หยุดหัวใจยัยเพลย์เกิร์ล

บทที่15) ภาคบังคับ

โรงเรียนธัญศิลาวิทยา

"สาลี่" สาลี่ที่กำลังนั่งรับประทานอาหารเที่ยงหันไปมองตามต้นเสียงก็เจอเพื่อนนักเรียนด้วยกันอย่างเทียนแก้วที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเธอนัก

"ว่าไงเทียน" สาลี่ส่งอาหารคำท้ายสุดเข้าช่องปากก่อนจะยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มเพื่อไม่ให้เป๋นการฝืดคอจนเกินไป

"อาจารย์อนุชัยฝากฉันมาแจ้งว่าเธอสอบไม่ผ่าน และให้เธอไปพบอาจารย์หลังเลิกเรียนด้วยวันนี้" เทียนแก้วที่รับหน้าที่เป็นคนส่งข่าวกล่าวพร้อมใบหน้าที่แสดงถึงความงุนงงออกมาเสียจนชัดเจน ด้วยว่าสาลี่และกลุ่มเพื่อนอีกสองคนนั้นค่อนข้างที่จะมีไหวพริบของการเรียนรู้มากกว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันอยู่พอสมควรนั่นเอง...

"อะไร พี่ไฟท์ตรวจของมึงผิดรึเปล่าอีสาลี่" วีวี่เอ่ยขึ้นในทันทีที่แน่ใจว่าเทียนแก้วเดินห่างออกไปจากลุ่มพวกตนได้พอสมควรแล้ว

"จริงอีวีวี่ ข้อสอบวันนี้กูกล้าเอาหัวเป็นประกันว่าอีสาลี่ทำคะแนนได้เกือบเต็มแน่นอน" แซนดี้ขบกัดปลายนิ้วชี้ของตัวเองอย่างนึกสงสัยในผลสอบของเพื่อนสาว

"วันนี้กูแม่งเบลอๆ ด้วยแหละ เลยอาจจะมีผิดมั่ง" แม้จะมั่นใจเอาเสียเหลือเกินว่าตัวเองนั้นทำคะแนนได้ดีมากเสียจนผ่านข้อสอบในวิชานี้ไปได้อย่างสบายๆ แต่สาลี่ก็เลือกที่จะปกปิดความมั่นใจของตัวเองเอาไว้เพื่อไม่ให้วีวี่และแซนดี้พากันสงสัยในตัวเธอไปมากกว่านี้...

ช่วงเย็นวันเดียวกัน

"พวกกูไปส่งปะอีสาลี่"

"ไม่เป็นไร พวกมึงไปเหอะวันนี้มีเรียนพิเศษฟิสิกส์กันไม่ใช่หรือไง" สาลี่เอ่ยปฏิเสธความปรารถนาดีของวีวี่ ขณะที่ทั้งสามคนกำลังจะแยกตัวกันไปทำตามหน้าที่ของตัวเอง

"สู้ๆ มึง ค่อยสอบเอาใหม่ ไม่ต้องเครียดนะอีสาลี่ กอดๆ" แซนดี้ดึงร่างผอมเล็กของสาลี่เข้าไปกอดอย่างให้กำลังใจ โดยที่มีวีวี่กอดทับทั้งคู่อยู่อีกชั้นหนึ่ง

"จะมาไม้ไหนอีก" แม้ในทุกๆ วันเธอและสามีตีทะเบียนจะต้องมีเหตุให้เจอกันแทบจะทั้งวันด้วยว่าเขาเป็นอาจารย์และเธอเป็นนักเรียนก็ตามที แต่แน่นอนว่าในครั้งนี้มันไม่เหมือนกันเพราะเธอกำลังจะต้องเผชิญหน้ากับเขาเพียงลำพัง...

"สวัสดีค่ะอาจารย์" สาลี่พยายามที่จะคงไว้ซึ่งความมีมารยาท เพราะในตอนนี้เธอยังคงสวมชุดนักเรียนอยู่ในรั้วโรงเรียนนั่นเอง

"เธอสอบไม่ผ่านนะสุนิสา" อาจารย์หนุ่มลอบมองภรรยาตีทะเบียนของตัวเองอย่างไม่ละสายตา ด้วยว่าหญิงสาวในตอนที่อยู่ในชุดนักเรียนนั้นทั้งน่ารักน่าเอ็นดูจนเขาอดไม่ได้ที่จะแอบมองเธออยู่บ่อยๆ

"อาจารย์จะแกล้งอะไรฉันนอกรั้วโรงเรียนก็ย่อมได้ แต่กรุณาอย่ามาใช้วิธีโสมมในรั้งโรงเรียนค่ะ อีกอย่าง...ฉันจำได้หมดทุกข้อนะคะว่าอาจารย์ออกข้อสอบว่าอะไรบ้าง ฉะนั้นแล้ว...อย่าเหลี่ยมค่ะ"

"ก็ถ้าฉันจะปรับเธอตกเธอจะทำอะไรฉันได้สาลี่ เธอมันก็แค่เด็กนักเรียน แต่ฉันเป็นอาจารย์ ทั้งอาจารยย์ ทั้งผัว หรือจะเรียกฉันว่าอาจารย์ผัวขาก็ได้นะไม่ติด" ไฟท์เตอร์ใช้เวลาเพียงชั่วครู่ในการคิดกระทำแผนการณ์ที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ และเขาก็มั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่าสิ่งนี้มันจะช่วยมัดตัวเธอให้ดิ้นหนีไปจากเขาได้อย่างยากลำบากแน่นอน...

