“เด็กกะโปโล?” ฉันทวนสิ่งที่ได้ยินมาเมื่อครู่นี้
“ใช่!! อย่างแกอย่าคิดจะมายุ่งกับสิงเพราะคนอย่างเธอมันไม่คู่ควร!!” เธอยังคงแหกปากแหกคอไม่ยอมเลิก ไม่เจ็บคอบ้างหรือไง?
“มันมากไปแล้วนะคะคุณไม่ได้มารู้จักฉันดีสักหน่อยอยู่ ๆ ก็มากระชากแขนและก็มาพูดจาเสียหายแบบนี้ฉันเอาเรื่องคุณได้นะคะ!!” ไม่พูดดีด้วยแล้ว!! แล้วอย่ามาหาว่าเจ้าขาไม่มีมารยาทเพราะผู้ใหญ่ไม่น่ารักก่อนนะ!!
“อย่าเธอไม่จำเป็นต้องรู้จักดีหรอกเพราะมองจากข้างนอกก็รู้แล้วว่ามาเกาะ!!ไม่งั้นสิงคงไม่ซื้อนาฬิการาคาแพงแบบนั้นให้เด็กอย่างเธอหรอก!!”
“ที่พูดนี่อิจฉาหรอคะ?” ฉันถามคนตรงหน้าที่เอาแต่พูดจาเหยียดคนอื่นอุส่าชื่นชมว่าเป็นคนเก่ง คนสวยที่ไหนได้ข้างในเน่าเฟะ!!
“ทำไมฉันต้องอิจฉาเด็กอย่างเธอ!!คงจะไปนอนแหกขาให้สิงละสิเขาถึงซื้อ...”
เพี๊ยะ!!!
“นี่แก!!!” เธอหันกลับมาทำตาถลนอย
