"ไอ้ชะมด! มึงคิดจะทำอะไร" สาลี่ที่พึ่งกลับมาจากให้อาหารปลาคาร์ฟเอ่ยถามชายที่อาวุโสกว่าเธอสี่ปีอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นักเมื่อได้เห็นว่าชายหนุ่มกำลังเข้ามาวุ่นวายกับข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวของเธอ
"มาช่วยนังดาวเรืองมันย้ายสัมภาระของคุณสุนิสาไปไว้ที่เรือนใหญ่ตามคำสั่งของคุณอนุชัยครับ" ชะมดกล่าวตอบโดยที่ไม่ได้หันหน้ากลับมามองหญิงสาว ก่อนจะยื่นมือไปรับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่ดาวเรืองส่งมาให้
"หวาม่า" (ไหวไหม) ดาวเรืองเอ่ยถามเพื่อนคนงานด้วยกันอย่างนึกเป็นห่วง ด้วยว่ากระเป๋าของเจ้านายสาวนั้นค่อนข้างที่จะใบใหญ่พอตัวอยู่ทีเดียว
"อืม แกไปพักเถอะดาวเรืองเดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการต่อเอง เดี๋ยวโรคหอบแกกำเริบขึ้นมาแล้วจะยิ่งยุ่งกันไปใหญ่" ชะมดแตะไหล่เล็กของดาวเรืองเบาๆ และหญิงสาวก็ยินยอมที่จะทำตามคำแนะนำของเขาแต่โดยดีเช่นเดียวกัน
"ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละไอ้ชะมด ฉันจะอยู่ที่นี่ ที่เพิงของฉัน" ขมับสวยนั้นเริ
