MCS #2: Between the Two of Us

Simula

Simula

Habang nakaupo sa malambot at kulay pulang sofa kinakabahan akong nakatitig sa mga magulang kong nakakunot ang noo habang nakatingin din sa'kin. My hand started to shake and my tears began to fall.

"Mom, Dad." Simula kong sambit. "I'm pregnant." Sabi ko sa gitna ng pag-iyak ko.

Nasaksihan ko kung paano umiyak si Mommy habang hindi makapagsalita. Kahit nanlalabo ang mga mata ko ay naitawid ko pa rin na pumunta sa gawi niya at niyakap. Napaluhod si Dad habang umiiyak. Guilting-guilty ako dahil sa nangyari.

"Mom, I'm sorry." Ang tanging lumabas sa na salita sa mga labi ko. Lumapit ako kay Dad para yakapin siya pero tinulak niya ako ng malakas. My heart was racing fast and I shivered with fear.

"Lumayo ka! Nakakadiri ka! 'wag na 'wag kang lumapit sa'kin." Her face reddened and erupted like a volcano.

"No, Dad, Mom! Aayosin ko 'to." I pleaded. My jaw dropped on the floor when Mom pushed me. My eyes narrowed while looking at her. My eyes started again to watered like a stream.

"Lumayas ka at 'wag na 'wag kang babalik dito! Wala kaming anak na disgrasiyada!" sigaw niya. Napakagat-labi ako habang humihikbi. This can't be.

"No, no! Mom," I kneeled down in front of them, I am nowhere to go. My ex boyfriend didn't accept the responsibility.

My eyes widened when Dad fainted in front of me. Parang naubusan ng dugo ang mukha ko sa panlalamig. Dad is laying down on the floor unconscious. I silently blamed my self for this.

"Mahal! Mahal!" tawag ni Mom kay Dad. My legs froze and I can't move it. I covered my mouth in trembling lips.

"Tumawag ka ng ambulance, Chantelle!" parang nagising ako sa bangungot na totoo pa lang nangyayari. Dali-dali akong tumayo habang nasisi-unahang tumulo ang mga luha ko.

Tumawag agad ako ng ambulance sa telepono habang nangiginig ang mga kamay at bibig ko. Dumating ang ambulance at dinala si Dad sa hospital. Nanatili ako sa kwartong tulala at hindi alam ang gagawin.

"Inatake sa puso si Dad dahil sa'kin. Kasalanan ko 'to." Bulong sa sarili sabay sabunot sa sariling buhok.

Biglang bumukas ang pinto at nakabuo ito ng malakas na tunog, niluwa nito si Mom. Her eyes darkened and eyes narrowed looking at me. My whole body trembled out of fear. Kahit natatakot ay lumapit ako sa kaniya.

"Mom, kamusta si Dad?" nag-aalala kong tanong. She didn't answer me and walk through my closet.

Nagtataka akong sumunod sa kaniya sa loob. Binuksan niya lahat ng cabinet sa loob saka kumuha ng maleta. "Mom, what are you doing?" I asked. Blangko siyang humarap sa'kin at ibinigay ang maletang puno ng mga gamit ko.

"Malala ang lagay ng Dad mo dahil sa'yo. Lumayas kana bago kita saktan." Mom chin trembled. Hindi ko tinanggap ang maletang hawak niya.

"Mom, no!" my voice raised.

Nagsimula siyang maglakad mula sa ikatlong palapag ng bahay namin dala-dala ang malaking maleta na pagmamay-ari ko.

I pleaded to stop it but she didn't gave me her ears to listen. I can't contain myself but to sobbed loudly.

I followed her until she opened the gate. My eyes widened when she throw my luggage outside.

Mom faced me with her killer eyes, "Lumayas ka na, Chantelle. Kahit kailan hindi ka namin matatanggap!" she yelled. Napalakas lalo ang iyak ko dahil sa sinabi niya. Ayoko! Ayoko!

Hindi pa ako nakakapagsalita,"Eto pera!" I bowed down my head when money touched my face, "Bahala kana kung paano mo gagastusin!"

