คืนนั้น
ฉันหมกตัวอยู่ในห้องน้ำ ล็อกประตู...ไม่ออกไปข้างนอก
เงินยังเฝ้าฉันตามคำสั่งของเตโช เขาเคาะประตูเรียกทุก ๆ สองนาทีราวกับกลัวว่าฉันจะคิดฆ่าตัวตาย
ฆ่าตัวตายเหรอ เหอะ...หลายปีก่อนฉันเคยลองแล้ว แต่มันไม่ประสบความสำเร็จ
ไม่ใช่เพราะการฉุกคิด หรือความอาลัยอาวรณ์ต่อใคร ฉันแค่สงสารหนึ่งชีวิตที่ต้องพลอยรับผลกระทบไปด้วย
นิล...ฉันเคยเกือบทำลายทิ้ง เพียงเพราะมีเลือดเนื้อเชื้อไขของไอ้ชั่วนั่น
ก๊อก ๆ ๆ
“พี่สาวครับ ตอบด้วย”
เสียงเงินดังขึ้นอีกครั้ง ฉันเลยได้แต่ถอนหายใจยาว ๆ ภาวนาให้เงินเป็นคนดีและช่วยพาฉันหนีไปจากที่นี่ แต่คงทำไม่ได้แน่ ๆ ในเมื่อเตโชไว้ใจเขาออกขนาดนั้น เด็กนั่นคงไม่มีทางหักหลังเตโชหรอก
เพล้ง!
วูบเดียวหลังจากตัดสินใจอย่างรวดเร็วและเด็ดขาด มือข้างหนึ่งก็คว้าแจกันเสียบดอกไม้หน้ากระจก ก่อนฟาดมันลงมาที่ศีรษะตัวเองทันที
ความเจ็บปวดสาดเข้ามาในช่วงเวลานั้นจนเริ่มสูญเสียการทรงตัว
