MCS #2: Between the Two of Us

Kabanata 2

Skylar's POV

"What the hell, Benny? I'm in the middle of making out here!" I shouted.

I can't believe this. Our secretary called me in the middle of doing hot things.

"Hey, patayin mo na 'yan." Woman whispered at my ear and started to licked it.

"Sir Sky, you have to come here it's urgent. You have to take this work, ikaw lang ang walang trabaho maliban kay Sir Red." Sabi niya mula sa kabilang linya.

"Ano ba daw ang kailangan niya? Maglilinis ng bahay?" I asked.

"No, sir. A nanny." Benny said.

"A what???" my upper eyelids raised. Mali ata ang pagkakadinig ko.

"Will you please stop it? Umuwi ka na muna, tatawagan na lang kita." Naiinis kong sambit sa babaeng kasama ko. Padabog siyang tumayo bago ako sinabunutan sa buhok.

My jaw clenched and irritation filled me,  "Are you crazy? Go find another man!"

"F**k you!" she shouted. 

"No, I'm not available right now! Go!" sumenyas ako na umalis na siya.

"S-sir," tawag ni Benny sa'kin. "Ms. Del Mundo needs a nanny for her kid named Amara." My mouth hanged open.

"What? A nanny? Yaya?" sunod-sunod kong tanong baka mali lang 'yong pagkakarinig ko.

"Yes, sir." He answered.

"No, I will not accept that! Ayaw ko sa bata, Benny. Ask the other men's instead!" I hardly said.

Ayoko ko talaga. Pasaway 'yang mga batang 'yan, puro laro.

"Sir, you don't have a choice but to take this. Ikaw nga lang 'yong walang trabaho." Napasabunot ako sa sariling buhok. No way! No way!

_______________________________________

Here I am standing outside the cafe. Magkikita kaming dalawa ng kliyente ko. Puwedi pa ba akong umatras? Can I? I gritted my teeth and decided to  dialed her number to know where she is. Ilang ring palang nito ay sinagot niya agad.

"Hello,"

"Hey, this is me the nanny. I'm here outside the cafe you told me."

"Pumasok ka lang, andito ako sa pinakahuling upuan. I weared blue long sleeve."

"Okay, I'll hang it up now." Huminga ako ng malalim saka binuksan ang pinto.

"Good evening, sir." Bati nila sa'kin. Dumeretso ako sa pinakahuling upuan. I saw a woman sitting probably waiting for me. She's morena, siguro magkasingtaas lang kaming dalawa. She have a long black hair.

"Hey! Are you Skylar Morrer? Bakit ka nakatayo lang diyan?" I blinked many times. What am I doing? I shook my head baka sakaling bumalik ako sa ulirat. I can't utter a word. She's so beautiful. "Sabi ko upo! Sir, I need to go home because my daughter is waiting for me."

"What? Do you have a daughter?" I blurted out. Napatakip ako ng bibig at umupo. What's happening to me?

"Yes, sir. I have and lower your voice." Sabi nito.

Damn! She looked stunning. Just stunning nothing more, nagpunta ako dito para sa contract.

"Oh, I'm sorry. Nagulat lang ako. So, t-tth, stop staring at me!" kumunot ang noo niyang tumingin sa'kin. I can't concentrate, I'm stuttering.

"What are you saying?" she asked.

"Just sign this contract para matapos na 'to." Umiwas ako ng tingin . Nakita kong papalapit ang lalaking nakasuot ng apron sa gawi ko.

"May I take your order, sir?"

"Just the best coffee you have here please. Give me 2."

"Right away, sir." 

"Bukas ka na mag-start, I hope you'll take care of my baby." I can't look at her.

"Yeah, yeah." Tanging naging sagot ko.

"Stay in ka ba o stay out? Because we have one room there, kasya ka naman siguro do'n. You have to wake up early dahil maaga pa ang pasok niya, ikaw din ang magsusundo sa kaniya in 3:30. Nakikinig ka ba?" singhal niya.

"Yes, I'm listening. Just continue." I said. Ang dami ko namang gagawin.

"Papakainin mo siya sa tamang oras, in short alagaan mo siyang mabuti."

"I think you're not listening, you're not even looking to me."

"No, I'm listening, Miss. Nasaan ba ang daddy niyan?" hindi ko mapigilang itanong.

"Kasama din ba sa trabaho ang panghihimasok?" masama akong tumingin sa kaniya.

"Of course, we need to know the background of our client." Oh damn! She's really beautiful.

"Wala siyang daddy. Please take care of her. Nandito naman pala ang info. ko eh!" gagong 'yon, bakit nang-iiwan 'yon ng bata?

"Just sign the contract and give me your address. Pupunta ako do'n bukas." Sabi ko.

"Ano 'to? Akala ba nila magkakagusto tayo sa isa't-isa? No romantic relationship with the client." Reklamo niya.

"Bakit nagagalit ka? Just sign it! That's the contract, we should follow that!" I yelled.

