กรี๊ด!
เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาเมื่อภาพเหตุการณ์ในวันเกิดอุบัติเหตุมันตอกย้ำความทรงจำของเธอว่าตอนนี้เธอไม่เหลือใครแล้ว พ่อที่เป็นบ้านเป็นทุกอย่างได้จากไปแล้ว แล้วก็ปล่อยเสียงร้องไห้สะอื้นออกมาเมื่อรู้ว่าตนไม่เหลือใคร พร้อมปรับการมองเห็นให้คุ้นชินกับแสงไฟในห้องแล้วก็เช็ดน้ำตาทิ้ง
“เธอตื่นแล้วเหรอพร้อม” พอเปิดประตูห้องเข้ามาเห็นเธอตื่นและกำลังร้องไห้ เจตน์ก็รีบเดินเข้าไปหาคนตัวอวบ
พร้อมมองคนที่เดินเข้ามาใกล้และกำลังจะคว้าจับมือตนเองก็ชักมือถอยหนี
“เธอเป็นอะไรพร้อม นี่ฉันนายหัวเจตน์ ‘ผัว’ เธอไง”
“นั่นตอนที่ฉันความจำเสื่อม แต่ตอนนี้ไม่แล้ว ฉันจำทุกอย่างได้แล้วนายหัวเจตน์ กรุณาใช้คำให้เหมาะสมด้วยค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน” เธอจำทุกอย่างได้หมดแล้วและจำได้ด้วยว่าก่อนหน้านี้ตัวเองโดนคนเถื่อนตรงหน้าหลอกลวงยังไง
“จำได้ก็ต้องจำสิว่าฉันกับเธอเป็นอะไรกันพร้อม เธอจะทำเหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้นแบบนี้ไม่ได้”
