ท่านรอง ฯ ร้อนแรง

บทที่ 7 ข้อตกลง

บทที่ 7 ข้อตกลง

ห้องที่ภาคพารริดามาค้างด้วยคือคอนโดห้องที่เขาใช้หาความสุขกับสาวๆ คนอื่น หลังจากที่เริงสวาทกับรริดาไปเกือบสองวันสองคืน เขามั่นใจว่านกเขาที่ไม่ขัน ตอนนี้มันขันเต็มที่

ถึงรริดาอยากจะให้เขามีแค่เธอคนเดียว ซึ่งเขาก็ตั้งใจทำอย่างนั้น แต่ก็อยากลองพิสูจน์ก่อนว่าตอนนี้เขายังแข็งกับคนอื่นอยู่ไหม วันนี้เขาไปทำงานตามปกติ ตอนเจอหน้ารริดาที่ทำงาน ถึงเขาจะแข็งและอยากแค่ไหนก็ทนอดกลั้นไว้ เพราะอยากเก็บไว้ลองกับคู่ขาคืนนี้

‘จ๋า คืนนี้คุณว่างไหม’ ภาคได้ส่งข้อความไปหาคู่ขาคนสนิท คนที่เคยกินกันเป็นประจำแล้วนัดมากินบ่อยครั้งนั้นมีหลายคน แต่ที่ใช้บริการบ่อยสุดคือแพม จ๋า และจินนี่ ส่วนคนอื่นๆ อาจถูกส่งมาจากบริการพิเศษของทางต้นสังกัดทั้งสามคน ในกรณีที่สามคนนี้ไม่ว่าง

สามเดือนมานี้เขาแทบไม่ได้เรียกใช้บริการเลย จะว่าเรียกมาแต่ไม่ได้ใช้น่าจะถูกกว่า เพราะไอ้นั่นของเขามันไม่แข็ง

วันนี้เขาจะได้ใช้สักที ชายหนุ่มนั่งอยู่ริมระเบียง จิบไวน์แดงราคาแพงที่หยิบลงมาจากห้องของเขาซึ่งเป็นห้องส่วนตัวที่ไม่เคยมีคู่ขาคนไหนได้ขึ้นไป เขาจะใช้ชั้นนี้ห้องนี้ทำภารกิจกับสาวๆ จนเสร็จ จากนั้นใครจะนอนต่อหรือกลับเลยก็เรื่องของพวกเธอ ส่วนเขาหลังจากสบายตัวก็จะขึ้นไปนอนที่เพนต์เฮาส์ส่วนตัวด้านบน

มีแค่สองคืนก่อนที่เขายอมนอนค้างกับรริดา เธอพิเศษกว่าคนอื่นไหม สำหรับเขา ถ้าตอนนี้ก็อาจจะเรียกได้ว่าเธอพิเศษกว่าคนอื่น แต่ถ้าวันนี้เขาแตกกับผู้หญิงอื่นได้ รริดาก็จะเป็นแค่เลขาของเขาเท่านั้น

เพียงไม่นานคู่ขาร่างอวบอั๋นของเขาก็เดินเข้ามาในห้อง

“ไม่คิดว่าวันนี้คุณภาคจะคิดถึงจ๋า” สาวเสียงหวานในชุดสายเดี่ยวสั้นแค่คืบเดินเยื้องย่างเข้ามา มาถึงเธอก็นั่งบนตักของเขาทันที

“ไปข้างในดีกว่าครับ ข้างนอกลมแรง” เขาบอกพร้อมทั้งพาเธอเดินเข้าไปในห้องรับแขก เขายังไม่อยากเป็นข่าวว่า ไฮโซคนดังเริงรักกับสาวตรงระเบียงห้อง บอกตามตรงว่าหน้ายังไม่หนาพอ และอีกอย่างพี่ชายคงเอาเลือดหัวเขาออกแน่ถ้าทำให้ชื่อเสียงบริษัทเสียหาย

ภาคนั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ในห้องรับแขก เสื้อคลุมตัวหนาถูกปลดสายรัดออก ระหว่างขาทั้งสองข้างของเขามีสาวสวยที่ตอนนี้เสื้อสายเดี่ยวร่นลงไปกองอยู่ตรงเอว เธอกำลังสาวรูดอ้าอมให้เขาอย่างเอาใจ

“อืม!” ภาคครางอย่างพอใจ เขามองดูแก่นกายที่ตอนนี้เริ่มขยายขนาด แต่ก็ยังไม่ใหญ่เต็มที่

“อมและดูดแรงๆ” เขาสั่งหญิงสาว หวังว่าปากของเธอจะเพิ่มขนาดให้ของเขาใหญ่โตเต็มที่

หญิงสาวทั้งดูดทั้งสาวรูดอย่างเมามัน แต่ยิ่งนานความแข็งขึงยิ่งลดลง ลดลงเรื่อยๆ จะเป็นอย่างที่เพื่อนเธอเมาท์กันหรือเปล่า ว่าไฮโซคนดังไม่แข็งอย่างเก่าแล้ว ในรอบสามเดือนเขาหายไปเลย เธอก็นึกว่าเขาลืมเธอไปแล้ว วันนี้พอเขาส่งข้อความมา เธอก็รีบมาหาทันที

