“กลัวเหรอ...”
“ใครว่า ฉันหนาวต่างหาก”
จอมขวัญส่ายหน้าไม่ยอมรับว่ากลัว ความสูงแค่นี้ไม่ทำให้เธอกลัวหรอก แต่อากาศเริ่มเย็นลงในช่วงกลางคืน ทำให้เธอเริ่มหนาวต่างหาก คืนก่อนเธอนอนในเต็นท์อุ่นสบายกว่านี้มาก มาอยู่บนต้นไม้ให้ลมโกรกใครจะไม่หนาว
“แล้วก็ไม่บอก”
“ว๊าย!”
เกริกดึงร่างบางมากอดไว้ หญิงสาวอุทานด้วยความตกใจ ก่อนจะผลักไสเขาออกห่าง
“ไม่ต้องมากอด ไม่ได้ต้องการ”
“เงียบเถอะน่า ตัวเย็นเฉียบแบบนี้ เดี๋ยวเป็นตะคริวตกต้นไม้ลงไป จะพาฉันตกลงตามไปด้วย”
เขารัดอ้อมแขนแน่นขึ้น ร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอดให้ความรู้สึกดี จนชายหนุ่มก้มหน้าลงมาคลอเคลียแก้มนวล จมูกโด่งปัดป่ายไปบนแก้มนิ่มดอมดมกลิ่นแก้มเข้าปอด หญิงสาวเบี่ยงหน้าหลบเอายกมือดันหน้าเขาไว้ เริ่มพยศอีกแล้วเขาคิดอย่างขัดใจ
“อย่านะ ปล่อยฉันนะไอ้บ้า!”
จอมขวัญออกแรงผลักไส แต่คนตัวโตกอดรัดไว้แน่น จนเธอขยับไม่ได้ จะดิ้นแรงก็กลัวตกลงไปตาย อากาศเย็นกล
