ฉันมองแผ่นหลังคุณเต้ที่ยืนล้วงกระเป๋าหน้าห้องทำงาน และแอบชะเง้อมองตามเป็นระยะ เมื่อเห็นเขาเอ็ดพนักงานพวกนั้นเสียงดัง
ในสายการบินเขาต้องมีเรื่องอะไรแน่ ๆ คุณเต้เขาดูแปลก ๆ ดู เครียด ๆ แถมยังบันทึกเสียงเอาไว้อีก
หลังจากคุยกับพนักงานพวกนั้นเสร็จ เขาก็ชวนฉันกลับ ระหว่างทางคุณเต้เงียบมาก และเมื่อถึงคอนโดอาบน้ำ ตีหนึ่งตีสองเขาก็แอบไปนั่งที่โซฟาฟังคลิปเสียงคนเดียว
เฮ้อ... เขาเครียดมาก บ่อยครั้งที่ฉันได้แต่ยืนมองเขาห่าง ๆ เคยพยายามชวนเขาทำนู่นทำนี่แล้ว แต่เขาก็บ่ายเบี่ยงทุกทาง ออกไปนั่งคนเดียวบ้าง นั่งอ่านอะไรบ้าง เป็นแบบนี้ทุกคืนทุกวันจนผ่านไปเป็นอาทิตย์
และสุดท้ายเป็นฉันที่เครียด เครียดที่อาทิตย์นึงแฟนไม่แตะเนื้อต้องตัวเลย แถมเขายังลืมมารับฉันที่โรงพยาบาลหลายครั้ง ซึ่งฉันเข้าใจว่าเขาทำงาน ไม่อยากทะเลาะไม่อยากงอแง
แต่มันอดน้อยใจไม่ได้
อย่างน้อย ๆ บอกกันหน่อยว่าติดขัดอะไร ไม่ใช่ปล่อยให้ฉั
