย
" เหอะ! เขาคงพูดไปเรื่อยแหละ เราก็เนอะไปรอคนแบบนั้นทำไม นอนดีกว่า "
คิดได้ดังนั้น ฉันก็ทิ้งตัวลงนอน พยายามหลับตาเท่าไรก็หลับไม่ลง น่าจะยังไม่ง่วงด้วย ฉันก็นอนพลิกตัวไปมา
ครืดดด ครืดดด
แค่ได้ยินเสียงสั่นของโทรศัพท์ ฉันลุกขึ้นนั่งอย่างเร็ว หยิบขึ้นมาดู เบอร์แปลกนะ เบอร์ของอีตาสายชลพ่อซีก็เมมชื่อไว้แล้วนี่น่าหรือจะเอาเบอร์ใครโทรมาหรือเปล่า อาจจะเป็นอีกเบอร์ก็ได้ คนเจ้าชู้มักมีเบอร์เยอะแยะแหละ
(ฉัน : ฮะ...ฮัลโหล)
(... : ครับ นอนแล้วเหรอ?)
เสียงคุ้นๆนะ
(ฉัน : เอ่อ...ใครคะ)
(... : พี่เอง จำไม่ได้เหรอ ใครนะที่บอกว่าจะส่งเบอร์มาทางแชท คนอื่นก็คอยเก้อสรุปตัวเองไม่เปิดเฟซ)
(ฉัน : อ๋อ...พี่นัฐใช่ไหม)
(... : ครับ คิดว่าจะจำไม่ได้แล้ว)
(ฉัน : พี่ได้เบอร์ฉันมาจากไหนเหรอ)
(... : แทนตัวเองซะห่างเหินเลย พี่ได้เบอร์มาจากด้านะ)
จ้าาา นังด้าาา แกนะแก
(ฉัน : ปกติแซมมี่ก็ชอบแทนตัวเองว่าฉันอยู่แล้วค่ะ)
(นัฐ : ครับๆ พรุ่งนี้น้องว่างไหม พี่จะช่วยไปเที่ยว)
(ฉัน : ที่ไหนเหรอคะ)
(นัฐ : ทะเลใกล้ๆบ้านเรานี่แหละ ไปไหม)
(ฉัน : ขอติดดูก่อนได้ไหมคะ พอดีพ่อกับแม่ไม่ค่อยให้ไปไหนเลย)
(นัฐ : งั้นให้น้องด้าหรือน้องนาไปรับสิ พ่อแม่ต้องอนุญาตอยู่แล้ว)
พี่นัฐแปลกๆนะ จะให้เราไปให้ได้เลยใช่ไหม
(ฉัน : ค่ะ งั้นแซมมี่นอนก่อนนะคะ ฝันดีนะคะ)
ฉันรีบชิ่งกดวางสายทันที คิดว่าอีกคนโทรมา แต่กลับเป็นอีกคน เหอะๆ
ครืดด ครืดด
อะไรวะ ยังจะโทรมาอีกเหรอ? บล็อกแม่งเลยคอยดู
[โทรเข้า > สายชล]
ฉันเกือบจะกดตัดสาย แต่ตาไปเหลือบไปเห็นชื่อเสียก่อน
(ฉัน : อืม)
(สายชล : ทักทายให้ดีๆหน่อยไม่ได้เหรอ)
(ฉัน : จะโทรมาชวนทะเลาะใช่ไหม งั้นวางสาย)
(สายชล : อะไรเนี้ย! เธอไปกินรังแตนมาจากไหน)
(ฉัน : เข้าเรื่อง)
(สายชล : เหอะ พรุ่งนี้ฉันจะพาไปเที่ยวทะเลใกล้ๆบ้านเรานี่แหละ)
(ฉัน : อืม)
ทะเล ทะเล ทำไมพี่นัฐก็ไปทะเลเหมือนกันนะ พรุ่งนี้จะเจอกันปะเนี้ย!!!
