“อร๊าย อย่านะอย่ามากัดสิ ฉันเจ็บนะ”
เมื่อถูกผลักไสก็จับมือน้อยกดไว้เหนือศีรษะ ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าแดงจัดของคนใต้ร่างนิ่ง สายตาไม่ได้เหม่อลอยเหมือนคนเมาสักนิด ทำเอาจอมขวัญหยุดดิ้น
“แกไม่ได้เมานี่”
“แล้วใครว่าฉันเมาล่ะ แค่กินเหล้า แต่ไม่ได้เมาสักนิด”
เกริกยิ้มหยัน มองหน้าหญิงสาวด้วยแววตาวาววับ ราวกับเสือจ้องเหยื่อ ร่างนุ่มหอมแบบนี้ หากเขาปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นได้ไปก็เสียดายแย่ ตอนแรกเขาตั้งใจพาเธอไปที่ปางไม้ถึงจะจัดการให้หนำใจ แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว พรุ่งนี้เขาต้องสู้กับเล่าเหย่ แม้มั่นใจว่าฝีมือของตัวเองไม่เป็นรองใคร แต่โลกนี้ย่อมไม่มีความแน่นอน
“ไอ้บ้า อย่าคิดอะไรบ้าๆ นะ”
จอมขวัญกลัวจนตัวสั่น ผู้ชายคนนี้คงไม่ปล่อยเธอแน่ สายตาของเขาบ่งบอกว่าเขาเอาจริง หัวใจของหญิงสาวเต้นรัวด้วยความหวาดหวั่น
เธอต้องกลายเป็นเมียโจรหรือ... ไม่นะ
“ไม่ใช่เรื่องบ้าสักนิด แต่มันคือเรื่องจริง”
