12. แม้จำไม่ได้ แต่ก็คุ้นเคย

2011 Words

นายหัวเจตน์กลับมาถึงบ้านในตอนเย็น พอเดินเข้าบ้าน เจ้าดื้อมันนี่ก็วิ่งดุ๊กดิ๊กมาต้อนรับเขาอย่างออดอ้อน คนหน้าเข้มและห้าวอย่างเขามีหรือจะสนใจ จึงย่อตัวลงอุ้มมันนี่ขึ้นแล้วรัวจูบเจ้าอ้วนขี้อ้อนพาเดินเข้าบ้านไปหาแม่ของมัน พอเห็นพร้อมนั่งมองมาทางตนและมียิ้มให้ก็ปล่อยเจ้ามันนี่ลงเดินเองแล้วตัวเองก็เดินเข้าไปหาสาวอวบ “เหนื่อยไหมคะวันนี้?” “ทำงานก็เหนื่อยแหละ แต่กลับมาบ้านมาเจอหน้าเมียก็หายแล้ว” เขาเดินมาทิ้งตัวนั่งข้างคนตัวอวบแล้วโอบกอดเอวกลมก้มหน้าลงซุกซบไหล่ของหญิงสาว ฮือ! มันนี่วิ่งมากัดขากางเกงของพ่อดึงเพื่อให้อุ้มตนขึ้นไปนั่งบนตัก “มันนี่ขอเวลาให้พ่อได้ไหม วันนี้ก็อยู่กับแม่ทั้งวันแล้วไม่ใช่เหรอ เวลานี้ของพ่อ” นายหัวเจตน์ผละหน้าที่ซบไหล่ของพร้อมมาก้มหน้าพูดกับเจ้าสี่ขาตัวกลม อือ! อือ! มันนี่หมอบหน้ากับพื้นพรมข้างเท้าใหญ่ของพ่ออย่างหงอยๆ “นายหัวไปอาบน้ำก่อนดีไหมคะ” “ฉันเหม็นเหรอพร้

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD