One Night Stand 2: ไปงานปาร์ตี้สละโสด

1218 Words

คอนโด JK “ฮะฮึก! ฮือออออ” เมื่อฉันกลับมาที่คอนโดฉันก็ร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตายเสียมากกับความรักครั้งนี้ก็มันเป็นรักครั้งแรกนิและฉันก็ตั้งความหวังว่ามันจะเป็นรักสุดท้ายด้วยอะ ฮืออออ ฉันรู้ว่าความคิดของฉันมันดูปัญญาอ่อนและเด็กมากแต่ฉันแค่ไม่อยากเป็นคนรักหลายคนนิ ฮืออออออ ฉันคิดว่าเขาเป็นคนดีแต่ที่ไหนได้ก็แค่คนเหี้ยที่เข้ามาหลอกฉันหน้าฉันเหมือนควายหรือไง ฮือออ “ไม่เอาแล้ว...ไม่รักใครแล้ว ฮือออออ” ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ยอมเสียตัวให้มันวันนั้นอะ ไม่งั้นฉันได้เสียตัวฟรีแถมยังโดนถ่ายคลิปอีก “ไอ้เลว! ไอ้ระยำ! ไอ้หน้า...!” Rrr “ฮึก! ใครโทรมาคนกำลังอกหักเนี่ย?!” ฉันปาดน้ำตาก่อนจะมองที่จอโทรศัพท์เป็น ‘พี่พิม’ ลูกพี่ลูกน้องของฉันที่กำลังจะแต่งงานอีกไม่นานนี้ “คะค่ะ พี่พิม” ฉันรับสายพยายามรับน้ำเสียงแบบสุด ๆ (เป็นอะไรเสียงแปลก ๆ ?) “ไม่เป็นอะไรหวัดนิดหน่อย” เป็นตอบเลี่ยงไปเพราะไม่อยากให้พี่เป็นห่วงพเป็นห่วงก็จะบ่น ๆ และถ้ารู้ว่าฉันอกหักแถมยังโดนหลอกก็โดนหนักเป็นสิบเท่าแค่คิดก็ขนลุกแล้ว (รีบ ๆ หา อ่อ พรุ่งนี้พี่มีปาร์ตี้สละโสด ที่ผับ G นะมาด้วย) ไหนจะงานแต่งและยังมีปาร์ตี้ด้วยแต่ก็นะว่าที่สามีของพี่สาวฉันรวยมากกก หล่อมากกกกด้วย “พี่ไปกับเพื่อน ๆ พี่เถอะ” (ไม่ย่ะ! มาด้วยนะรอออออออ) พูดจบก็วางสายไปเลยไม่คิดจะฟังกันเลยใช่ไหมเนี่ย? งานแต่งของพี่พิมจะเกิดที่ทะลในอาทิตย์นี้แหละฉันต้องไปร่วมงานด้วยแต่ที่กรุงเทพรอบนี้เพื่อปาร์ตี้สละโสด.. ใช่พี่พิมสละโสดส่วนฉันพึ่งโสดดดดด ช่างเถอะไปปาร์ตี้สักหน่อยก็ยังดีเผื่ออาการเศร้า ๆ ของฉันมันจะดีขึ้นบ้าง วันต่อมา ตอนนี้ฉันกำลังแต่งตัวเพื่อจะไปงานปาร์ตี้มันเป็นชุดที่ฉันไม่คิดที่จะใส่เลยแต่! วัน! นี้! ฉันจะแซ่บเพื่อตัวฉันเอง!! ในเมื่อเป็นสาวหวานแล้วมันไม่มีประโยชน์โดนหลอกเหมือนคนโง่เพราะฉะนั้นฉันจะเป็นสาวแซ่บ!! มันเป็นชุดที่ฉันออกแบบเอง ฉันบอกไปหรือยังว่าฉันกำลังเรียนคณะออกแบบแฟชั่นเกี่ยวกับการออกแบบเสื้อผ้าและเครื่องแต่งกายเพราะฉะนั้นเสื้อผ้าหลาย ๆ ตัวของฉันเลยไม่ค่อยเหมือนใครเพราะตัดเองและออกแบบเอง ชุดวันนี้มาธีมอกหักสีดำลูกไม้บางส่วนด้านในเป็นขาสั้นสีดำ แซ่บ!!! ผับ G “ไม่กล้าเข้าไปแล้วอ่า~” จากตอนแรกที่เป็นสาวมั่นพอมาถึงหน้าร้านตอนนี้ก็ไม่กล้าแล้วอ่า ฮืออออ หลังจากที่ลงจากแท็กซี่ฉันก็แอบอยู่ข้างร้ายนไม่กล้าเข้าไปเพราะเริ่มรู้สึกอายกับชุดของตัวเอง T^T Rrrr “ฮะฮัลโหล” พี่พิมโทรตามแล้วอะอยากกลับไปเปลี่ยนชุด!! (แกอยู่ไหนจะมาชาตินี้หรือชาติหน้าฮะ?!) “ยะอยู่หน้าร้านแล้วเนี่ย” (เร็ว!) เมื่อพี่พิมวางสายไปฉันก็รีบยืดดดดด~อกเรียกมั่นใจก่อนจะเดินออกจากที่ซ่อนและเดินเข้าร้าน “บัตรประชาชนด้วยครับ” การ์ดหน้าประตูใช้แขนกั้นฉันเอาไว้ “เอ่อ บัตรเหรอคะ?” แย่แล้วฉันลืมเอามา... ฮืออ เจ้าขาทำไมแกเป็นคนแบบนี้นะขี้ลืมจริง