“แม่เข้าใจ แต่เรื่องแบบนี้เราจับมือใครดมไม่ได้ลูก อย่าเพิ่งเครียด เดี๋ยวแม่ไปสู่ขอหมอน้ำแข็งให้ก่อน ตอนนี้ก็ซุ่ม ๆ ดูไว้ ไม่ก็ส่งสายสักคนไปสืบ”
“แม่ครับ ผมนั่งเก้าอี้ซีอีโอได้แค่เดือนเดียว ผมไม่รู้หรอกใครไว้ใจได้ พนักงานในนี้ก็คนเก่าคนแก่สมัยพ่อทั้งนั้น”
แม่เริ่มเครียดไปกับผม ท่านมองหน้าผมแล้วถอนหายใจตาม จนเราสองคนเงียบไปสักพัก
และมีคนเคาะประตูเปิดเข้ามา
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
“สวัสดีค่ะ”
เคาะเปิดไม่ผ่านเลขาแบบนี้จะเป็นใคร ถ้าไม่ใช่แฟนผม คุณหมอเธอเปิดประตูเข้ามาพร้อมถุงกระดาษสีน้ำตาลริบบิ้นสีชมพู แล้ววางมันลงบนโต๊ะข้าง ๆ แขนแม่
“คุณป้าทานขนมด้วยกันมั้ยคะ แม่หนูทำเองค่ะ” แม่ผมขมวดคิ้วก้มมองถุงกระดาษบนโต๊ะแล้วเงยหน้ามองคุณหมอน้ำแข็ง
“เรียกแม่สิหนูน้ำแข็ง จะเป็นสะใภ้เวลฟายอยู่แล้ว” คุณหมอเขินก้มหน้าอมยิ้ม ก่อนจะยกมือไหว้แม่ผมอีก และพูดว่า...
“ขอบคุณที่เอ็นดูค่ะคุณแม่” ผมที่เครียด ๆ อยู่
