“อื้ออ อ่าส์ คะคุณสิงพอก่อนคะ อะอื้ออออ” ฉันพยายามผลักออกของคุณสิงออกเพราะหลังจากที่เราตกลงสถานะที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัวเรียบร้อย คุณสิงเอาแต่จูบปากของฉันไม่หยุด
“ไม่อยากพอ” ดูเขาตอบสิ
“ไม่ได้ค่ะเพราะเจ้าต้องไปทำงานแล้ว” ฉันผลักคุณสิงออกห่างนิดหน่อยเพราะตัวเราติดกันแทบจะละลายรวมกันอยู่แล้ว -///-
“นี่ไงฉันกำลังสอนงานเธออยู่ อุ๊บ!”
“พอแล้วค่ะ...ถ้าคุณสิงไม่มีอะไรจะสั่งจริง ๆ เจ้าจะกลับไปหน้าร้านแล้วป่านนี้พวกพี่ ๆ เขายุ่งกันแล้วมั้ง?” พรึ่บ! ฉันลงจากโต๊ะก่อนจะจัดเสื้อของตัวเองที่ตอนนี้มันยับไปหมดเพราะคนตัวใหญ่ตรงหน้า
“ว่าแต่...คุณสิงไปรู้ได้ยังไงคะว่าเจ้าไปไหนทำอะไรกับใคร?” ฉันถามและมองอย่างสงสัยมาก ๆ
“ฮะ?”
“อ๋อ เอ่ออ....ไหนว่าจะไปทำงานไงไปสิเดี๋ยวเจอกันตอนเย็น” ท่าทางของเขาดูน่าสงสัยมีพิรุธมาก ๆ
“คุณสิงงงง~ อย่าบอกนะคะว่าสะกดรอย
