One Night Stand 3: คิดว่าฝันไปแต่ที่ไหนได้มันเป็นเรื่องจริง!

967 Words

เช้าวันต่อมา “อ่าส์...นะหนูเสียวจัง” “นิ่ง ๆ หน่อย” “แต่หนูไม่เคย..อื้อออออ เบาหน่อยค่ะ...” “จะใส่แล้วนะ” เสียงกระซิบข้างหูที่ชวนหลงใหล “บะเบาหน่อยนะคะ เจ้าขาไม่เคย...” “เรื่องนั้นก็ไม่รู้สินะ...” สวบบบบ!!!!! “กรี๊ดดดดดด อุ๊บ!” ฉันรีบเอามือปิดปากตัวเองเมื่อรู้ว่าสิ่งที่เจอเมื่อกี้นี้คือความฝัน “เฮ้อออ~เกือบไปแล้วเจ้าขา เอ๊ะ?” ฉันที่ตื่นจากความฝันประหลายก็ต้องตกใจเมื่อมองไปรอบ ๆ ห้องนอนมันไม่ใช่ห้องของฉันน่ะสิ แถมความฝันเมื่อกี้นั่นก็คือ...ฉันฝันว่าตัวเองกำลังมีอะไรกับชายแปลกหน้าแม้ว่าจะหล่อก็เถอะ...-////- แต่ความสงสัยก็เกิดขึ้นอีกเมื่อฉันรู้สึกเจ็บ ๆ ปวด ๆ ตามร่างกายทั้งปวดเอวทั้งเจ็บ... “ยะอย่าบอกนะ0_0!” พรึ่บ! ฉันเปิดผ้าห่มดูอย่างสงสัยเมื่อนางเอกในละครก็พบว่าร่างกายของฉันไม่ได้เสื้อสักชิ้นแถมยังมีรอยแดงแปลก ๆ เต็มไปหมด ไม่นะ...เรื่องเมื่อคืนนี้มันไม่ใช่ความฝัน T.T ฉะฉันเสียตัวให้ใครไปอะ?? จำไม่ได้เลย “สุดหล่อออออ~คืนนี้ไปนอนกับเจ๊ป่ะ?” แล้วความทรงจำเมื่อคืนก็ไหลเข้ามา... “จะเจ๊เหรอ?” แต่เหมือนผู้ชายคนนั้นจะอายุมากกว่าฉันนะ? แปะ! ฮืออออ~ เจ้าขาแกทำอะไรลงไปได้กับใคร? ได้ยังไง? และเขาจะเป็นโรคร้ายไหมแล้วป้องกันหรือเปล่า?? ฉันเอามือปิดหน้าตัวเองอย่างเครียด ๆ ก่อนจะบ่นในใจ “ฮึก! แกมันบ้าเจ้าขา! ฮือออออ” แกร๊ด! “ร้องไห้ทำไม?” เสียงคุ้น ๆ ของใครบางคนไหนจะเสียงเปิดประตูอีกเขาถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบฉันเลยทำใจก่อนจะเงยหน้ามอง เพราะถ้าคนที่ฉันได้เมื่อคืนแก่คราวพ่อหรือว่าเป็นอาเสี่ยพุงพลุ้ยขึ้นมาจะทำยังไง T///T “ฮึก!” “เงยหน้ามองฉันสิ” เสียงเดินเข้ามาใกล้ทำให้ฉันไม่กล้ามองหน้าเขาแถมน้ำเสียงเหมือนบังคับนั่นอีก “มะไม่...” หมับ! “มอง...หน้าผัวเธอหน่อยเจ้าขา” เขาใช้มือจับแก้มของฉันก่อนจะเงยหน้าขึ้นและหน้าของหน้าใกล้ฉันเพียงเซนเดียวเท่านั้นนนนนน “คะคุณสิง0_0!” ฉันเรียกคนตรงหน้าอย่างตกใจเพราะเขา...เป็นเหมือนไอดอลของฉันด้านแฟชั่นและการออกแบบเสื้อผ้า “รู้จักฉันก็ดีจะได้ไม่ต้องพูดกันมาก..” จะไม่รู้จักได้ยังไงเล่าไม่ว่าผลงานไหนของเขาฉันก็ติดตามแม้จะไม่มีปัญญาซื้อคอลเลกชันของเขาก็เถอะ อย่าบอกนะว่าคนที่ฉันได้เมื่อคืน...!!! “ผู้ชายเมื่อคืนคือ...!!?” ฉันมองหน้าหล่อ ๆ ของเขาอย่างตกตะลึง “อืม ฉันเองที่เป็นผัวเธอ หึ” เขายิ้มมุมนิด ๆ ตามสไตร์หล่อนิ่ง พ่อเย็นชาของเขาคุณสิงแห่งแบรนด์ราชสีห์... “ตะแต่เมื่อคืนนี้เจ้าขาเมาจำอะไรไม่ได้ไม่นับได้ไหมคะ...