เกริกอธิบายให้คนเจ็บฟัง เขาเก็บมีดแล้วช่วยพยุงคนเจ็บให้ลุกขึ้น จอมขวัญรีบเข้าไปช่วยพยุงแขนอีกข้างอย่างไม่รังเกียจ แม้อีกฝ่ายจะสวมเสื้อผ้ามอซอ ทำจากผ้าฝ้ายสีตุ่นๆ ท่าทางเป็นคนป่าคนดงเต็มขั้นก็ตาม
“มานั่งตรงนี้ก่อน ฉันคงแบกกองมูกลับหมู่บ้านไม่ไหว”
เกริกประคองกองมูมานั่งที่โขดหิน แล้วคว้าเป้ที่จอมขวัญหิ้วไว้ มาเปิดออก เขาค้นดูครู่หนึ่งก็ได้ยาแก้ปวดมาส่งให้
“กินยานี่ก่อน มันคงพอบรรเทาปวดได้”
“ขอบใจมากนายใหญ่”
กองมูรับยามากิน พร้อมเอ่ยขอบคุณ เขามีสีหน้าดีขึ้นเมื่อพ้นวิกฤติมาได้
“เป้นายนี่อย่างกับกระเป๋าโดเรม่อน”
จอมขวัญพูดขึ้น ดวงตาจ้องมองเป้อยากจะค้นดูว่ามีอะไรอยู่ข้างในอีกบ้าง
“น่าจะมีประตูสารพัดสถานที่ของโดเรม่อนมั่งเนอะ”
มุกฝืดๆ ของหญิงสาวทำเอาคนฟังส่ายหน้า เขาหันไปสนใจคนเจ็บ
“ทำไมถึงขาหักได้ล่ะกองมู”
“ข้าออกมาล่าหมูป่า แล้วโดนหมูป่าไล่ชน มันตัวใหญ่แรงเยอะมาก ข้ากับไอ้เล่าเหย