ๆ “ครับ.. เราจำเป็นต้องตรวจสอบว่าคุณอายุถึงหรือยัง?” “ฉะฉันอายุ 20 แล้วนะคะ” ฉันเรียนอยู่ปี 3 แล้ว “ถึงยังไงก็ต้องตรวจครับ...” “เธอมากับฉัน” เสียงทุ้ม ๆ ติดเย็นชาเอ่ยขึ้นจากด้านหลังของฉันแต่ฉันไม่ได้หันไปมองเพราะกำลังส่งยิ้มให้การ์ดอยู่ เดียวเขาไม่เชื่อ^^ “อะเอ่อ ขอโทษครับผมไม่ทราบเชิญด้านในครับคุณผู้หญิง” คะคุณผู้หญิง ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าไปด้านในก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าฉันต้องขอบคุณเขาที่พาฉันเข้ามา... “ขอบคุณนะ...คะคะ คุณ!” ฉันหันไปจะขอบคุณเขาแต่ว่าเขานั่นก็เดินหนีฉันไปซะแล้วเรียกก็ไม่หันหรือไม่ได้ยินเพราะที่นี่เสียงดังมาก ฉันเลิกสนใจเขาก่อนจะมองหาสถานที่ที่พวกพี่พิมอยู่... “พี่พิม!” ฉันเดินเข้ามาหาพี่ที่กำลังถ่ายรูปอยู่กับเพื่อนๆ “ว้าว! น้องสาวพี่แซ่บมากกกกวันนี้^_^” พี่พิมหันมาหาฉัน “พี่เตสวัสดีค่ะ” ฉันทักว่าที่สามีของพี่พิม “ดีครับ ตามสบายนะ” พี่เขาพูดแค่ก่อนจะเดินออกไป “มาช้าจังฮะ!” “ก็อยู่ ๆ มันก็ไม่มั่นใจในการแต่งตัวของตัวเองขึ้นมาน่ะสิ” “แกสวยมากเพราะฉะนั้นมั่น ๆ ย่ะ ว่าแต่แฟนแกไม่มาเหรอ?” พี่พิมเคยได้ยินเรื่องแฟนของฉันบ้างแต่ไม่เคยเจอตัวจริงและความตั้งใจของฉันคือจะพามาเปิดตัววันนี้แต่ก็...นั่นแหละไม่ได้มา หึ “เลิกแล้ว” ฉันตอบกลับนิ่ง ๆ “หวังว่าไม่ได้โดนหลอกมาหรอกนะ...” จี๊ดดด จี๊ดเลยพูดแทงดำเป๊ะ ๆ แต่ฉันจะไม่ยอมบอกหรอกเพราะงั้นนน “ใครบอกละเจ้าแค่เบื่อ ๆ เท่านั้นแหละมีแฟนไม่เห็นสนุกตรงไหน” โกหกไปซะเลย... เฮ้อออ ฉันไม่ได้อยากให้ใครมารับรู้ความอัปยศของฉันหรอกนะ “แน่ใจ? แกไม่ได้โดนมันหลอกแน่นะ?” “แน่สิเพราะงั้นตอนนี้เจ้าโสดดดดดดดดดดดด~” ฉันยิ้มร่าให้พี่พิมแม้ว่าภายในใจจะยังเจ็บ ๆ อยู่ก็ตาม “เออ ๆ เข้าใจแล้วงั้นทำตัวตามสบายนะพี่ไปดูเพื่อนก่อน” พี่พิมบอกก่อนจะทิ้งฉันไว้และไปหาเพื่อน ๆ ของเขาฉันมองพี่พิมอย่างใจหายนิดหน่อยเพราะหลังจากแต่งงานพี่พิมจะย้ายไปอยู่กับสามีที่อังกฤษส่วนฉันต้องโดดเดี่ยวอยู่ที่นี่คนเดียว เฮ้ออออ หลายชั่วโมงผ่านไป... “ฮึก! ไอ้ผู้ชายยย เฮงงงสวยยยยย” ปึก! ฉันวางแก้วเหล้าที่โต๊ะอย่างแรงเมื่อกินเหล้ามาแล้วสักพักและเริ่มมึน ๆ งง ๆ เมา ๆ แล้วด้วยแต่ยิ่งเมาทำไมถึงนึกถึงแต่เขานะ ฉันไม่อยากจดจำเขาอีกแล้ว! “ไม่ได้!!” พรึ่บ! ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้และกำมึงชูขึ้นฟ้าอย่างหนักแน่น “ฉันจะอ่อนแอไม่ได้เพราะงั้นเลิกเสียใจกับผู้ชายเฮงซวยสักที!! เอ๊อ...” หมับ! ฉันที่เมาและลุกอย่างกะทันหันก็เกิดอาการหน้ามืดขึ้นมาและจะล้มทันทีแต่โชคดีที่คนมันรับไว้.. และพอเงยหน้ามอง... “โคตรหล่อเลย” ฉันพูดมันออกมา... “ว่าไงนะ?” เขาทำหน้างงแสงสีในร้านมันสรัว ๆ เลยมองหน้าไม่ชัดบวกเมาอีกแต่รู้ว่าเขาหล่อ! หล่อกว่าไอ้พี่บับสเตอร์ควายยยยย นั่นอีก!!! “สุดหล่อออออ~คืนนี้ไปนอนกับเจ๊ป่ะ?”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more