อ๊ะ!” ฉันถอยหนีทันทีเมื่อคุณสิงขึ้นมาคร่อมฉันบนเตียง “งั้นทำใหม่ตอนนี้เลยเพราะเธอจะได้ไม่ลืม...” “มะไม่ใช่อย่างงั้น.. อื้อออ~” ฉันพยายามปฏิเสธแต่คุณสิงเขาก็กดจูบลงมาความรู้สึกเมื่อคืนเริ่มกลับมาและเป็นการบอกว่าเรื่องเมื่อคืนนี้มันคือความจริงไม่ได้ฝันไป... นะนี่ฉันได้กับไอดอลของฉันเลยเหรอ?? จ๊วบบบ “อ่าส์...อื้ออออ” Rrrr เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมันไม่ใช่ของฉัน... คงเป็นของผู้ชายที่กำลังคร่อมร่างของฉันอยู่ตอนนี้ “อ๊ะ คุณสิงโทรศัพท์ค่ะ” “แม่ง! ใครวะ?!” เขาสบถอย่างอารมณ์เสียก่อนจะลุกออกไปจากตัวของฉัน ฉันรีบถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะรีบคว้าเสื้อผ้าของฉันที่กองอยู่ที่พื้นและเข้าห้องน้ำไป... “โอ๊ยยย!!” แต่เพราะรีบลุกไปหน่อยเลยเจ็บตรงนั้นที่โดนกระทำเมื่อคืนนี้ แกร๊ด! เมื่อใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยฉันก็รีบออกมาและอยากกลับคอนโดเร็ว ๆ แล้ว... “จะไปไหน?” และขณะที่มือของฉันกำลังบิดประตูเพื่อหนีเขาออกไปนั้นเสียงของเขาก็ดังขึ้น คุยโทรศัพท์เสร็จไวจังวะ.. “กะกลับคอนโดค่ะ” ฉันก้มหน้าลงอย่างกลัว ๆ “ใครให้เธอกลับ?” เขาถามและค่อย ๆ เดินเข้ามาหาฉันทำให้เอาหลังดันประตูไว้แน่น “จะเจ้าขา...ไม่สิ ฉันอนุญาตตัวเองได้ค่ะ!” “เหรอ... แต่ฉันไม่สนใจว่าเธอจะอยากกลับไหมเพราะฉันไม่ให้เธอกลับ” “ผะเผด็จการ!” “จะด่าฉันเธอยังปากสั่นอยู่เลยนะแม่กวางน้อย...” เขาโน้มตัวก้มลงมาหาที่ตอนนี้ตัว “กะกวาง..หนูไม่ใช่กวางนะ!!” ฉันเถียงกลับ “ไม่ใช่กวางแล้วเป็นอะไร หืมมม?” ช่วยเอาหน้าหล่อ ๆ ออกไปหน่อยได้ไหมมมมมมม >..“ทำไมเหรอ...เมีย?” “ฉะฉัน...” “ถ้าแทนตัวเองว่าฉันเมื่อไหร่ฉันจะบดปากเธอให้ดู” “0////0” Rrr “แม่งเอ๊ย!! โทรมาทำเหี้ยอะไรอะอีกวะ?!” ผลัก!! ปังงงง!!!! ฉันอาศัยจังหวะที่เขากำลังหงุดหงิดกับโทรศัพท์ผลักอกเขาออกและรีบเปิดประตูหนีออกมาก่อนจะวิ่ง ๆ หนีอย่างไม่ลืมหูลืมตา!!! ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก! ฉันเอามือกำหน้าอกตัวเองที่มันกำลังเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง... “ถึงจะเป็นคุณสิงก็เถอะ...ฉะฉันจะไม่มีความรักแล้ว จริง ๆ นะ!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more