Tumalikod siya na wala man lang kahit katiting na awa sa'kin. Sino ba naman kasi ang maawa sa'kin? Ako ang may kasalanan nito. Ni-lock niya ang gate kaya wala na akong magawa kung 'di pulutin ang perang nagkalat. Pinunasan ko ang mga luha ko saka kinolekta ang mga damit sa gitna ng daan.

Nagising na naman ako na hinahabol ang hininga dahil sa isang masamang panaginip. Namawis ang noo ko habang nakatitig sa kisame. Parang kumirot ang puso ko dahil sa alaala na 'yon. Kahit pitong taon na ang nakalipas andito pa rin ang sakit. Pinagtabuyan nila ako na parang hindi totoong anak.

My mouth curved into a smile looking at the kid beside me, "Baby, wake up." I whispered. She's sleeping peacefully.

Siya ang kasama ko sa loob ng pitong taon. Ang tanging naging inspirasyon ko.

"Baby, male-late kana sa school." Malambing kong bulong sa kaniya. Nakita kong kinusot-kusot niya ang kaniyang magagandang mata. I kissed her rosy cheeks and I sweetly smiled. Her cute lips form into a curved and kissed me.

"Good morning, mommy." Bati niya gamit ang maliit ngunit cute niyang boses. Ang ganda sa pandinig.

"Good morning, baby." I slightly pinched her chubby cheeks. "Get up, I'm going to cook breakfast and let's take a bath together." I happily said. She get up, so I too.

Amara fixed her things for school and I go to the kitchen. 'Yan ang maganda sa kaniya. At early age, she became obedient and smart kid. Marunong na siyang mag-ayos ng mga gamit and well, she's so sweet.

After I cooked. We take a bath together. Nilagyan ko ng shampo ang kulot niyang buhok saka pinabula ito. Sandali pa kaming nagtawanan sa bathtub habang naliligo.

"Mom, can I put shampoo to your hair too?" her eyes sparkled in excitement. I nodded and gave her a wide smile. She softly rumpled my hair hanggang sa bumula ito.

Matapos ang nangyari noon, ang tinapong pera ni Mom sa mukha ko ang siyang ginamit ko para magsimula. Bumili ako ng maliit na apartment sa laguna, kasya ang isang pamilya dito at nag tayo ng streetfood stoll sa harapan nito. Medyo madami naman ang bumibili at kahit medyo kapos ay natataguyod ko naman ng maayos ang anak ko at sa tulong na din ng best friend ko na si Fely. Ni minsan hindi ako nagpakita sa kanila at gano'n din sila. Walang ibang nakaka-alam kung nasaan ako.

"Ate Chan, 20 pesos nga po ng fishball." Sabi ng suki kong si Nali. Mula noon ito na ang naging kabuhayan. Ito ang binuhay ko kay Amara pero patagal ng patagal, paliit ng paliit para sa'ming dalawa ang kinita ko. Lalo na't elementary na ang anak ko. Tumutulo ang pawis ko dahil sa init at pagluluto. Pinunasan ko ito gamit ang panyong nasa leeg ko.

"Bes," tumaas ang tingin ko paparating na magandang babae, balingkinitan ang katawan, matangos ang ilong at may magandang ngiti, si Fely. Nakangiti siya habang naglalakad papunta sa gawi ko. Lumapad ang ngiti ko dahil sa pagdalaw niya.

"Bes," tawag ko sa kaniya. Nagpunas uli ako ng pawis at nag beso sa kaniya. "Kamusta? Mabuti't napadalaw ka. Nami-miss ka na ni Amara." Sabi ko. Nahiya akong yumakap, puno kasi ako ng pawis samantalang siya ang bango-bango.

"I'm little bit busy lang, Bes." Sabi niya habang nagpa-paypay ng sarili. Lagi siyang may dalang pamaypay dahil sa init dito. Nadala na eh, "Oh, before I forgot. I bought milk and groceries." Masaya niyang sambit na nakapagpawala ng pagod ko.

"Mamaya ko na ibibigay nasa sasakyan pa." Dagdag niyang usal. Si Fely na talaga ang naging sandalan ko mula noon. Ang tanging nanatili sa tabi ko.