เพราะเขาทั้งหล่อ ทั้งจ่ายหนัก ทั้งเอาดุ ขนาดที่ทำให้เธอจุกจนถึงมดลูก ก็มีแต่เขานี่แหละ แต่วันนี้ขนาดที่ทำให้จุกจนถึงมดลูกกลับหดเหลือไม่พ้นฝ่ามือของเธอเลย

“แม่ง!” ภาคสบถอย่างหัวเสีย มันไม่แข็งอีกแล้ว ในตอนที่หญิงสาวกำลังพยายามอย่างหนักเพื่อปลุกเขา ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดออก

ภาคหันมาสบตากับคนที่มาใหม่

“ด้า!”

ภาคเด้งตัวจากการเกาะกุมและดูดกลืนของหญิงสาวตรงหว่างขา เมื่อเห็นคนที่มายืนหน้าประตู เขารีบสวมเสื้อคลุมให้เรียบร้อยที่สุดเท่าที่จะเรียบร้อยได้ รริดามองหน้าเขาอย่างผิดหวัง สองคืนที่นอนกอดกันในห้องนี้ คำหวานที่เขาพร่ำพูดมันคืออะไร

“คุณมันเลว” ฝ่ามือบางกระทบกับใบหน้าของภาคเต็มแรงจนหน้าหล่อเหลาสะบัด ไม่คิดว่าตัวเล็กๆ แค่นี้จะตบเจ็บขนาดนี้

“ด้าใจเย็นๆ ก่อน ผมอธิบายได้”

“จะมีอะไรอธิบายอีก ก็เห็นอยู่ว่าคุณกำลังเอากันอยู่ ทั้งที่บอกว่าจะมีแค่ฉัน พอกันที ต่อไปไม่ต้องมีอะไรกันอีก ทำแค่งาน”

“ด้า เดี๋ยวด้า” ภาคอยากจะวิ่งตามเธอไป แต่ด้วยสภาพเขาตอนนี้ ถ้าวิ่งออกไป คนคงตกใจทั้งคอนโด แล้วภาพลักษณ์ของเขาคงหมดกัน ไฮโซภาคใส่แค่เสื้อคลุมวิ่งตามผู้หญิง ได้เป็นข่าวหน้าหนึ่งในวงสังคมแน่

“จ๋า คุณกลับไปก่อนนะ”

“แฟนคุณเหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ เพราะเท่าที่รู้ เขายังไม่ได้แต่งงาน

“เปล่า ไม่ใช่ คุณอย่ารู้เลย กลับไปก่อน เดี๋ยวผมจะขึ้นห้องแล้ว” เขาเข้าไปในห้องนอน จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็ขึ้นลิฟต์กลับไปยังเพนต์เฮาส์ของตัวเอง พยายามโทร.ติดต่อ

รริดาหลายต่อหลายครั้ง แต่เธอไม่ยอมรับโทรศัพท์ของเขาแม้แต่ครั้งเดียว

รุ่งเช้า ภาครีบร้อนมาทำงานเพื่อจะได้คุยกับรริดา เขาออกคำสั่งแรกกับพนักงานหน้าห้องให้ตามหาเลขาของตนด่วน

“คุณพา เดี๋ยวถ้าริดามาถึงแล้ว ให้เข้าไปพบผมที่ห้องนะ”

“บอสคะ วันนี้ริดาลาป่วยค่ะ”

“อะไรนะ! ทำไมผมไม่รู้” ภาคลมแทบออกหูจนไม่รู้จะด่าใครก่อนดี ระหว่างคนลากับคนให้ลา เพราะไม่มีใครแจ้งเขาก่อน

“คุณพาต่อสายหาริดาแล้วโอนสายเข้าห้องผมด้วย ผมมีเรื่องจะคุยกับริดา” ภาคสั่งเลขาสาวท้องแก่

“คุณภาคก็โทร.เข้าเบอร์มือถือริดาเองเลยสิคะ ถ้าเธอไม่รับ จะได้รู้ว่าต้องโทร.กลับหาใคร ถ้าใช้เบอร์บริษัท น้องเขาก็ไม่รู้” พาฝันอธิบายยืดยาว เป็นวิธีที่ฉลาดกว่ามาก ท่านรองฯ ของเธออาจจะคิดไม่ถึง

“ผมโทร.จนมือหงิกแล้ว แต่เขาไม่รับ” ภาคโมโหหนักเข้าไปอีก ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะเสียหน้าขนาดนี้ บอกพาฝันแล้วเขาก็รีบเดินเข้าห้อง รอรับสายโอนต่อจากพาฝัน

ผ่านไปสิบห้านาที เลขาท้องโตก็เดินเข้าห้องมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“บอสคะ ติดต่อริดาไม่ได้เลยค่ะ”