(สายชล : อยากเล่นน้ำไหม)
(ฉัน : เล่นได้เหรอ)
(สายชล : ได้สิ เธอว่ายน้ำเป็นไหม)
(ฉัน : ไม่เป็น)
(สายชล : งั้นห้ามเล่น)
(ฉัน : ไม่ๆ เล่นสิแถวชายหาดที่น้ำไม่ลึกก็ได้)
(สายชล : มันสนุกเหรอ)
(ฉัน : คงงั้นมั้ง)
(สายชล : แล้วแต่เธอเลย งั้นพรุ่งนี้เอาชุดไปเปลี่ยนด้วยละ ห้ามใส่สั้น ห้ามใส่สายเดี่ยว)
(ฉัน : รู้น่าา ใครจะใส่ไปล่ะ แดดแรงขนาดนั้น เดี๋ยวก็ดำหมด)
ห้ามอย่างกับเป็นแฟนกันเลย เนอะ
(สายชล : อืม งั้นแค่นี้แหละ)
(ฉัน : อืมมม)
ฉันนิ่งเงียบ เขาก็เงียบไป แต่ทั้งคู่ไม่ได้วางสายกันนะ หรือจะฟังลมหายใจของกันและกัน
(สายชล : ฉะ...ฉันนอนแล้วนะ งั้น งั้น เอ่อ...ฝันดีนะ)
ลุ้นแทบแย่ว่าจะพูดดีไหม555 สรุปเขาพูดก่อน
(ฉัน : อืมๆ ฝันดีเช่นกัน)
หลังจากวางสายไป ใจมันสั่นแปลกๆแฮะ หลังจากนั้นฉันก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นมาตี 5
" นึกคึกอะไรนะ ตื่นมาปานนี้เนี้ย? "
สรุปนอนพลิกไปพลิกมาก็ไม่หลับ เปิดโทรศัพท์เล่นเฟซบุ๊กเลื่อนหน้าจอไปเรื่อยๆ
ติ๊ง!
(... : ตื่นเต้นเหรอ?)
ใครที่ทักมานะ
' เรียกผมว่า พี่สายชล ' ชื่อเฟซบุ๊กอีตาสายชลเหรอเนี่ย เหอะๆ
(ฉัน : ตื่นเต้นอะไร แล้วทำไมนายตื่นเร็วจัง)
(สายชล : ปกติฉันตื่นเวลานี้ ก็ตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยวกับฉันไง)
(ฉัน : แหวะ แล้วจะไปกี่โมง)
(สายชล : ประมาณ10โมง)
หลังจากนั้นก็เงียบกันไป ฉันหลับต่อไปนิดแต่ต้องสะดุ้งตื่นกับเสียงเรียกของยัยซันนี่ที่เคาะเรียกฉันที่หน้าประตู
" มีอะไรยัยน้อง "
" พ่อบอกว่าให้พี่ตื่นได้แล้ว "
" อืมๆ วันนี้วันหยุดนะ ขอนอนต่อไม่ได้เหรอ! "
" ไม่ได้เพราะพี่สายชลมารอพี่อยู่ "
" ห้ะ...แล้วนี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย "
" แปดโมงแล้ว "
" อืมๆ เดี๋ยวฉันขออาบน้ำก่อน "
ไหนบอกนัดกันสิบโมงไม่ใช่เหรอ ว่าคนอื่นตื่นเต้น กลับเป็นซะเอง
08 : 56 น.