"อาจารย์จะนัดสาลี่มาสอบซ่อมอีกครั้งวันไหนคะ" แม้จะรู้ดีว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่การกลั่นแกล้งจากเขา แต่ถึงอย่างนั้นก็อย่างที่ไฟท์เตอร์กล่าว เขา...เป็นถึงอาจารย์ ส่วนเธอนั้นก็แค่นักเรียน ฉะนั้นแล้วนักเรียนอย่างเธอจะไปเสียเวลาถกเถียงกับคนที่กำลังถือไพ่เหนือกว่าให้เสียเวลาไปทำไมกันเล่า...

"ช่วงนี้ฉันติดภารกิจที่เหนือซะด้วยสิสาลี่ เธอ...ต้องไปกับฉันสาลี่"

"ฉันไม่ไป ฉันจะเรียนหนังสือ และฉันจะอยู่ที่นี่เท่านั้น ดูปากฉันนะไฟท์เตอร์! ฉันไม่ไป! ไม่ไปไหนกับนายทั้งนั้น!" สาลี่ปฏิเสธอย่างเฉียบขาดโดยที่เธอแทบจะไม่ต้องเสียเวลาคิด ก่อนจะผุดลุกจากเก้าอี้เพื่อเดินหนีอาจารย์ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีกำมะลอของเธอเอง

"ฉันจะฆ่ามันแน่ถ้าเธอยังเลือกที่จะอยู่ใกล้ๆ มัน" ไฟท์เตอร์กล่าวเสียงเย็นอย่างจงใจที่จะงัดไม้แข็งขึ้นมาต่อสู้กับหญิงสาว

"เธอไม่ได้อยู่ในสถานะที่มีทางเลือกเยอะนักนะสาลี่ บางทีเธออาจจะลืมไป"

"ถ้าฉันขึ้นเหนือไปกับนายแล้วฉันจะบอกพ่อกับแม่ของฉันว่ายังไง ไฟท์เตอร์... ขอร้องได้ไหม เมตตาฉันบ้างจะได้ไหม ฉันมีชีวิต ฉันมีหัวใจ ฉันมีความรู้สึกนะ ได้โปรดอย่าทำแบบนี้กับฉันอีกเลยนะ"

"แล้วสิ่งที่เธอทำกับพี่ชายของฉันละสาลี่! เธอทำให้เขากลายเป็นผู้ป่วยจิตเวชเพราะความมักง่ายไร้ยางอายของเธอ! เธอทำพี่ชายฉันเจ็บและฉันจะทำให้เธอต้องเจ็บยิ่งกว่า! เจ็บจนแทบบ้าเหมือนกับที่เธอทำกับพี่ชายของฉัน!"

ในตอนนี้พี่ชายของเขากำลังล้มป่วยด้วยจิตเวชประเภทโรคหลายบุคลิกจากการที่เด็กสาวอย่างสาลี่ วีวี่และแซนดี้นั้นกระทำการหลอกลวงเสียจนสภาพจิตใจของพี่ชายเขากระทบกระเทือนอย่างรุนแรง... และเขาก็เชื่อในความคิดของตัวเองว่าจะต้องเป็นสาลี่อย่างแน่นนอนที่เป็นตัวตั้งตัวตีของเรื่องทั้งหมดที่กำลังเกิดขึ้น...

"ฉันไม่ได้...

"ฉันไม่ฟัง! ฉันจะให้เวลาเธอไปบอกลาเพื่อนของเธอแต่เย็นวันนี้เท่านั้น! ส่วนพ่อกับแม่ของเธอ ผู้อำนวยการโรงเรียนท่านได้ส่งจดหมายแจ้งให้ทั้งสองทราบแล้วว่าเธอจะไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนประสบการณ์ที่ภาคเหนือ และมันก็คงจะเป็นข่าวร้ายสำหรับเธอที่ทั้งคู่ต่างก็เห็นด้วย..."

"ไอ้ชั่ว! คนชั่วสารเลว!"

"เธอไม่มีทางเลือกสาลี่! ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็กลับไปเอากระเป๋าของเธอที่ห้องเรียนซะ! ฉันจะจอดรถรอเธออยู่ตรงหน้าประตูรั้วโรงเรียนแล้วพาเธอไปเก็บสัมภาระที่บ้านด้วยตัวของฉันเอง!"

"ฮึก..." สาลี่เดินห่างออกมาจากห้องเรียนของไฟท์เตอร์ด้วยหัวใจที่เจ็บปวดรวดร้าว เพราะเธอไม่สามารถที่จะต่อต้านอะไรไฟท์เตอร์ได้เลยแม้แต่อย่างเดียว

"ไอ้คนบ้า! บ้า! บ้าที่สุด!"

จะมีพระเอกที่ไหนที่จะชาติชั่วได้เท่าไฟท์เตอร์ บอกเลยว่าไม่มีอีกแล้ว... 🥹🥹🥹🥹