(สิงหา)
วันต่อมา...
คอนโด H
“ฟอดดดด~หนูครับตื่นได้แล้ว” ผมทำการปลุกเจ้าขาเพราะวันนี้เธอต้องไปเรียนและผมต้องไปส่งเธอด้วย ปกติเธอก็ไปเรียนเองเพราะเวลาเราไม่ตรงกันแต่วันนี้ผมอยากไปส่งหน่อย
“งื้ออออ เช้าแล้วเหรอคะ?” หมับ! เจ้าขาพลิกตัวมากอดผมเอาไว้ตอบแล้วแต่ยังไม่ลืมตาเด็กน้อยจริง ๆ เลย
“ครับ และหนูก็ต้องไปเรียนแล้วด้วย”
“ง่า หนูพึ่งได้นอนเองนะ” เพราะว่าเมื่อคืนนี้ผมจัดหนักไปหน่อยก็ใครอยากให้เจ้าขาทำตัวน่ารักก่อนละ หึ ก็ต้องโดนจับกินไปตามระเบียบสิครับ
“หรือจะลาไม่ไปวันหนึ่งดี?” ผมถามเพราะตั้งแต่ที่รู้จักเจ้าขามาเธอยังไม่เคยหยุดเรียนเลยทั้งทำงานและเรียนด้วยคงเหนื่อยน่าดูแต่เจ้าตัวก็ยังไม่เคยบ่นเลยสักครั้งส่วนผมก็ได้แค่มองอยู่ห่าง ๆ เท่านั้นแต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เจ้าขาขอให้ผมช่วยผมก็จะช่วยทันทีอย่างไม่ลังเล ที่ยังไม่ช่วยตอนนี้ไม่ใช่ว่าใจร้ายหรืออะไร แต่ผมไม่อยากก้าวก่ายหรือบังคับเจ้าขาให้ยอมร