Nakakainis. Ako pa naman ang gumawa niyan. Si Red nga eh nagkaroon ng asawang kliyente.

"Okay, here! Andiyan na din ang address ko. Tomorrow morning, don't be late." Tatayo na sana siya ng biglang dumating ang order ko.

"Sir, this is your order." Kumuha ako ng pera mula sa pitaka ko.

"How much is this?" tanong ko hawak ang dalawang libo.

"806 pesos only, sir." he answered. Sobra pala 'to. I gaved him 1 thousand pesos.

"Keep the change." His mood elevated.

"Aalis na ako. Ingat sa pag-uwi." Sabi niya sabay tayo.

"Bring the coffee, Miss." Utos ko.

She looked at the coffee I'm holding, "Hindi ako umiinom ng kape eh, salamat na lang." She said.

What? Hindi niya man lang tatanggapin

"Kunin mo na, itapon mo na lang." Kinuha ko na ang folder saka naunang naglakad sa kaniya. Bahala siya. Pakipot pa eh, ang mahal kaya no'n tapos hindi niya tatanggapin.

Lumabas ako sa cafe dala ang kape ko. Lumingon ako sa loob ng makitang dala niya ang kapeng binigay ko sa kaniya. Sumilay ang ngiti sa mga labi ko bago nagpatuloy sa paglalakad. Sumakay na ako sa kotse para makauwi.

I got home at 8pm. Dahil nga magkalapit lang kami ng condo ng mga kaibigan ko. I knocked Vane's door.

"Wala siya diyan, Sky!" napatingin ako kay Parker pagkatapos niyang magsalita.

"Where is he?" I asked and we fist bumped.

"Client. Kamusta ang aalagaan mo? Dalhin mo siya dito minsan ah?"

"Hindi ko pa nakikita. I'll start tomorrow." Napasandal ako sa gilid. "Sana ikaw kumuha no'n? Gusto mo pala ng bata." Walang gana kong sabi.

Tumawa siya at tinapik ako sa balikat. "Dude, that's for you."

Biglang lumabas si Red sa condo niya, "Hey, man! Sumama na kayo sa'min ni Whisper kumain? Andiyan ba ang iba?" Aya nito. Kakauwi lang din namin galing Florida.

"Tamang-tama hindi pa ako nakakakain." Sabi ko.

"Susunod na lang ako," Parker said.

"Hey, Future Thompson!" bati ko kay Whisper. We knew how much Red cried when she's away. I can't imagine myself crying for a woman.

"Hi, Sky! Nagluto ako. Maupo ka muna diyan." Sabi niya. Pumunta akong living room saka humiga sa couch.

"May client ka bukas?" Red asked and gave me beer, I wholeheartedly accepted it.

"Yeah, sadly I have to take care of the kid." I answered.

"Oh? That's good then. Dalhin mo agad sa parents mo, sabik sa apo 'yon, eh." He laughed hard like he think that this is the best decision.

"Ulol ka!"

*******

I opened my eyes and squinted on the ray of the sun through the glass window.

I yawned and sat up. I looked at the clock and stretched my body. It's seven in the morning.

I heard my phone rings so I picked it up and answered.

"Hello,"

"Alam mo ba kung anong oras na?!" I take my phone away when she shouted loud. Parang mawawasak ang tenga ko sa boses niya.

"Calm down, it's 7 in the morning."

"Yes, seven! And Amara is late!" My eyes went round.

Shet! Bigla akong nataranta patayo sa kama ko.

"Teka! Magbibihis lang ako." Binaba ko ang tawag at nagmadaling tumakbo sa banyo. Sandali lang akong naligo at nagbihis ng t-shirt at pantalon. I fixed my hair, wear my brown contact lense and get my car key. So bad for the first day.

I arrived in their place 7:40am. Bumaba ako sa kotse ng makitang nakabusangot ang mukha ni Chantelle sa labas ng apartment nila.

"Alam mo bang late na late na siya?" she asked. She look so simple. The way she dressed, her make-up, "Skylar!"

"What? Let's go!" hila ko sa kaniya pero bigla niyang binawi ang kamay nito.

"Hindi ako! Siya! Ang anak ko!" napababa ang tingin ko sa isang batang kulot ang buhok. Pareho kami ng buhok ah? Her cute nose and rosy cheeks.

She smiled like she won a million, "Daddy!" napanganga ako sa biglaang pagyakap niya. "I miss you," she said softly.

"A--i'm not your-----,"

"Bilisan mo na kaya! Late na siya!" hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng hilahin ni Chantelle ang anak niya papunta sa kotse ko.

"Baby, maging mabait ka ah? Mag-aral lang mabuti."

"Yes, mommy." She answered.

"Hindi ako sasabay sa inyo dahil magkaiba ang way natin. Mag-ingat kayo." Umalis na siya sa harap ko kaya pumasok na ako sa kotse. Arrggghhhh... napagkamalan ba naman akong daddy nitong batang 'to.