"Thank you, Bes. Malaking tulong talaga 'to para sa'min ni Amara. Minsan hindi na sapat ang kinikita ko eh." I spoke softly. She's too kind. She's the very best friend that never leave me.

"Sino ba naman ang magtutulungan 'di ba?" she plastered a huge smile and makes my heart flattered. Nilagay ko sa lalagyan ang fishball na inorder ni Nali at nilagyan ng sauce.

"Salamat, Nali." XxNgumiti ako at ibinigay sa kaniya. Humarap agad ako sa best friend ko para pormal na makapag-usap.

"Kung maghanap ka kaya ng trabaho, bes? 'yung mas mataas 'yung sweldo." Tumusok siya ng fishball saka kinain ito.

"Paano si Amara babantayan mo ba siya pansamantala?" nag aalala kong tanong. I can't just leave her sa apartment namin, mamaya ma-kidnap siya.

"Sige babantayan ko siya para sa'yo." I clapped my hands and smiled.

"Bes, muntik ko ng makalimutan, I have a news for you." Mapakla siyang ngumiti mukhang tungkol na naman kay Dave.

"Tungkol na naman ba sa bisugong 'yon?" tanong ko habang nag-luluto ng hotdog na binili ng bata.

"Yes, and guess what, bes?" she asked, laughed.

"May bago na naman siyang girlfriend?" patanong kong sagot na hindi tumitingin sa kaniya.

"Nope, bes. Next guess. Hindi mo 'to gusto malaman." Kumuha uli siya ng Fishball at kinain ito hindi niya alam na kakaluto ko lang kaya natawa ako ng makita kong niluwa niya sa trashcan.

"Bakit 'di mo sinabing mainit 'yon?" dinuro niya ako habang naiinis.

"Ano nga kasi 'yon? Kung hindi ko gustong malaman bakit mo pa ako pinapahula?" bahagya akong natawa at dinuro rin siya ng strainer na hawak ko.

"Ah, alam ko na may nabuntis uli siya at 'di niya pinanagutan?" patanong kong sabi.

Magkasama sana kaming nakapagtapos, Kung hindi ako nabuntis, pero okay na ako ngayon, I have my lovely Amara.

"Hindi pa rin, bes. Sirit na ba?" tanong niya at ngumuya ng paninda ko. Inubos na naman niya ang fishball. Buntis ba 'to?

"Sige, sirit." Mahina kong sabi. Napatingin ako sa kaniya at naghintay ng sasabihin. Napansin kong sumeryoso ang mukha niya. Kaya napakunot ang noo ko.

"Hinahanap ka ni Dave sa'kin at ang anak niya." Sabi niya. Tila tumigil ang mundo ko ng marinig ko 'yon. Wala akong makita at parang umikot ang mundo ko. I held my chest when it beated fast.

Kukunin niya sa'kin si Amara. Natauhan ako ng may yumogyug sa balikat ko.

"Bes, okay ka lang ba? Masama ba pakiramdam mo?" nag-aalalang tanong ni Fely.

"Kailan siya nag tanong, bes? Sinabi mo ba?" fear contained me.

"Last week ata 'yon. Nagkita kami sa hearing eh."

So, naging lawyer na pala siya.

"'Wag mong sabihin sa kaniya, okay?" tumango siya at niyakap ako. Mabuti na lang at malayo kami.

"Bes, may isa pa akong sasabihin sa'yo." Masigla niyang sabi.

"Ha? Magpapakasal na ba siya sa iba?" kumalas ako at tumingin sa kanya. Pigil ang tawa na nakatitig sa'kin.

"Hindi 'yon! Buntis ako." I hold my mouth out of shocked and happiness. Tumalon-talon kami ni Fely habang tumatawa.

"Waahh, bes, congrats nabuo din." Ngumiti ako habang hinahawakan ang kamay niya. Two years na kasi sila ni Geoff at nahirapang makabuo.

"Thank you. Ilang bayo rin kaya ang ginawa niya bago makabuo." Walang pigil niyang sabi. Tiningnan ko siya ng masama.

