พร้อมมองบ้านที่ไม่คุ้นเคย แม้พยายามนึกคิดเท่าไหร่ก็ไม่คุ้นเคยบ้านหลังนี้แม้แต่น้อย ตั้งแต่เมื่อวานแล้วที่เดินสำรวจรอบบ้านพร้อมกับพี่หยุด เธอก็ไม่คุ้น ไม่มีแม้แต่ความทรงจำแทรกเข้ามาในความคิด จริงเหรอว่าบ้านหลังนี้คือบ้านที่อยู่ก่อนจะเกิดอุบัติเหตุ แล้วคนในบ้านนี้อีกล่ะ คุณพ่อคุณแม่ของนายหัวเจตน์นั่นอีกล่ะ ทำไมไม่คุ้นหน้า ถึงจะความจำเสื่อม แต่ก็ต้องมีคุ้นเคยกันบ้าง แม้ท่านทั้งสองจะเอ็นดูเธอ แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าเพิ่งจะเคยเจอท่านทั้งสองครั้งแรกยังไงก็ไม่รู้
“หนูพร้อมเป็นยังไงมั่งลูกวันนี้ เมื่อวานไม่ได้ทักทายกันเลย ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะลูก ต่อไปนี้หมดทุกข์หมดโศกแล้วนะลูก ขอให้หนูเจอแต่สิ่งดีๆ และคนดีๆ นะลูก”
แหวนเอ่ยกับสาวอวบน่ารักที่ตนเอ็นดูถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น ตั้งแต่ทานข้าวเช้าด้วยกันแล้ว หญิงสาวเอาแต่มองจ้องหน้าตนกับสามีและก็หลบสายตา นางรู้ว่าพร้อมกำลังพยายามคิดถึงความทรงจำในอดีตว่าควา