Pumasok ako sa kotse at hindi na nagsalita. Sinuotan ko siya ng seatbelt. Ngumiwi ako ng matamis siyang ngumiti. I turned on the engine and circled the steering wheel.

"What's your name again?" I asked her.

"I am Amara Del Mundo, my mother is Chantelle Del Mundo and I am 6 years old." Ah-huh. Her voice is so small.

Dumating kami sa school niya na wala ng mga estudyante sa labas. I opened the door for her. I take off first her seatbelt and carried her down from the car.

"Amara, dito lang ako sa labas ah? I'll wait for you here." Pero imbis na ngumiti siya ay yumuko siya at ngumuso.

"Daddy, late na ako dapat samahan mo ako, explain to my teacher why I am late." I face palm while my other hand is in my waist. I can't believe this.

"Look, Amara. I'm not your Daddy." I explained. "I'm your nanny."

"You are still my daddy!" tumakbo siya sa loob ng hindi lumilingon sa'kin. Like what the hell? Bigla-bigla na lang ako nagkaanak.

Naisipan kong mag-take out muna ng pagkain. Hindi pa ako kumakain. I eat inside my car instead. "Why so boring?" I exclaimed.  Pinaandar ko ang music sa loob ng kotse habang kumakain. Nahagip ng mata ko ang isang maliit na bag sa gilid ng upuan kanina ni Amara.

I curiously picked it with my hand. Looks like it's a lunch box. I opened it and saw sandwich, juices, milk and a box of rice and vegetables. She left this, how can she eat her recess? I sighed when I realize na kailangan kong ibigay sa kaniya 'to.

"I don't even like that kid. Magkamukha ba kami ng ama niya? Yeah, we have same hair." Reklamo ko sa sarili.

Wala naman akong ibang makausap. Kumain  nalang muna ako ng breakfast. Hindi ko naman alam kung anong oras 'yong recess nila, magtatanong na lang ako sa guard at tsaka madaming nanay ang nahihintay din sa labas.

After an hour I saw kids rushing from inside para pumunta sa mga nanay nila. Disgusting! Lumabas ako sa kotse  dala ang lunch box ni Amara. Anong grade na ba no'n?

"Guard, recess na ba? Can I go inside?" I asked.

"Yes, sir. Pumasok lang po kayo." He said.

Tumango ako sa kaniya. Hindi naman ako magtatagal do'n. Baka kasi magutom 'yong bata maging kasalanan ko pa.

May nakita akong teacher na naglalakad kaya agad akong lumapit. "Excuse me, Ma'am. Do you know Amara Del Mundo?"

"Oh, yes. Anak mo ba siya? She's so smart, I can tell you. That's her room." Lumingon ako sa itinuro niyang classroom, rinig ko mula dito ang boses ng teacher nila.

"No, no, she's not my daughter." Parang hindi siya makapaniwalang tumingin sa'kin.

"Okay, aalis na ako." I said my gratitude to her before walking towards the colored by yellow green room. Sumilip ako sa bintana para makita kung ano ang ginagawa nila.

"Mga bata, ngayon sasabihin ko sa inyo kung sino ang may pinakamataas na score! Puwedi na agad kayong mag-recess." The teacher said.

Nilibot ko ang tingin at hinanap ang batang 'yon kung saan. Bakit parang wala siya?

"Cherry, got 9 points. Wow!" kids clapped their hands. "Rodulf, got 9 points, too. And last but not the least, Amara got 10 points! Yey!" wow! She's really smart, huh? Pero hindi ko siya makita. Lalo akong sumilip sa bintana para tingnan siya.

Amara came out from their bathroom wiping her hands. "Amara, come here! You got the highest score, I'll give you three stars!" masayang sambit ng teacher niya. Naglakad siya papunta sa unahan, napanganga ako ng mahagip ako ng mga mata niya at ngumiti ito.

Matapos siyang lagyan ng star sa kamay ay tumakbo agad siya papunta sa'kin. Omg! "Daddy!" sigaw niya. Napatakip ako ng mukha habang nakatalikod.

Amara hugged me. This kid is unpredictable. "Daddy, bakit ka nandito? You said you'll just wait for me outside." she softly said.

"You left your lunchbox in the car, gusto mo bang magutom?" naiinis kong sambit. Hindi pa din kasi siya kumakalas sa yakap. "Let me go, kid. Here!" pilit kong pinahawak sa kaniya ang maliit na bag. "Kumain ka na, sa labas lang ako maghihintay."

"But, daddy! Look, I have stars. Aren't you happy?" her long eyelashes matches with her blue eyes. I am blue eyed, too. How can we have same physical appearance. Should I straighten my hair? Hindi naman totoong kulot 'to eh.

I touch her hair, "Of course I am happy. You're very good. Now, go eat your sandwich." Ngumiti siya ng matamis na halos lumubo ang mataba niyang pisngi. I still don't like kids.

She waved her hand. "Bye, daddy!" arrrggghhhh! That kid.

___________________________________________________