พยศรักมาเฟีย

เอริก

หนุ่มชาวอังกฤษวัย 32 ปี ลูกน้องคนแรก ที่คอยช่วยเหลือเพลิงมาตั้งแต่ยังไม่ได้รับตำแหน่งผู้นำอย่างเป็นทางการ เอริกเป็นคนมากฝีมือ เก่งทั้งบู้และบุ๋น เป็นทั้งลูกน้อง เป็นทั้งครูของเพลิง เป็นคนที่เพลิงให้ความเคารพและไว้ใจมากที่สุด

“กลุ่มคนที่มากับคุณนาเนียร์เป็นใคร?”

เอริกถามคนของตัวเอง ตอนนี้เขาอยู่ในห้องควบคุม นั่งมองภาพจากกล้องวงจรปิดอยู่ เห็นผู้หญิงที่มากับมาลีญาชัดเจน แต่มีข้อมูลของคนพวกนั้นไม่มากพอ ข้อมูลที่มีมากที่สุดในหัว มีเพียงข้อมูลของมาลีญา ผู้หญิงที่เจ้านายหมายปอง

“คนของเรากำลังตามสืบอยู่ครับ คงไม่ถึงครึ่งชั่วโมง”

“ดี ส่งข้อมูลทั้งหมดมาให้ฉันโดยตรง”

“ครับ”

เอริกขยับมุมปากขึ้นยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่คนเห็นรู้สึกกลัวจนขนหัวลุก หนุ่มอังกฤษแต่พูดไทยคล่องปรื๋อคนนี้ เคยเป็นหน่วยรบพิเศษมาก่อน ก่อนจะถูกครอบครัวของเพลิงดึงตัวมาอยู่ด้วย เป็นคนมีความสามารถโดดเด่น และความเด็ดขาดเรื่องการฆ่าคน เขายิ้มแบบนั้นทีไร ต้องมีคนตายทุกที

“ที่นี่เมืองไทยนะครับคุณเอริก”

กบินทร์ ผู้จัดการร้านพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง ไม่เข้าใจอะไรมากมายนัก แต่รู้ความหมายของรอยยิ้มนั้น เหมือนทุกคนที่อยู่ในห้องนี้ ชายผมสีเทาอ่อน ดวงตาสีฟ้าสวยจ้องมองคนพูดตาเขม็ง ยักไหล่ขึ้นนิดๆ จากนั้นก็ก้าวเดินออกไปจากห้อง

“ครึ่งชั่วโมงงั้นเหรอ มันคงช้าเกินไปสำหรับฉัน”

พูดอยู่คนเดียว ในขณะที่ขาก้าวลงบันได คนพวกนั้นออกไปจากร้าน ตั้งแต่มาลีญาหนีไปยังห้องทำงานบนชั้นสาม เขารู้ว่าตามไปตอนนี้ยังไงก็ไม่ทัน แต่แล้วมันยังไง ในเมื่อหนึ่งในผู้หญิงพวกนั้น เขารู้ที่อยู่ของเธอดี

รถยนต์สีดำสนิทขับออกไปจากร้านด้วยความเร็วสูง พุ่งทะยานไปยังย่านเริงรมย์ ซึ่งอยู่ห่างออกไปจากที่ตั้งร้านไม่ไกล ร้านซึ่งเป็นธุรกิจครอบครัวของผู้หญิงคนนั้น

ร่างสูงมากกว่า 190 เซนติเมตร เดินเข้าไปในร้านด้วยท่าทางสบายๆ ทุกสายตาจับจ้องมาที่เขาอย่างสนใจ ผู้ชายใบหน้าโดดเด่น ดูมีเสน่ห์ และดูลึกลับน่าค้นหา แต่ท่าทางดูอันตราย บอกให้คนมอง อย่าได้คิดย่างกรายเข้าไปใกล้เขาเป็นอันขาด

“พัชชาอยู่ที่นี่ไหม?”

เอริกหยุดยืนอยู่ตรงหน้าผู้จัดการร้าน คนที่เขาพอจะรู้จักอยู่บ้าง เพราะมาที่นี่บ่อยๆ ผู้ชายอายุมากกว่าไม่มาก ส่ายหน้าปฏิเสธด้วยกิริยามารยาทนอบน้อม แต่เอริกรู้ดี ว่าคนที่เขาอยากเจออยู่ที่นี่แน่นอน

ร่างสูงหมุนตัวออกเดินอย่างไม่สนใจ เดินขึ้นบันไดมายังชั้นสอง หยุดยืนอยู่หน้าห้องทำงาน ยังไม่ทันได้ยกมือเคาะ ประตูก็ถูกเปิดออกมาจากด้านใน คนมีความผิดรีบหมุนตัวหนี แต่มือใหญ่คว้าเธอไว้ได้ทัน ทั้งยังขยับตัวอย่างรวดเร็ว อุ้มเธอขึ้นพาดไว้บนบ่า ก้าวเดินไปโยนลงบนโซฟาอย่างไร้ความปราณี

ตุบ!

ร่างสูงขึ้นคร่อมทับร่างเย้ายวนไว้ มองสำรวจร่างกายใต้ร่างนิ่งๆ แสยะยิ้มมุมปากส่งให้ดวงตากลมโต ใบหน้าสวยหันขวับไปด้านข้าง รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา จนไม่กล้าสบดวงตาสีฟ้าสวย

“ไปทำอะไรที่นั่น?”

