Nakasakay sila ngayon sa isang sasakyan, papuntang airport, nasa kabilang saaakyan ang mga kasama nila, habang yung katabi ko, ay hinahaplos haplos ang braso ko.
Napapailing nalang siya tuwing naalala ang pag uusap nila ni Mommy niya kanina.
flashback
"Anak, di na kita pagbabawalan na gawin ang bagay na iyon, ang maipapayo ko lang ay matuto kang lumabas oras na masaktan ka." sabi ni Mommy.
"E My naman kasi, okay kami na ata, di ko sure kaya wag kayong ano, kailang berhin pa ako sa araw ng kasal ko." matigas na sabi ko kay Mommy.
"Sana nga pakasalan ka, kaya ingat ingat din, pero enjoy while it last, we don't have much time, ilang buwan nalang mag twenty four kana, if ever na tumandang dalaga ka man at least natikman mo ang dapat matikman, yung aking dasal lang anak e wag kang tumandan
