ผมยิ้มปากแทบฉีก ก่อนจะลืมตัวดึงคุณหมอมากอดทันที
“คุณกอดหน่อย ๆ ดีใจ”
“บ้า... ทำไมคุณต้องกอดฉันตรงนี้” คุณพ่อก้มหน้านวดขมับทันที ก่อนที่คุณหมอจะรีบดันอกดันตัวผมออก
ดูสิเธอเพิ่งร้องไห้ขี้มูกโป่ง แต่ตอนนี้หน้าแดงเขินผมแล้ว
“พอ ๆ นั่งลง อย่ามากอดกันต่อหน้าผม ผมรับไม่ได้” คุณพ่อพูดจบก็รินไวน์ดื่ม ท่านยกพรวดจิกตาใส่ผม จนผมต้องรีบไหว้ขอโทษ
หลังจากนั้นผมกับคุณหมอก็นั่งลง เรากินข้าวไปแอบมองกันไป ถามว่าเขินไหม? แม่งอย่างเขิน แต่เขินสุดก็ตอนเงยหน้าขึ้น และเผลอสบตากับพ่อแม่เธอนั่นแหละ
“เขินกันใหญ่ กว่าจะตอบตกลงคบกับเขาได้ ปากแข็งเหมือนใครไม่รู้”
อยู่ ๆ คุณพ่อก็โดนแซว ท่านเงยขึ้นส่ายหน้าเบา ๆ แล้วพูดกับคุณแม่ว่า...
“แล้วเธอมาจีบฉันทำไม?”
อึ้งไปอีก มีอะไรพีคกว่านี้มั้ย และตอนนี้ลูกสาวสองคนของท่านก็มองหน้ากันทันที ก่อนที่จะอมยิ้มไปกับคุณแม่ที่เขินตัวเป็นเกลียว
“ก็คุณหมอหล่อ ไม่ให้จีบได้ไง” ภา