“ไปหาคุณมั้งคะ ฉันก็แค่ไปดื่ม ทำไมอะ ฉันไปที่นั่นไม่ได้เหรอ?”

พูดด้วยน้ำเสียงกระด้างเย็นชา ผู้ชายตรงหน้าทำชีวิตเธอพังยับเยิน เขาพรากสิ่งที่เธอหวงแหนไปอย่างหยาบช้า บังคับให้เธออยู่ใต้อาณัติมานานหลายปี ข่มขู่ว่าจะฆ่าทิ้งบ้างล่ะ จะทำให้ธุรกิจล่มจมบ้างล่ะ

เธอรู้ว่าเขาทำได้ไง เพราะเขาเป็นคนสนิทของเพลิง หรือเอลิโอ เจ้าของ Fire Club ผับหรูคู่แข่งของผับเธอ เธอเกลียดทั้งผู้ชายคนนั้น และผู้ชายที่กำลังคล่อมทับอยู่ตอนนี้ เกลียดที่สุดในโลก

“เพื่อนเธอคนนั้นชื่ออะไร?”

“ฉันไม่จำเป็นต้องบอกคุณ”

พัชราภา หรือพัชชา เธอเคยเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกันกับมาลีญา เขารู้ดีว่าเธอจะพูดแบบนี้ เลยตั้งใจมาเค้นปากเธอเต็มที่ มือหนาลดลงไปปลดเข็มขัด ดวงตาสีน้ำตาลสวยเบิกกว้าง ดิ้นรนหนีแต่ไม่เป็นผล ขาแข็งแรงกดทับจนรู้สึกเจ็บร้าวไปหมด

“งั้นฉันจะทำ จนกว่าเธอจะเปิดปากพูด”

“ไม่นะ! ฉันไม่! อึก!”

เสียงหวานถูกกลืนหายลงไปในลำคอ ริมฝีปากร้อนบดจูบลงไปแรงๆ รวบสองมือเล็กเข้าด้วยกัน ใช้สายเข็มขัดพันไว้แน่น เมื่อจูบจนพอใจ ก็ผละออกไปมองผลงานตัวเองนิ่งๆ แสยะยิ้มเหี้ยมส่งไปให้คนเกือบตายเพราะพิษจูบ ยกสองมือคู่นั้นขึ้นไปกดไว้เหนือศรีษะทุยสวย กดทับแรงๆไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว ใช้มือที่ว่างดึงกระโปรงด้านล่างขึ้นมากองไว้ที่สะโพก เกี่ยวชั้นในสีดำสนิทออกนิดๆ ก้มลงกระซิบด้วยน้ำเสียงเยาะหยัน

“ถ้าทนไม่ไหว ก็กัดลิ้นตายไปซะ”

นิ้วมือใหญ่และยาว สอดหายเข้าไปในร่องรักคับแน่น ขยับแรงๆด้วยจังหวะกระชั้น ริมฝีปากเล็กเม้มเข้าหาแน่น กัดเนื้อด้านในแรงๆจนเลือดไหลซึมออกมา กลิ่นเลือดคาวคละคลุ้งในปาก แต่จมูกกลับได้กลิ่นหอมประจำตัวเขามากกว่า

รู้ดีว่าทำแบบนี้ไม่ตายหรอก เคยทำแล้วแต่ไม่ตาย เขาไม่ปล่อยให้เธอตายง่ายๆ ทุกครั้งที่เธอใกล้จะหมดลมหายใจ เขาจะกระชากวิญญาณเธอกลับมาด้วยจูบหอมหวาน มอมเมาเธอด้วยจูบแบบนั้น แล้วก็ย่ำยีร่างกายเธอจนป่นปี้

“จะไม่พูดสินะ ผู้หญิงแบบนั้นมีค่าอะไรให้เธอปกป้อง”

ลดจังหวะลงแต่ยังคงแรงไว้ดังเดิม ปล่อยมือที่กดทับมือทั้งสองของเธอออก ใช้มันง้างริมฝีปากเล็กขึ้น เมื่อเห็นว่ามีเลือดซึมเกรอะริมฝีปาก ก็สบทในลำคอ ล้วงมือเข้าไปด้านใน เพื่อเช็คว่าเธอกัดลิ้นตัวเองหรือเปล่า ง้างริมฝีปากออกกว้าง โน้มตัวลงไปมองใกล้ๆ

“ครั้งนี้ไม่ทำ? ทำแบบเดิมมันอาจจะดีกว่าก็ได้นะ”

ปล่อยมือออกมาจากปาก และจุดซ่อนเร้นแสนสวยพร้อมกัน ปลดกางเกงลงไปกองไว้บนพื้น เตะมันออกห่างจากจุดที่ยืนอยู่ หยัดตัวยืนหลังตรง ดึงรั้งสะโพกเล็กเข้ามาชิด กระชากกางเกงชั้นในเนื้อดีออกไปจากขาเรียวยาวแรงๆ เอริกรู้ว่าต้องทำยังไง ริมฝีปากแสนเย้ายวนนั่นถึงจะส่งเสียงออกมา