นนทัชกราดตามองไปรอบๆ เขาจ้องเพิงผุๆ พังๆ ด้วยสายตาดุดัน...กลุ่มคนเหล่านั้นไง ครอบครัวของ ‘ไอ้หมอนั่น’ คนที่ทำให้ชีวิตของน้องสาว มีรอยราคี!!
มุมปากเขากระตุกยิ้มหยัน...อีกไม่นานหรอก...เขาจะไม่ต้องทนมองพวกมัน!! ให้เสียสายตา...
หลังจากนั้นไม่กี่วัน...
ก็มีป้ายประกาศมาติด ถึงเรื่องการแจ้งให้ย้ายที่อยู่...เขาจะปรับพื้นที่เสื่อมโทรมเป็นสวนสาธารณะ ให้ผู้คนได้มาพักผ่อนหย่อนใจ เป็นการทำบุญที่แฝงมาด้วยคำสาปแช่ง...เมื่อผู้คนที่อาศัยอยู่แต่เก่าก่อนเดือดร้อน แต่ก็ไม่มีใครกล้าลุกขึ้นมาประท้วง เมื่อรู้อยู่แก่ใจว่า พื้นที่ที่ตัวเองซุกหัวนอน เป็นของครอบครัวโชคพิพัฒเกียรติ
บิดาจึงจำต้องควักเงินเก็บออกมา ใช้จ่ายในการย้ายที่อยู่ จนเป็นเหตุให้เงินที่เก็บไว้หร่อยหรอ บวกกับโรคร้ายที่รุมเร้า ท่านจึงจากไปแบบไม่มีวันกลับ
บทที่3.ในที่สุดก็วนกลับมาเจอกัน...
มันเป็นเรื่องตลกที่ต้นข้าวหัวเราะไม่ออก ไม่ว่าจะพยายาม
