“ช่างพวกมันเถอะ ฉันจะลงไปแล้ว เธอค่อยตามลงไปนะ เธอไหวไหม” เขาถามเมื่อเห็นร่างบางตัวสั่น
“ฉันไหว รีบลงไปเถอะ ฉันอยากจะอ้วกแล้ว”
เกริกพาตัวเองลงจากต้นไม้ เลือกลงคนละฝั่งกับที่มีศพ จอมขวัญรีบปีนตามลงมา แล้วจูงมือเขาเดินหนีภาพน่ากลัวนั้น
“ไปกันเถอะ ฉันกลัว” เธอบอกเสียงสั่น
“พวกมันเดินไปทางนั้น เราต้องไปทางนี้ จะได้ไม่เจอกัน”
เกริกพาหญิงสาวเดินลัดป่าไปยังปางไม้ ซึ่งอยู่คนละทิศกับที่พวกขนยาสามคนนั้นเดินไป ความหวาดกลัวทำให้หญิงสาวไม่ปริปากบ่นสักคำ
ทั้งสองเดินมาได้พักใหญ่ห่างจากจุดเดิมจนคิดว่าปลอดภัยเกริกจึงหยุดพัก
“เรายังไม่พ้นเขตของพวกมัน” เขาบอกเสียงเครียด
“แล้วจะเจอพวกมันอีกไหม”
จอมขวัญมองไปรอบๆ อย่างหวาดระแวง ภาพน่าสยองเมื่อกี้ยังติดตา ไม่คิดว่าตัวเองต้องมาพบเจออะไรน่ากลัวแบบนี้
“พักกันก่อน แถวนี้น่าจะปลอดภัย เราเดินมาไกลจากพวกมันแล้ว กินน้ำก่อนสิ”
เกริกหยิบกระติกน้ำมาดื่มแล