ฉันอาบน้ำแต่งตัวธรรมดาอยู่บ้านเสื้อยืดกางเกงขาสั้น
" ลูกสาวบ้านนี้ตื่นสายจังเลย "
" ยุ่งน่า " ฉันมองค้อนไอ้น้องชายตัวดีที่นั่งดูทีวีใกล้พ่อ
" พ่อชวนพี่เขามาทานข้าวบ้านเรานะ " พ่อซีพูดขึ้น
" ค่ะ " ฉันนั่งลงใกล้ยัยซันนี่ที่นั่งเสนอหน้ามองอีตาสายชลพร้อมยิ้มเหมือนฝันกลางวันอะ
" กินเสร็จ ลูกไปเที่ยวกับพี่เขาเลยไหม "
พ่อซีหันมาถาม ฉันหันไปมองอีตาสายชลที่มองฉันอยู่ก่อนแล้ว
" ว่าจะไปเลยครับ จะแวะซื้อของไปทำกินกันด้วย "
" โอเคๆ งั้นขับรถดีๆล่ะ หรือจะเอารถเก๋งของน้าไป เราขับเป็นใช่ไหมสายชล "
" เป็นครับ แต่ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวจะหาที่จอดรถยาก ยิ่งเป็นวันหยุดคนเยอะน่าดู "
" อืมๆ งั้นน้าฝากดูแลยัยแซมมี่ด้วยนะ "
" ครับ "
" กับข้าวเสร็จแล้วจ้ะ " เสียงหวานของแม่ดังมาจากในครัว พวกเราพากันลุกขึ้นรีบไปแย่งที่นั่งกัน
" ฉันนั่งตรงนี้ "
" ไม่ๆ พี่มี่อย่าแย่งสิ ผมมาก่อนนะ " น้องชายของฉัน เขาชอบเรียกฉันว่ามี่
" นายเป็นผู้ชายต้องเสียสละให้ผู้หญิง ใช่ไหมซันนี่ "
" ใช่ค่ะ พี่สาว " ยัยซันนี่ตอบแบบยิ้มๆ
" แต่พี่เป็นพี่สาวคนโตนะ ต้องเสียสละให้น้องชายสิใช่ไหมซันนี่ "
" ใช่ค่ะ พี่ชาย " ซันนี่ก็ตอบแบบยิ้มๆ
ยัยน้องนี่มันนกสองหัวนะ นั่งยิ้มน่าระรื่นเพราะไม่มีใครแย่งของตัวเอง
" เล่นเป็นเด็กไปได้ แซมมี่ลูกไปนั่งใกล้ตาสายชลไป " ฉันจำยอมเดินคอตกไปนั่งใกล้ผู้ชายที่เป็นคู่หมั้นของตัวเอง
" หึหึ เป็นเด็กไม่รู้จักโตจริงๆ "
เขาพูดเบาๆให้เราได้ยินกันสองคน แต่ฉันกลับแบะปากใส่เขาทันที
" แซมมี่ทำไมลูกชอบทำหน้าแบบนั้นเวลาไม่พอใจ เหมือนแม่วิเข้าทุกวันแล้วนะ " พ่อพูดขึ้น ฉันรีบทำหน้าให้กลับเป็นปกติ
" ซีว่าวิเหรอ? ” แม่พูดขึ้น
" เปล่า ซีว่าลูกต่างหาก "
" เหอะ! ไม่แปลกที่แซมมี่จะเหมือนวิ ก็เราเป็นแม่ลูกกันนี่น่า "
" ครับๆ ไม่แปลกเลย แถมยังน่ารักทั้งคู่อีก "
พ่อฉันก็หยอดแม่ทุกวันแหละ ดูจะรักกันมากๆ แทบจะไม่ได้ยินคำหยาบออกมาจากปากทั้งคู่เลย แล้วเวลาพ่อมองแม่นะ ผ่านสายตาอะ ขนลุกเลย แบบคลั่งรักสุดๆ พ่อซีอะสามารถมองแม่วิได้ทั้งวัน
หลังจากกินข้าวเสร็จ เราก็พากันมุ่งหน้าไปตลาดแวะซื้อของสดเอาไปทำกินกัน แต่เอะ...หมายความว่า ไม่ใช่ไปเที่ยวกันสองคนสินะ ต้องมีเพื่อนเขาอีกแน่ที่ไปด้วย
ฉันก็ไม่ได้ถามอะไร เขาขับรถออกจากตลาดจนถึงทะเล เรานั่งกันเงียบตลอดทาง พอจอดรถสนิทแค่นั้นแหละ
พรึ่บ! มีคนกระชากแขนฉัน
" ทำไมถึงมาด้วยกัน "
❤️_________❤️
นามปากกาม่านฟ้า
- Writer
