"คิดจะแกล้งกันโดยการให้สาลี่เข้าครัวทำกับข้าว คุณคิดผิดค่ะสามีขา" สาลี่ถึงกับส่ายหัวเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของสามีตีทะเบียนที่วันๆ จ้องแต่จะหาทางกลั่นแกล้งให้เธอรู้สึกเจ็บช้ำน้ำใจอยู่ท่าเดียว
"หอจา" (หอมจัง) ดาวเรืองที่รับหน้าที่เป็นลูกมือให้กับสาลี่ยื่นหน้าเข้ามายังแกงส้มปักษ์ใต้หม้อใหญ่ที่สุนิสาเป็นคนปรุงอย่างหลงใหลในกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของมัน
"หอมมาก อร่อยด้วย พูดแล้วจะหาว่าโม้" สาลี่หัวเราะให้กับท่าทีของดาวเรืองขณะกำลังเลื่อนตัวไปหยิบชามใบเล็กเพื่อตักแกงใส่
"ดาวเรือง คุณอนุชัยเขาได้บอกไหมว่าให้สาลี่กินข้าวตรงไหน"
"ทาพร้อคูอานุชานาห้อทาอาหาข่า" (ทานพร้อมคุณอนุชัยในห้องทานอาหารค่ะ) สาลี่ที่ได้ยินดังนั้นก็กดหน้าลงน้อยๆ อย่างเข้าใจ ก่อนจะคิดขึ้นได้ว่าเธอควรจะตักแกงเผื่อชะมดเสียหน่อยเพื่อตอบแทนที่เขาอุตส่าห์จัดห้องหับให้เธอได้พักผ่อน
"เอาแกงชามนี้ไปให้ชะมดหน่อยนะ บอกเขาว่าสาลี่ขอบคุ