"Oh! Bakit? Parang 'di bumayo si Dave para mabuo si Amara ah?" tumawa siya ng malakas pagkatapos. Gigil ko siyang piningot sa tenga.

"Ang bibig mo talaga babae ka!"

"I'll sue you for pinching my ears. See you in the court, miss." Sabi niya. Tumawa ulit kaming dalawa.

"Call me kung kailan ko babantayan si baby Amara, okay?"

"Thank you, Fely."

"Your welcome, bes. Kailangan ko ng umalis, send my kiss to cutie Amara." Paalam niyang sabi. Hinalikan niya ako sa pisngi at nag flying kiss na naglalakad palayo. Still my sweetest best friend. I'm so lucky to have her. Since grade school we're best friend pareho kami ng pangarap pero siya lang ang naka-abot nito, ang pagiging abogada.

I let the water ran down to my body. The cold water touched my skin. I thinked about where should I apply for work. I needed to have big salary.

I sighed.

Pagkatapos kong maligo ay dali-dali akong nag bihis ng ripped jeans, black T-shirt at rubber shoes. Nagpaganda at nagpabango. Marami kasing pakialamera sa school ng anak ko. Dala ang medyo luma kong handbag ay sumakay ako sa tricycle papunta sa school ni Amara. Malapit ng matapos ang klase nila.

"Manong, bababa na po ako." Nagbayad ako kay manong ng sampung piso.

Nakatingin ako sa gate habang bumabana kaya hindi ko napansin na may tao na pala akong mababangga. Huli na ng tumingin ako sa kaniya dahil mabagal akong natumba habang nanlalaki ang matang tumingin sa kaniya. Nakahinga ako ng maluwag ng hawakan niya ako sa beywang para hindi tuluyang matumba. Napatingin ako sa mukha niya. Nakasuot ito ng LV na shades at  hoodie. Ang init-init bakit naka jacket siya.

"Miss." Tawag niya. Pinitik niya ang noo ko para bumalik sa sarili. Pinatayo niya ako at umalis.

Shocks ang weird niya. Hindi niya man lang hinintay ang pasasalamat ko? Napailing nalang ako at nagsimulang maglakad papalapit sa gate.

My forehead creased while looking at my daughter. She's crying and that made me stomped my foot walked towards them.

The kids laughed loud while pointing Amara, "Walang daddy!" sigaw nito. An ache started to spread in my heart.

"Sinong nagsabi na wala siyang daddy?" I raised my voice and forehead furrowed.

"Yes, I have daddy!"

Humawak si Amara sa kamay ko habang umiiyak. Nagtakbuhan silang lahat habang natatakot sa'kin. Umupo ako para punasan ang ang luha sa matabang pisngi ng baby ko.

"Stop crying, baby." Habang pinapatahan siya. Kapag nakikita siyang umiyak ay parang dahan-dahang gumuguho ang mundo ko.

"Mommy, they're teasing me. Where's my daddy?" she asked between her sobs.

Naaawa ako sa kaniya, Pero hindi deserve ni Dave ang anak ko.

"Soon, baby, Daddy will comeback." I said. Kahit 'di naman talaga totoo. I feel sad about her. Alam kong masakit para sa kaniya 'yon.

"Totoo, mommy?" habang patuloy sa paghikbi.

"Titingnan natin. But for now? Kakain tayo ng ice cream!"  masigla kong sambit para mawala ang lungkot niya.

"I'm sorry, baby."

"Yey! Let's go, mommy. I want rocky road." She yelled in excited. Pinunasan niya ang mukha niya at ngumiti sa'kin. Namumula ang matangos niyang ilong kaya marahan ko iyong pinisil saka ngumiti.

"I love you, Amara." Sabi ko habang nakatingin sa kulay asul niyang mga mata, nagmana siya sa daddy niya.

Matamis siyang ngumiti saka nagsalita. Ang cute niya talaga, "I love you ,too, my beautiful and hero mommy." Sagot niya na ikinangiti ko lalo. Masayang masaya ako dahil mayroon akong Amara Del Mundo.

✨✨ Continue Reading ✨✨